เราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งมาได้ 1 ปีล่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เจอกันใหม่ ๆ ชายหนุ่มหน้าตาดี กับ หญิงสาวหน้าตาธรรมดา บ้า ๆ บอ ๆ
ตอนแรกที่เจอกัน คือ คิดว่าเขาน่ารักดี ประกอบกับ มีครั้งหนึ่ง นั่งเรียนในห้องด้วยกัน เรานั่งหน้า เขานั่งหลังเราไปอีก 2 โต๊ะ
คราวนี้อาจารย์ก็สอนไป เดินไป เราก็มองไปตามอาจารย์ หันไปอีกที เจอพี่แกยิ้ม เหมือนมองมาทางเรา (หรือคิดไปเอง - -*)
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็เลยเดินไปถามเพื่อนเขา แบบแกล้งถามอ่ะ เหมือนแซวเล่น ๆ ว่า "หน้าตาดีขนาดนี้ แฟนต้องหวงแน่ ๆ เลย"
ปรากฎว่าสมพรปากจ้า ชายหนุ่มคนนั้นมีแฟนแล้ว ก็เลยได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ แล้วคิดว่าปล่อยเขาไปดีกว่า ฮ่าๆ

เวลาผ่านไปทุกอย่างก็ปกติดี เป็นเพื่อนกัน ก็เล่นด้วยกันบ้างสนุก ๆ ประกอบเราเป็นบ้า ๆ บอ ๆ ติ๊งต๊อง ทำตัวไม่ค่อยเหมือนผู้หญิง
เพื่อนส่วนใหญ่ก็เลยชอบแซว ชอบแกล้ง เราก็ไม่ค่อยโกรธอะไร ซ้ำยังไปแกล้งมันคืนอีก ผ่านไปอีกก็เรามีแฟน ซึ่งแฟนเราก็บังเอิญเป็นเพื่อนกับเขา
ช่วงหวานแหวว ก็เลยมีเขาคอยสังเกตการณ์อยู่ด้วย ตอนนั้นความชอบมันก็หายไปนิดนึงแล้วแหละ (ก็มีแฟนแล้วนี่นา)
แต่ก็ยังมองว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดูดี ถึงแม้ว่าจะเรียนไม่ค่อยเก่ง แอบปากหมา ด่าเราตลอด ก็ตาม...

จนกระทั่งเราเลิกกับแฟน เสียใจแต่ก็ต้องอยู่ต่อไปให้ได้ ช่วงนั้นเราอ่อนแอ และ แทบจะเป็นบ้า ได้ข่าวว่าเขาก็เลิกไล่เลี่ยกันกับเรา
ช่วงนี้แหละ ที่เริ่ม "เจอหน้าแล้ว มันต้องมีเข้ามาแกล้งตลอด" เริ่มจากพี่แกใช้สกิลปากหมาที่แรงขึ้น เราก็ด่ากลับ เพราะคิดว่าเพื่อนมันคงไม่อยากให้เศร้า
จากนั้นความรุนแรงมันก็เพิ่มขึ้น คราวนี้เริ่ม "ถึงเนื้อถึงตัว" จะทุบ จะตี จะบีบคอ ล๊อกคอ สารพัด เจ็บสิคะ แต่ก็ไม่ได้โกรธอีกนั่นแหละ
ไอ้ความที่ไม่โกรธนี่แหละ ที่นับวันก็ทำให้กลับมาคิดอีกครั้งว่าเคยชอบเขา แล้วเราจะทำไงดีล่ะทีนี้

วันต่อมาเจอหน้าเขา ว่าจะพูดดี ๆ ทำตัวน่ารัก ๆ กลายเป็นว่าฮีเดินเข้ามาแซว พอเราด่ากลับ พี่แกจับล๊อกคอเลยจ้า ทรงผม หน้าตาที่แต่งมาหายหมด....
ช่วงหลัง เริ่มแบบคิดล่ะ ตกลงคือ "เธอต้องการอะไรจากฉัน" พอเขากลายปุ๊บ เราก็เลยพูดว่า...
"ที่แกแกล้งฉัน แสดงว่าแกชอบฉันใช่ป่ะ?" ว่าแล้วร่างใหญ่ก็นิ่งไปพักนึง แต่มือยังล๊อกคออยู่
"ถ้าแกแกล้งฉัน แสดงว่าแกชอบฉัน" คิดว่าจะหยุดหรอ? ไม่เลย มันทำหนักกว่าเดิมอีก
"บ้า! ใครจะไปชอบผู้หญิงอย่างแก" พูดแบบนี้ แต่มือพี่แกนี่ตีแขนเราหลายทีเลย

