555..จริงๆๆ บ้าได้ทุกเรื่อง  มองเห็นอะไรๆๆก้อบ้าได้ คิดเป็นเรื่องเป็นราวไปซะหมด มีครั้งหนึ่งคนป่วยโรคอาการซึมเศร้า มานั่งพรรณาอยู่หน้าร้านที่ฉันทำงาน มาบอกว่ารักฉัน ฟ้าส่งให้เรามาคู่กัน เราไปแต่งงานกันเถอะ วนเวียนอยู่ปะมาณเกือบอาทิตย์ เคาะประตู กลางดึกตะโกนเสียงดัง เวลาที่เค้าอยู่บ้านเค้าจะอยู่ทุกๆๆวัน จนกระทั่งอวัยวะของเค้ามันเกิดถลอก เจ็บล่ะซิทีนี่..ที่ฉันรู้ก็เพราะว่าญาติๆของเค้าและแม่เค้าเองมาเล่าให้ฟัง และบอกฉันว่าไม่ต้องกลัวน่ะ เค้าไม่ทำอะไรหรอก มันเป็นคนขี้กลัว ..ฉันไม่เชื่ออออออ...ช่วงแรกๆๆ ฉันแทบประสาท กลัวมั้ย..กลัว ยอมรับกลัวจริงๆๆ แจ้งความตำรวจมาทุกคืนแต่ตำรวจไม่จับ เพราะ.. เค้าแกล้งทำเป็นไม่สบาย เค้าบอกตำรวจว่าเค้าป่วย เค้าเดินไม่ได้.. ก้อหน้าบ้านเค้าอยู่ตรงข้ามกับร้านที่ฉันอยู่ อาศัยทำงานและเป็นที่ซุกหัวนอน พอตอนกลางวันเค้าก้อมาอีก บอกว่าฉันเป็นคนทำของใส่เค้า ฉันต้องแต่งงานกับเค้าต้องรับผิดชอบ..  จะบ้าตาย.. ไอ้โรคจิต แต่เค้าไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคจิต แม้แต่แม่เค้าเองก้อด่าแม่ตัวเองทุกวัน ฉันขายของไปด้วยต้องเดินถือเหล็กไปมา เพื่อระวังไม่ให้เค้าเข้าร้าน..ทางบ้านส่งไปโรงพยาบาลฉีดยา และให้ยากล่อมประสาทกับมากิน เป็นหนักกว่าเดิมอีก โอ้..แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย อื่อ อือ เค้าหน้ากลัวม้าก มาก หน้าตาดำ เดินดุ่มๆๆข้ามมาที่ร้าน เอามือจับช่วงอวัยวะของเค้า ทำท่าเจ็บแสบทรมาน และเค้าพูดว่า "อย่าทรมานเฮียอีกเลยเราแต่งงานกันเถอะ ทุกอย่างมันจะดีเองเฮียก็จะหายถ้ามีเมีย" ..เสียงฟ้าร้องอย่างดัง เปี้ยง....เปี๊ยง และเค้าก็พูดว่า เห็นมั้ยฟ้าอยากให้เราแต่งงานกัน ฉันจึงตะโกนด่าไปว่า "ไอ้โรคจิต ..ฟ้าจะผ่าหัวนั่นแหละ ไอ้ลูกอกตัญญู ด่าแม่ทุกวัน ไปดูแลแม่โน้น ข้ามมาอีกกูจะเอาไฟฟ้าช๊อตให้หายจากโรคจิตเลย"  ด่ายังไม่ทันจบ เค้าวิ่งหนีเข้าบ้านไปเลย..ฉันว่านะ โรคจิตกก็โรคจิตเถอะ เจออีบ้าอย่างกูหายโรคจิตไปเลย ..ทุกวันนี้ไปบวชเป็นพระแล้ว..สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมธนาด้วย อย่าได้จองกรรมกันอีกเลย..และหวังว่าอย่าได้เจอกันอีกเลย ไม่งันฉันนี้แหละที่ต้องบ้าจริงๆๆ