ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยนอกใจ ภรรยา ครับเรามีลูกด้วยกัน 1 คน 5ขวบแล้ว เหตุผลก็สุดคลสสิค เธอปล่อยตัวมาตั้งแต่ตอนนั้น ผมจะไม่อธิบายนะครับว่า ปล่อยตัวหลังท้องนี่มันเป็นยังไง
           ช่วงปีแรกผมเข้าใจว่าต้องใช้เวลาปรับตัว จนเวลาล่วงเลยมาเข้าปีที่สอง เลยเอ่ยปากบอกเบาๆ ละมุนละมัย  ......"เออ ทำอยู่" เธอตอบกลับมาอย่างนี้ ใจผมยังรักเสมอ
            จนยาวเข้าปีที่ 3 มันหนักขึ้น ถึงขนาดงานบ้านงานเรือน ไม่เอา ผมเลยเอ่ยปากบอกไปเบาๆ ละมุนละมัย  ........"เออๆๆ รู้แล้ว" เค้าว่างั้น ใจผมก็ยังเข้มแข็งเสมอ
            ปีที่ 4-5 เข้าแล้ว ทุกอย่างยังดำเนินแบบเดิม หนักขึ้นนิดหน่อย ผมเลยเอ่ยปากบอกเบาๆ เธอตอบแบบลักษณะเดิมๆ ติดงอนนิดๆ ในใจผมก็ยังรักเสมอ แต่ที่มันหายไปคือ"ความพิศวาส" ช่วงหลังเราไม่ได้นอนด้วยกันเลย ไม่จับมือ ไม่หวาน ผมเลยตัดสินใจนอกใจเธอ โดยการไปคุยกะคนอื่น ทางแชทต่างๆ คุยกันเฉยๆนะ แต่ก็มีหวาน มีหยอด กลับมาบ้าน ภรยยาเปิดอ่าน ก็เลยครับ (เพราะผมไม่ได้อะไรมากมาย เลยไม่ได้ลบได้บล็อกเห็นก็เห็น)
เธอร้องไห้ฟูมฟาย จะเลิกราให้ได้ สุดท้ายผมก็ขอโทษขอโพยกันยกใหญ่ เหตุผลที่ผมมี ได้หยิบเอามาพูดอีกคร้ง แต่อาจไม่เบาๆเหมือนก่อน ผมยอมรับผิด เธอยอมรับในเหตุผล  ก็ลงเอยด้วยดี
         สรุปคือ ผิดที่ผมที่นอกใจเธอ มันคงไม่ผิดถ้าเราเลิกกันก่อน แต่มันติดที่เรามีลูกด้วยกันแล้ว  ผมไม่ได้เป็นคนหล่อดูดีอะไร แต่ก็พอได้นะ555 ทุกวันนี้เธอดีขึ้นเห็นการเปลี่ยนแปลง ผมก็ดีขึ้น จิตใจดีขึ้น
         สุดท้ายนี้ ไม่ว่าใครจะคิดเหมือนผมหรือไม่ ผมอยากจะบอกว่า คู่รักควรเติมรัก เติมความหวาน เติมความชุ่มชื้น ให้คู่รักด้วยกันเสมอ บางครั้งไม่ต้องหล่อต้องสวย เติมรักด้วยการกระทำ ก็ย่อมทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำได้ ไม่เช่นนั้นอาจ นำพาสู่การนอกใจหรือเลิกรากันได้ (ถ้าเจอคนดีเขาจะเข้มแข็ง ถ้าเจอคนแบบผมลักษณะแบบผมก็แน่นอน)......ผมคิดอย่างนี้ครับ แล้วของคุณหละเป็นอย่างไร