สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาว พันทิป เรามีเรื่องกลุ้มใจมากๆค่ะ
คือ เราอยู่กับแม่ อาศัยอยู่กันสองคน เราเบื่อมากเลยค่ะ เวลาแม่ชอบพูดว่า เงินสำคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์!!??

ซึ่งเรามีความคิดที่ขัดแย้งกับแม่เรามากๆ เราคิดว่า ความสุขสำคัญที่สุด
คือตอนนี้ เรากำลังเรียนอยู่ ปีสอง กำลังจะจบ ส่วนแม่ก็ทำงานส่วนตัวในบ้าน
แม่เราเครียดมาก เวลาเงินขาด มีหนี้มากมาย เราสงสารท่านมาก ตอนนี้เราก็ทำงานอยู่ด้วย
เวลาเราอยากซื้ออะไรเราจะใช้เงินทำงานตัวเอง ไม่ขอแม่แล้ว
เราสงสารแม่ เพราะ แม่มีภาระที่รับผิดชอบมากมายค่ะ
บ้านเรา เป็นบ้านเช่า แม่ต้องจ่าย เดือนละ 3000 บาท แม่ก็ต้องจ่าย
อาชีพแม่ของเรา คือ ซักผ้าจ้าง ทำงานมาทั้งชีวิต ก็ยังคิดลูกค้า ตัวละ 5 บาท ไม่เปลี่ยน
เพราะกลัวลูกค้าจะหนี แล้วก็ไม่จ้างแม่ซักผ้าอีก เดือนนึง รายได้แม่เรา 11000 ค่ะ
แต่อาชีพนี้เป็นอาชีพที่เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ย้ำ เหนื่อยมากจริงๆๆ
แม่เราทำงานตั้งแต่ 8.00 ถึง ราวๆทุ่มกว่า ทั้งซัก ตาก รีด และนำไปส่งลูกค้า
บ้านเราไม่มีรถ แม่กับเราต้องเดินไปส่งกันเองบ้าง จ้างตุ๊กๆบ้าง
ถ้าเราปิดเทอม หรือไม่มีมีเรียน ก็จะช่วยแม่ทำงานค่ะ


นอกจากแม่เราต้องรับผิดชอบเรา เรื่องบ้านแล้ว แม่เราต้องนำรายได้ไปส่งเสียเลี้ยงหลานอีกคน ซึ่งตอนนี้อายุ 5 ขวบ แต่ไม่สามารถเข้าเรียนตามปกติได้ เพราะหลานเป็นโรคชักค่ะ แม่และพ่อของหลานก็เสียชีวิตทั้งคู่ ตอนนี้แม่เราก็ต้องรับผิดชอบโดยการส่งเงินให้เดือนละ 4000 บาท


เรารู้ค่ะ ว่าแม่เราเหนื่อย แต่เราไม่อยากให้แม่พูดว่า เงินคือสิงที่สำคัญที่สุดของชีวิต มุมมองเราเราว่าไม่จริงหรอก ความสุขสำคัญกว่า
มันอาจจะเป็นเพราะ....เรายังอยู่ในวันเรียน อาจไม่มีภาระ แต่แม่เรา ต้องเป็นคนที่ต้องหาเงินมาดูแลตัวเอง เรา และหลาน รวมทั้ง พี่ๆน้องๆที่ชอบโทรมายืมตังแม่เราแล้วไม่มาจ่ายคืน
อ้อ เราลืมบอก แม่เราเป็นคนที่กับพี่น้อง คือมีอะไรให้ทุกอย่าง ใจก็บ่นนะ ว่า แต่ละคนทำไมไม่ดิ้นรนกันเองบ้าง มายืมแต่แม่เรา แต่สุดท้ายแม่เราก็จะให้เงินพี่น้องเสมอ เรียกว่าให้เถอะ ไม่ใช่ยืม เพราะไม่เคยเอามาคืนกันเลย แม่ก็ชอบบ่นให้เราฟัง เราก็ทุกข์และสงสารแม่ทุกครั้ง

ตอนนี้แม่เรามีเงินต่อเดือนเหลือ 4000 ต่อเดือน ซึ่งไม่พอกับการใช้ชีวิต เพราะเรามีกันสองคน เราเรียนมหาวิทยาลัย แม่ทำงานบ้าน ก็มีค่าใช้จ่ายประจำวันเกิดขึ้นมากมายเป็นปกติ ทำให้แม่เราต้องไปหยิบยืมคนอื่นเขามาบ้าง จนตอนนี้ มันเป็นเหมือนวัฏจักรหมุนเวียน แม่เราบ่นว่าเบื่อมาก เมื่อไหร่จะหมดหนี้ เราก็บอกท่านเสมอว่า อีกไม่นานเราเรียนจบแล้ว รออีกนิดนะแม่ เราเห็นแม่ท้อ บางครั้งเราก็ท้อตาม T^T

ทุกครั้งที่เกิดปัญหาแบบนี้ เราจะเกิดคำถามเสมอว่า ทำไมเขาต้องกำหนด เงิน เป็นสิ่งสำคัญในชีวิต ?? ทำไมผู้คนต้องดิ้นรน เกิดปัญหามากมายเพราะเงิน คนท้อ คนฆ่าตัวตายส่วนใหญ่เพราะเงิน บางครั้งถ้าเราท้อมากๆ เราก็แอบไปร้องไห้ เราถึงกับอยากบวช เบื่อโลก อยากไปทางธรรม ต่อไปถ้าแม่เราไปจากเราแล้ว (ด้วยโรคและอายุตามวัฏจักรมนุษย์) เราจะบวช เราท้อจริงๆนะ ท้อมาก เราอยากใช้ชีวิตแบบพอเพียง มีบ้านเล็กๆ มีรถให้พอสัญจรได้ ปลูกผัก อยู่แบบพอเพียง ไมจำเป็นต้องมีเงินมากมาย แค่มีความสุขที่สุด แต่สังคมมันเหมือนบีบบังคับให้มนุษย์ทุกคนดิ้นรนต่อสู้ เพราะเงิน ตรงนี้ที่เราเบื่อมากกกกกกก

เราเป็นคนท้อมาก ใครมีวิธีดีๆแนะนำเราบ้าง เราเครียดจริงๆ แนะนำเราด้วยนะ  
ปล.อันนี้คือกระทู้แรกของเรา หากพิมพ์ผิดพลาดหรือไม่ชัดเจนตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