เมื่อผมรู้สึกชอบต่อสิ่งใด ผมมักไม่กล้าที่จะเข้าหาสิ่งนั้น เพราะคิดว่ามันอยู่ไกลเกินเอื้อม แล้วตัวก็จะเกร็งจนไม่กล้าที่จะขยับตัวเข้าหาสิ่งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคน สิ่งของ หรือสถานที่ก็ตาม ทั้งที่จิตใจจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นอยู่ตลอด จนสุดท้ายสิ่งนั้นก็หลุดลอยไป เหลือไว้เพียงแต่ความเสียใจและความเสียดายต่อตนเอง ผมอยากแก้ปัญหานี้ อยากได้อยู่ไกล้ๆกับสิ่งที่รัก กับคนที่รักอย่างมีความสุข ผมควรทำอย่างไรดีครับ ได้โปรดช่วยผมที