ขอตั้งกระทู้เพื่อปรึกษาคุณแม่ผู้มีประสบการณ์เลี้ยงลูกสาวหรือจิตแพทย์เกี่ยวกับเด็กและครอบครัวค่ะ

ปัญหาของหลานสาวอายุ6ขวบกับพี่สาว(แม่หลาน แม่แท้ๆ)
พี่สาวมาปรึกษาว่า อยากทำเด็กหลอดแก้วหรือคัดแยกเชื้อเพื่อให้ได้ลูกชาย เพราะเริ่มรู้สึกไม่ชอบลูกสาวตัวเองมากๆ กลัวจะจิตตกถึงขั้นเกลียด
พื้นฐานครอบครัวดิฉันเป็นครอบครัวไทยเชื้อสายจีน พี่สาวแต่งงานกับคนไทย มีลูกสาว1คน หลานจะขี้อ้อนพ่อและชอบขัดใจแม่ ชอบทำให้แม่รู้สึกด้อยกว่า

จากที่เราได้เห็นและสัมผัส หลานสาวหวงพ่อ หวงมากจนน่าเกลียดและแสดงออกเกินงามตลอด
ถ้าพ่อขัดใจ จะอ้อนจะงอลจะทำเศร้า แต่ถ้าแม่ขัดใจ จะแสดงออกตรงข้ามคือกอดอกและสบัดหน้าชิใส่
(เคยเห็นภาพนี้กับตัววันปีใหม่ หลานทำสบัดชิเชอะใส่พี่สาว บอกตรงๆหลานน่าชังมากๆ จนเราแปลกใจและรู้สึกผิดกับตัวเองว่าเกิดความรู้สึกชังแบบนี้ได้ยังไงกับเด็กกับหลานแท้ๆของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับพี่สาวหรือพี่เขย เพราะเป็นเรื่องของครอบครัวเขาเราไม่อยากยุ่ง)
ถุงขนมที่กินเสร็จแล้ว พี่สาวบอกให้เอาทิ้ง หลานไม่สนใจหยิบถุงกับทิชชู่ใช้แล้วบนโต๊ะอาหาร วางบนตักพี่สาวแล้วยิ้มๆ (ไม่เคยหยิบขยะวางบนตักพ่อแต่ชอบเอามาวางบนตักแม่แล้วยิ้มใส่ เรามองหน้าพี่เขย พี่เขยเลยบอกลูกว่าให้เอาไปทิ้ง หลานก็สบัดหน้าใส่พี่สาวเราอีก ทั้งๆที่ควรสบัดหน้าใส่พ่อมากกว่าเพราะพ่อเป็นคนบอกให้เอาไปทิ้ง)

เคยได้ยินว่าลูกสาวมักหวงพ่อและไม่ชอบแม่ในช่วงวัยเด็ก แต่ก็ไม่เคยเห็นครอบครัวไหนที่ลูกสาวแสดงออกได้น่าชังขนาดนี้มาก่อน
ลูกสาวเพื่อนดิฉัน เรียกแม่จ๋าๆ น่ารักกับแม่มากๆ ผิดกับหลานดิฉันคนนี้ถนัด ทั้งๆที่วัยใกล้กัน
พี่สาวบ่น ไม่รู้จะทำยังไง บอกหลายครั้งแล้วว่าไม่ชอบ อย่าสบัดหน้า แต่ลูกสาวก็ดื้อ ขู่ว่าจะตีก็ไม่กลัว เคยดื้อกับพี่สาวมากๆ จนพี่เขยทนไม่ไหวฟาดไปเหมือนกัน แต่หลานสาวก็ยังคงมีพฤติกรรมไม่ดีให้เห็น  ดิฉันเคยบอกพี่สาวไป ถ้าพ่อเขาอนุญาติให้ตี ก็ควรตีบ้าง หยิกบ้างเวลาที่เขาไม่ดีไม่น่ารัก จะได้ไม่กล้ากับแม่ แต่พี่สาวก็ไม่ทำ บอกกลัวยิ่งเลวร้าย กลัวลูกเกลียดมากไปกว่านี้ ดิฉันได้ยินแล้วอึ้ง!!! บอกพี่สาว "กลัว?? เด็กตัวแค่นี้ ถ้าไม่รีบปราบแต่เนิ่นๆจะยิ่งแสบยิ่งได้ใจมากไปกว่านี้นะพี่ อีกหน่อยก็สอนไม่ได้กันพอดี"  พี่สาวไม่รู้จะทำยังไง ไม่กล้าใช้ความรุนแรงเพราะกลัวสถานการณ์แย่ไปกว่าเดิม กลัวลูกมีปัญหา กลัวลูกฝังใจเกลียดแม่

