ผมอายุ 20ปี กำลังศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ความฝันที่ตั้งใจตั้งแต่เด็กๆเลยคืออยากเป็นสจ๊วต ก็เลือกเรียนสายทางด้านภาษาวางแผนเรื่องอนาคตไว้แล้ว ว่าเราอยากทำอะไร อาชีพนี้คืออาชีพที่ผมใฝ่ฝันมาก ปลายเดือนที่แล้วผมเกิดอาการหอบเหนื่อยคล้ายวัณโรคเลยไปหาหมอ สิ่งที่เกิดขึ้นคือปอดติดเชื้อหมอเลยให้ตรวจเลือด สรุปคือติดเชื้อครับนอน รพ.ไป 10วัน แต่ผมไม่บอกที่บ้าน ให้หมอบอกแค่ตามอาการว่าเป็นปอดอักเสบ เรื่องนี้ก็มีแต่ผมรู้เองคนเดียว ที่บ้านผมมีลูกชาย 2คน ครับผมเป็นคนเล็กพี่ชายอายุ 24 แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ผมก็เลยเป็นความหวังของพ่อและแม่ แต่พ่อและแม่แยกทางกันแล้วแต่ยังส่งเสียให้ผมเรียนทั้ง2 ฝ่าย ผมอยู่กับพ่อตั้งแต่เด็กพ่อเลี้ยงผมมาตามใจทุกอย่าง พ่อแม่ไม่เคยขัดใจ อยากเรียนที่ไหนก็ตามใจ ไม่เคยบังคับ ปกติผมเป็นคนไม่เกเร ไม่เที่ยวเตร่ คือรู้หน้าที่ของตัวเอง เที่ยวคือเที่ยว แต่ไม่เคยทิ้งการเรียน การเรียนก็อยู่ในระดับดีมาตลอด แต่ผมเป็นคนขี้อาย มีอะไรก็ไม่ค่อยปรึกษากับคนที่บ้านหรอก ส่วนมากจะเก็บไว้คนเดียว ถ้าอึดอัดใจจริงๆก็จะคุยกับเพื่อน เป็นคนยิ้มง่าย อารมณ์ดี โกรธใครไม่เป็น เพื่อนคนรอบข้างเลยมีแต่คนที่รักและชอบในนิสัยตัวผม แต่เมื่อผลตรวจเลือดออกมาแล้ววันแรกที่พ่อพาไป รพ.แล้วผมรู้ผลตรวจเลือด พยาบาลถามว่าให้บอกคุณพ่อมั้ย ผมบอกไม่ต้องให้บอกไปในอาการที่แทรกซ้อนมาเฉยๆ ผมนั่งให้อ็อกซิเจนอยู่เพราะอ็อกซิเจนในเลือดต่ำมาก แล้วมองไปที่พ่อความคิดทุกอย่างก็ล้นออกมาน้ำตาไหล ตันทางไปหมด จนนอน รพ.2 คืนแรกก็แอบร้องไห้ใต้ผ้าห่มคนเดียว พยาบาลก็เดินมาคุยด้วยให้คำปรึกษาอย่างดีผมเลยมีกำลังใจ โรคนี้ถ้ารู้ตัวแล้วไม่ได้น่ากลัวเหมือน มะเร็ง หรือ เบาหวาน แค่ต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้มากขึ้น หลังจากได้คุยกับจิตแพทย์ กินยาต้านให้ตรงเวลา ดูแลตัวเอง อะไรๆก็ดี ทุกวันนี้ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติกับเพื่อนๆ แต่พอมองเรื่องอนาคต หาข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับงานที่สนใจนั่นคือ สจ๊วต ไม่รู้ว่าถ้าเป็น h แล้วเค้าจะปิดกั้นโอกาสมั้ย สายการบินไหนบ้างที่ไม่ตรวจ คือถ้าเมื่อผมเรียนจบไป เพื่อใฝ่ฝันในอาชีพนี้แต่กลับ ไม่ผ่านในการตรวจเลือดผมคงเสียใจมากที่ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ไม่ได้ตอนนี้คือกังวลกับเรื่องนี้มากๆเลยครับ อาชีพที่ฝันมานาน ผมยังจะพอมีหวังกับอาชีพนี้อยู้มั้ย