เราเปนคนที่เกิดฝนครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อกับแม่เราขายยำไก่แซ่บในมหาลัย(ขอไม่เอ่ยนาม) พอตกดึก เราต้องนอนห้องนอนร่วมกับพ่อแม่ ในขณะที่เราอ่านหนังสือ(แล้วต้องเปิดไฟอ่านหนังสือ) พ่อก็บ่นว่าแม่ใช้ไปหยิบนู่นหยิบนี่จนเหนื่อย แล้วก็ด่าแม่เราเป็นคนไม่ดี ทั้งๆที่แม่ก็เหนื่อย ยืนทั้งวันคนยำไก่ให้ลูกค้าทุกวัน แทบก้นไม่ติดตูด ส่วนเราเริ่มซ้อมรับน้อง เราเลยต้องไปมหาลัยเพื่อซ้อมทุกวันว่าจะเลิกก็5โมงเย็น(เราเปนพี่สัน ต้องซ้อมเต้นกว่าหลายชั่วโมง) เวลาว่างๆเราก็ไปช่วยแม่ตักข้าวขายยำไก่ พอพ่อบ่นไปซักพักก็บอกให้เราปิดไฟ แล้วให้เลิกดูหนังสือได้แล้ว มันไร้สาระ(ทั้งๆที่เปนหนังสือเรียน) เพราะเราต้องเตรียมศัพท์ไว้เรียนต่อยอดความรู้ แม่บอกให้พ่อเงียบ สักพักพ่อก็ตีแม่ เรากระโจนเข้าไปห้าม เราไม่ยอมให้พ่อทำอะไรแม่ เราเกลียดความรุนแรง พ่อก็ด่าเราเป็นชุดเลย.ว่ามันเนรคุณ ดีแต่ขอเงินไปวันๆ ไม่เคยมาช่วย ไปเถรไถรที่ไหนมาอีกล่ะสิ เราก็บอกเหตุผลไปแล้วว่าเราต้องไปซ้อมรับน้อง แล้วถ้าเป็นวันไปสอบแล้วเราต้องอ่านหนังสือหนักๆไปสอบ แล้วปิดไฟไม่ได้ จะทำยังไง แกก็ไม่ยอมฟัง เรารู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจมาก ที่ลูกทำมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ รู้นะว่าแกเหนื่อยอ่ะ แต่ไม่อยากให้แกใช้แต่อารมณ์เลย อะไรที่เราไม่ผิด แกก็จะด่าว่าเราผิด เสียใจ ขนาดพ่อตัวเองยังไม่เข้าใจเราเลย