เป็นแบบนี้จนปิดเทอมมาไม่ได้เจอกัน เราก็มานั่งคิด นอนคิด ยืนคิดนะว่า ในเมื่อเราก็โสดแล้ว เหตุผลของคนที่เลิกกันไป มันช่างไม่เข้าท่าเอาเสียเลย
แล้วทำไมเราต้องมานั่งเศร้า เพ้อเจ้อ ทุกวันบนเฟสก็ไม่รู้ แล้วก็คิดบ้า ๆ ขึ้นมาว่า "ต้องบอกเขาให้รู้ว่าเราเคยชอบนะ"
ว่าแล้วก็เปิดเฟสเขาขึ้นมา กะจะทัก ปรากฎว่าเห็นเขาไปกินข้าวกับสาว หลายรูปมาก และเป็นคนเดิมทุกรูป
หัวใจช้ำ ๆ ก็เหมือนโดนเหยียบซ้ำอีก ชอกช้ำหนักกว่าเดิม ทำไมมมมม! ><

แต่มาคิดดูอีก ไหน ๆ เขาก็ไปมีคนใหม่แล้ว บอกชอบไปก็ไม่มีผลอะไรอยู่ดี
พอเจอกันปุ๊บ เราก็บอกชอบเขาไปเลย แต่อารมณ์ตอนบอกมันเหมือนแบบล้อเล่นกันมากกว่า
"เนี้ย! ฉันชอบแกมาตั้งนานแล้ว..." พี่แกได้ยินก็หัวเราะแหะ ๆ ปกติ ไม่มีอาการอะไรเลยอ่ะ เราก็แบบ เออ...โล่งล่ะ บอกไปแล้ว
จากนั้นเขาก็เอื้อมมือมาตีขาเราหลาย ๆ รอบ
"แน๊ะ! ชอบฉันเหมือนกันล่ะสิ" เล่นเพื่อความเนียน กลบเกลื่อนความเสียใจ
"ไปดัดฟันก่อนไป" เอ้า เกี่ยวอะไรกับดัดฟัน - -*

หลังจากนั้นเขาก็แกล้งเราเหมือนเดิม หนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ทำร้ายร่างกาย จากทีแรกไม่ทำอะไรมาก เราวิ่งหนีได้ มันก็ไม่ตามมาแกล้งแล้ว
พอตอนนี้เดินหนีก็แล้ว วิ่งหนีก็แล้ว ด่าก็แล้ว พูดประโยคสุดฮิต "ใครแกล้งตู แสดงว่ามันชอบตู" ก็แล้ว เขาก็ตามมาอยู่ดี
จากที่ไม่ค่อยจะยุ่งอะไรกัน กลายเป็นเจอหน้ากันต้องมีทุบ มีล๊อกคอ (เห้ย! ไม่ใช่รายการมวยปล้ำนะเฟ้ย)
มีหลายช่วงที่เหมือนพระเอก - นางเอกเล่นกัน (แต่แบบไม่กล้าคิดไปเองอีกแหละว่ามันชอบเราแง่มๆ)

ล่าสุด มีธุระที่ต้องกลับไป ม. เราก็รีบตรงไปที่ ม. เลย เพราะเพื่อนมันโทรตาม
มีแว๊บหนึ่งในหัวที่คิด "ถ้าเรามีวาสนาต่อกัน ขอให้เราเดินเจอกันใน ม." เท่านั้นแหละ เดินเข้ามาปุ๊บ เจอเลย
ฮีทำหน้ายุ่ง ๆ เราก็เลยเข้าไปถาม
"นี่ยังไม่กลับไปอีกหรอ?"
"จะกลับแล้ว" แล้วเราทั้งคู่ก็เดินสวนกันไป
ก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องบังเอิญแหละ ที่เจอกัน
พอทำธุระกับเพื่อนเสร็จ ก็ตั้งใจว่าจะกลับบ้านเลย แต่ก็ยังไม่วายคิดอีก "ขอให้ได้เจอกันอีกที" ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมาอีก
ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามาใน ม. เห็นมาแต่ไกล เราก็ยืนนิ่งไปเลย แต่ก็ถามแหละว่าทำไมถึงกลับเข้ามา
รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน อะไรมันจะขนาดนั้น

เราก็กลับมาคิดดูนะ ว่าทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่?
ลองค้นหาในเน็ตดู บ้างก็ว่าเขาแกล้ง เพราะว่าชอบเรา
บ้างก็ว่าเขาแกล้ง เพราะเหงา ไม่มีเพื่อนเล่นด้วย (เล่นแรงไปนะ บางที)
บ้างก็ว่าเขาแกล้ง เพราะเราเป็นเพื่อนกันเฉย ๆ
ไม่มีใครอยากคิดเองเออเองคนเดียวหรอก แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน
เหมือนความรู้สึกลึก ๆ มันรู้อะไรบางอย่าง แล้วอยากให้คนอื่นช่วยตอกย้ำให้อีกที

สรุปแล้ว - จากเคสข้างต้น ทุกคนคิดว่า "ตกลงเขาคิดยังไงกับเรากันแน่ ?"