เราชอบโดนแม่ว่าว่าใจแคบแล้วก็ใจดำ
หรือถ้ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แล้วเราตัดสินใจตอบโต้กับเหตุการณ์นั้นไป
โดยในขณะนั้น เราคิดว่า ทำเพื่อปกป้องสิทธิ์ของตัวเอง
แต่พอมองอีกมุม มันก็เหมือนกับเราไม่มีน้ำใจ
(พอเหตุการณ์ผ่านไปแล้วมาคิดดูแล้ว เออ กุนี่ช่างเลวจริงๆ)

เช่น...เอ่อ เหตุการณ์อาจดูไม่รุนแรง แต่เรากลัวว่าอีกหน่อยมันจะใหญ่ขึ้นอ่ะ

มีแมวจรจัดมาที่บ้านแล้ว ที่บ้านเราน่ะชอบให้ข้าวมันกินด้วยความเอ็นดู(เราเองก็ชอบมันนะ)
หลังกินข้าวเสร็จ มันจะชอบนอนเล่น(ใช้เวลานานมาก แต่ไม่ว่ากันเพราะน่ารัก)
แต่ที่น่ารำคาญคือ มันจะหาจังหวะฉิ้งฉ่องเวลาไม่มีใครสนใจ
ดังนั้นหลังจากมันทานข้าวหมด เราก็จับมันโยนออกนอกประตูรั้วหลังบ้านไปเลย(แงงงงง เลวมาก)
แทนที่มันจะได้นอนเล่น มันก็ต้องรีบออกไประแวงแมวตัวอื่นข้างนอกทันที

และเอ่อ..บ้านเราอยู่กันหลายคน มีย่าอยู่ด้วย  โดยตอนเช้าช่วงนี้ปิดเทอม
เราเป็นคนเดียวที่ตื่นมาแล้วไม่ต้องรีบไปไหน
แม่ก็จะบอกเราว่า เออ แกหาข้าวเช้ากินกะย่านะ กินเป็นเพื่อนย่าหน่อย
.......ที่มันซับซ้อนก็คือ ย่าต้องทานยา และต้องรอ 20-30 นาทีหลังทานยาถึงจะทานข้าวได้
และเรา...ปวดท้องลม เลยหาข้าวทานเองก่อนเลย(....นี่กุนั่งพิมพ์อะไรอยู่วะเนี่ย)
สุดท้าย...เราก็ปล่อยย่าทานข้าวคนเดียว(แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง)

หรือเวลาจ่ายตังค์ค่าติ๊ปไรซักอย่างเนี่ย จะคิดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆคิดมากกกกกก
แหม่ กุไม่น่าจ่ายไปถึงเท่านี้เลยว่ะ หรือจ่ายแค่นี้ก็พอละ บลาๆ

คือมันก็มีอีกหลายตัวอย่างอะที่แรงขึ้นนิดหน่อย
(คือเริ่มทำกะคนนอกบ้านแล้ว อันนี้ความเห็นใจในภายหลังจะลดลง แต่แม่ฟังเราเล่าแล้วบอกว่าเราแย่จัง...)
แนวๆว่า เห็นแก่ตัวเองมาก่อน ทำเพื่อตัวเองพอใจก่อน

พิมพ์ไปพิมพ์มาเหมือนตีแผ่ความแย่ของตัวเอง
พื้นฐานเราเป็นคน "กลัวเสียเปรียบ" ...มันเลยแทบจะคนละเรื่องกับ "อยากช่วยเหลือ" เลย

ประเด็นคือ ใครพอแนะนำเราหน่อยได้ไหมว่า...
จะลดความเห็นแก่ตัว ไม่คิดเล็กคิดน้อย เพิ่มความรู้จักให้ ใจกว้างๆหน่อย
ได้ยังไงอะ..... ขอเป็นวิธีทำเลยยิ่งดีนะ ขอบคุณมากเลย
ปล. ไม่อยากเน้นเรื่องศาสนาเท่าไหร่ บอกวิธีทำเลยดีกว่า ไม่ต้องบอกแนวคิดหรือหลักการของใคร
(แต่แท็คห้องศาสนาเพราะเผื่อคนมีความรู้จะบอกหลักการทำได้เลย แห่ะๆ)


นี่นั่งพิมพ์ไรอยู่ว้าเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้า
ขอบคุณค่า

ควรแท็คห้องไรเพิ่มดีนะ แนะนำได้ค่ะ