จนกระทั่งเมื่อวานคุยกับพี่สาว พี่แกก็วกเข้าเรื่องนี้กับคำถามว่า " อยากรักให้มากกว่านี้แต่รู้สึกไม่ไหว ถ้าแกมีลูกสาวที่ชอบชนกับแก แกจะรักยังไง  "
สตั้นนนน คำตอบแรกที่แวปเข้ามาในความคิดเราตอนจินตนาการถึงหน้าหลานสาว " ไม่รัก ไม่มีวันรัก ไม่มีทางรักได้ ส่งไปรร.ประจำแน่นอน" มันเป็นคำตอบที่ลั่นอยู่ในความคิดดิฉัน แต่ดิฉันก็ไม่ได้พูดออกไป ถึงตรงนี้เลยรู้สึกเข้าใจความรู้สึกของพี่สาวตอนนี้มากๆ ตอบกับพี่สาวไปว่า.. "เข้าใจมากๆ แต่ชั้นยังไม่มีลูก ชั้นตอบไม่ได้หรอก แม้แต่แม่ที่คลอดเขาออกมายังมีคำถามนี้ในใจกับลูกของตัวเอง ชั้นก็ไม่มีคำพูดแล้วล่ะ ทำกิ๊ฟลูกชายเถอะก่อนจะมียาก ชั้นเห็นด้วย"

กลับมาคิดทบทวนดูอีกที รู้สึกสงสารหลานสาว รู้สึกว่าปัญหาไม่ควรถูกแก้ด้วยการทอดทิ้งละเลยหรือหาตัวแทน(น้องใหม่)มาแทนที่ความรู้สึกในใจของแม่(พี่สาว) ... ส่วนตัวรู้สึกว่าความเห็นของดิฉันเอง ก็คงช่วยพี่สาวไม่ได้มากเพราะดิฉันไม่เคยมีลูก ไม่มีลูกสาว ไม่มีประสบการณ์ตรง ไม่ชอบเด็กผู้หญิง ไม่ชอบแบ่งความรักและชอบบังคับควบคุม (อคติในการให้คำแนะนำคงมีมากกว่าคุณแม่ทั่วไปแน่นอน)

อยากปรึกษาคุณแม่ที่มีลูกสาวสวยมากๆ, คุณแม่ที่ชอบอ้อนสามี, คุณแม่ที่ติดสามีมาก, คุณแม่ที่ชอบ(บ้า)ผู้ชายมาก, คุณแม่ที่ไม่ชอบเด็กผู้หญิง, คุณแม่ที่ไม่ชอบถูกแย่งความรักความสนใจ, คุณแม่ที่ไม่ชอบให้ลูกสาวเกินหน้าเกินตา, คุณแม่ที่ชอบควบคุม, คุณแม่ขี้อิจฉา, คุณแม่คนเก่ง, คุณแม่ที่ชอบแข่งขัน, คุณแม่ตัวแสบ, คุณแม่ที่สามีใจดีสปอยและรักมาก ที่บังเอิญได้ลูกสาว (ลูกสาวซึ่งก็มีนิสัยชอบแย่งชอบแข่งขันและแสบ แสบคล้ายๆกับแม่หรือเหมือนมากๆ)

คุณแม่เหล่านี้..........
มีวิธีรับมือ, ต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองอย่างไร ในการประคับประครองครอบครัวและในการรักลูกสาว, ทำอย่างไรให้ตัวเองรักลูกสาวได้? ความเห็นคำปรึกษาจากประสบการณ์ตรงน่าจะช่วยกรณีนี้ได้มากเลยค่ะ  

ขออนุญาติ ไม่รับความเห็นของคุณแม่ที่มีลูกชายในครอบครัว, คุณแม่ที่เป็นBisexual, คุณแม่ที่หย่าร้าง, คุณแม่ที่สามีใจร้ายหรือสามีชอบใช้ความรุนแรง เพราะคนละกรณี คนละอุปนิสัยและสิ่งแวดล้อม (ขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ)