ไม่เคยประทับใจละครเรื่องไหนเท่านี้ เลยขอเขียนไว้ซักหน่อย ทั้งที่ปกติไม่เคยตั้งกระทู้มานานมากแล้ว
ไม่ได้เปิดทีวีดูละครมาซักพักใหญ่ๆแล้ว โชคดีที่ได้กดรีโมทไปมาด้วยความไม่มีอะไรดู แล้วเปิดมาดูละครเรื่องนี้
"ข้าบดินทร์" ให้อะไรฉัน มากกว่าแค่ความอยากจะสิงลำดวนจริงๆ (แม้ว่าจุดนี้จะสิงไปแล้วก็ตาม)

จะเรียกว่าอวยก็คงไม่ผิดมั้งค่ะ เพราะละครเรื่องนี้ดีงามจริงๆ
"ข้าบดินทร์" เป็นละครที่ละมุนสวยงามที่สุด แต่ก็ ก็มีความเข้มแข็งจริงจัง ไปพร้อมๆกัน
ความอิน และ ประทับใจกับละครไทยแห้งเหือดไปนาน จนมาได้ดูละครเรื่องนี้
ข้าบดินทร์ น่ารักด้วยการสอดแทรก มีมุกตลกๆขำเล็กๆให้ยิ้มๆ ส่วนแนวแบบนางเอกเข้าใจผิดอะไรแบบนั้นก็มีบ้าง  
แต่ด้วยความเดินเรื่องกระชับกับความชัดเจนของพระเอกไม่เวิ่นเว้อ ทำให้มันกำลังดีไม่น่ารำคาญ
บทเข้าพระนางละมุนมาก ด้วยความเป็นพีเรียดก็ไม่ได้มีถึงเนื้อถึงตัว แต่ไม่น่าเชื่อว่า แค่สายตาท่าทางคำพูด เล่นเอาเขินจิกหมอนกระจาย
แต่อย่างไรก็ตาม ที่สำคัญที่ทำให้ละครนี้ตรึงใจ คือ ความฟินที่มีสอดแทรกแค่ให้กรุบกริบ
แต่เนื้อเรื่องก็เต็มไปด้วย การเดินเรื่องของเรื่องประวัติศาสตร์ชาติบ้านเมือง ความรักชาติ การทำตัวให้มีคุณต่อแผ่นดิน
ผสมกับมีความรู้สอดแทรก ไปพร้อมกับเรื่องราวบ้านเมืองอิงประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจมากค่ะ

ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนกันรึเปล่า แต่ฉันคนนึงที่ดูแล้วไปหาประวัติศาสตร์มาอ่านด้วยความอยากรู้เพิ่มเติมจริงๆ
นอกจากได้สนุก ยังได้ปลุกใจ เห็นถึงความมุ่งมั่นของบรรพบุรษที่ตั้งใจรักษาความเป็นเอกราช
พร้อมจะเสียสละแม้ชีวิตเอาเข้าแลกก็ต้องรักษาชาติบ้านเมืองไว้ ได้รู้เกร็ดความเป็นมาของสยามช่วงต้นรัตนโกสินทร์
นอกจากนี้ยังได้ความรู้ ทั้งเรื่องภาษา เรื่องประวัติศาสตร์มากมายด้วยค่ะ เป็นละครน้ำดีที่เติมเต็มสังคมจริงๆ

ขอบคุณไปถึง ผู้จัด-พี่ปิ่น ที่ได้เลือกละครดีๆเรื่องนี้ขึ้นมา ให้คนดูเราได้มีโอกาสละครน้ำดี ที่ทั้งน่ารัก และ ปลุกใจ
ขอบคุณเจ้าของบทประพันธ์ และ บทโทรทัศน์ กับความดีงาม เนื้อเรื่องสวยงามทั้ง content context ภาษางดงามกินใจจริงๆค่ะ
ขอบคุณทีมงาม เสื้อผ้า หน้า ผม สะไบกับผ้านุงของเหล่าสาวๆสวยไม่มีที่ดิ เสื้อที่หนุ่มๆใส่ก็งาม ผมทำมาได้สวยสมจริงมาก สวยเกินบรรยายจริงๆค่ะ สะ
ขอบคุณทีมงงาน ฉาก เอฟเฟค CG ทุกสิ่งลงตัวสวยงามสมจริงมากค่ะ ... ชอบ CG ไฟไหม้หางช้าง ที่บ้านนั่งดูอยู่นี่นึกจุดไฟจริง ^^
ขอบคุณทีม acting coach นักแสดงทุกคนเล่นได้ประทับใจ อารมณ์ถึงแบบพอดิบพอดี กลมกล่อมมากจริงๆค่ะ
ขอบคุณผู้กำกับ พี่หนุ่มอรรถพร ..... ต้องพูดอะไรอีกมั๊ยค้าบบ?? พี่จะทำได้เลอค่าไปไหนคะนี่ รายละเอียดทุกสิ่งอัน ความสวยงามในการร้อยเรียงเรื่อง อารมณ์ที่พอดิบพอดีของนักแสดง จังหวะจะโคน การกำกับให้เห็นถึงพัฒนาการของตัวละคร แทบไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ มันสวยงาม พอดี ละเมียด แต่ก็เข้มแข็ง จับใจสุดๆ ฉันรักพี่พุ่ม รักผู้กำกับ

ขอบคุณนักแสดงทุกๆคนนะคะ ที่ทำให้เต็มที่และทำให้เรื่องนี้ออกมาจับใจ
พระยาบริรักษ์ - พี่ต้นจักรกฤษณ์ ขอเขียนถึงคนแรกเลย แม้จะไม่ได้เล่นจนจบเรื่อง แต่ขอบอกว่า พี่สุดยอดมากค่ะ เข้าไปอยู่ในบทจริงๆ ขึงขังเถรตรง รักชาติ ซื่อสัตย์  และทึ่งจริงๆ ประทับใจที่สุดคือทุกซีนอารมณ์ตั้งแต่เริ่มต้องโทษเลย โดยเฉพาะซีนที่คิดว่าต้องยอมรับผิดเพื่อแผ่นดินทั้งที่ตัวเป็นคนซื่อสัตย์ที่สุดและไม่ได้ทำผิด
คุณหญิงชม - พี่แหม่มจินตหรา ไม่ต้องสงสัยในฝีมือเลยค่ะ พี่แหม่มเล่นได้ละมุนมากๆค่ะ ทั้งดราม่าน้ำตาท่วม ทั้งวางตัวเป็นคุณหญิงที่ไม่ถือตัว ทั้งความรักลูก สายตาอ่อนโยน  
คุณปิ่น - พี่ต่องสาวิตรี ^^ ชอบที่พี่ต่องถ่ายทอดความน่ารักของคุณปิ่นที่หวงลูกสาวมากๆ คนดูรู้สึกเคืองแต่ก็เข้าใจ แม้จะขัดขวางความรักของคุณเหมแต่ก็ทำได้น่าหมั่นไส้แบบน่ารักมากๆค่ะ ชอบมุมที่พี่ต่องถ่ายทอดออกมา ฉากคืนวันส่งตัวนี่น้ำตาไหลตามเลย ซึ้งมากค่ะ
เจ้าพระยาบดินทร์เดชา - ครูแอ๊น วัชรชัย สุนทรศิริ ที่สุดค่ะ เป็นบทที่ชอบมา แค่เห็นซีนแรกที่ครูออกมา คิดทันทีเลยว่า ตัวละครนี้เคสมาดีจังดูมีอำนาจดูมีพลัง ดูเป็นขุนนางผู้ใหญ่สมัยก่อนดี บทนี้ใหญ่มาก แต่ครูแอ็นก็ทำให้เชื่อได้จริงๆ ทั้งน้ำเสียง แววตา ท่าทางความเป็นผู้นำ ชนะเลิศค่ะ
แม่บัว - น้องสายไหม ไม่น่าเชื่อว่าน้องจะทำให้คนเกลียดได้ทั้งบ้านทั้งเมืองขนาดนี้ น้องเล่นดีมากนะคะ สายตงสายตาไปหมด แสดงได้เสียดแทงกระตุ้นต่อมเกลียดได้ถึงไส้เลยค่ะ ... คือ น้องสื่อได้ถึงผู้หญิงคนนึงที่ สวย ฉลาด แต่ทะเยอทะยานจนหลงผิด สื่อถึงตัวละครแบบมีที่มาที่ไปได้ชัดเจน ปรบมือให้ค่ะ เล่นดีจริงๆ
สมิงสอดน้อย - พี่กิก (อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัวด้วย ^^) ขึงขังห้าวหาญ เท่ห์จริงๆค่ะ (มิน่าเมียแยะ ;P )  แต่พอบทขำๆกวนๆก็ทำได้น่ารักมาก
หลวงสรอรรถ - พี่เอ็ม เกลียดค่ะพูดเลย เล่นได้เลวมากค่ะ หน้าตาท่าทางเสียงพูดเสียงหัวเราะ เกลียดค่ะ!

เจ้าลำดวน - แมท แมทเล่นได้เชื่อสนิทใจจริงๆ ลืมความหน้าฝรั่งของแมทไปหมดสิ้นเลยจริงๆ
แมทเป็นลำดวนได้ ดูเข้มแข็ง ฉลาด แต่ก็อ่อนหวาน ชอบทั้งที่เข้าบทกับคุณพี่เหม ไม่ใช่แค่ฉากฟิน
แต่รวมทั้งฉากดราม่า แถมบางครั้งต้องแสดงความขึงขังจริงจัง แต่ยังอ่อนหวาน มันดูใช่ไปหมด
และ บทที่เข้ากับพี่บัวด้วย อินกับสายตาแบบ "เข้าใจนะ แต่มันเจ็บปปวด" แมททำให้เห็นคุณภาพจริงๆ

และ
คุณเหม - น้องเหม เจมส์ มาร์ ... ว่ากันจริงๆตอนแรกก็เป็นคนนึงที่ตะหงิดๆว่า Jma จะเล่นได้มั๊ยน้า แต่พอได้ดูจริงๆแล้วทึ่งเลยค่ะ
น้องไม่ได้เล่นดีแบบ 100 คะแนนเต็ม ยังมีจุดที่ต้องพัฒนา (น้องกลืนน้ำลายบ่อยไปนิดนะ ;P )
แต่ต้องยอมรับว่าเรื่องนี้พัฒนาการก้าวกระโดดจากเรื่องที่แล้วเลยค่ะ ขอบคุณน้องเจมส์ที่ตั้งใจ อดทน ทุ่มเท เต็มที่ที่จะเป็นคุณเหมให้ได้
แล้วน้องก็ทำได้จริงๆ ถูกที่ถูกเวลา ชอบที่สุดตรงที่ แสดงความกุ๊กกิ๊กกะล่อนน่ารักของคุณเหมได้น่ารักน่าฟัดน่ากอดมาก (เอ้ย เยอะไป ><)
พอบทดราม่าเรียกน้ำตา ทั้งตอนต้องโทษตีตรวน ฉากที่ตลาด ฉากที่แม่พังโตเจ็บหนัก ฉากที่ต้องลาลำดวน ก็ทำให้น้ำตาร่วงตามเลยค่ะ
และที่สำคัญแต่พอบทเรื่องสู้รบ เรื่องบ้านเมืองมาปุ๊บ หน้าตา น้ำเสียง ท่าทาง สายตาน้อง เปลี่ยนจากคุณพี่เหม
ไปเป็น หลวงสุรบดินทร์ได้อย่างดีงามค่ะ ขึงขัง เข้มแข็ง จริงๆ และที่สำคัญดึงอารมณ์เราไปตามได้ดีที่สุดเลย
.... ชอบความเข้ากันกับแม่พังโต ลงตัวน่ารักมากค่ะ นึกว่าน้องเจมส์เป็นควาญช้างไปซะแล้ว

รวมถึงนักแสดงคนอื่นๆ ด้วยนะคะที่ทำให้ละครลงตัว ^________________^

สุดท้าย ถ้าถามว่าชอบฉากไหนที่สุด ... นอกจากกุ๊กกิ๊กจิกหมอนแบบละมุนๆแล้ว^^ ก็ตามรูปด้านล่างเลยค่ะ
ก็คงเป็นซีนของแม่พังโตเจ็บหนัก, ซีนในคุกที่พี่ต้นถูกพี่หนุ่มกดดันให้ยอมรับผิด, ซีนพระยาบริรักษ์พูดกับพ่อเหมก่อนตาย, ฉากย้อนแสงรำดาบ, ซีนออกศึก และซึนร่ำลาลำดวนไปรับโทษค่ะ ประทับใจมากมายจริงๆ



" หากมีใคร ต้องการมาครอบครอง จะตะโกนร้อง กู่ก้องบอกมันไป ..... แม้ผงธุลีก็อย่าหวัง ตารางนิ้วเดียวอย่าได้ฝัน จะป้องกัน หวงแผนยิ่งกว่าชีวิต"














ขอบคุณเจ้าของภาพทุกคนนะคะ