สวัสดีครับ ครั้งแรกเลยครับที่ผมจะเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา อาจจะถูกบ้างผิดบ้างขอโทษนะครับ
ผมเป็นนักศึกษาเทคนิคการแพทย์คนนึงที่เรียนดี แต่เกือบหมดอนาคตเพราะการติดเชื้อ HIV
ผมอายุ22ครับ อนาคตกำลังจะไปได้สวย ผมสมัครงานที่ รพ.เอกชนแห่งหนึ่งด้วยความมั่นใจว่าที่นี่คือที่แรกและที่สุดท้ายที่ชั้นจะสามารถเป็นหน้าเป็นตาให้ครอบครัวได้ และแน่นอนผมผ่านการสัมภาษณ์งานทั้งที่คนสมัครเป็น10 ผมได้ครับ แต่มีการตรวจสุขภาพเกิดขึ้น ผมมั่นใจว่าชั้นผ่านแน่นอน แต่ปรากฏว่า ผมติดเชื้อ HIV ตอนนั้นโลกของผมแตกสลาย อยู่ๆน้ำตามันไหล ตัวสั่น แต่หมอก็ส่งตรวจอีกครั้งว่าใช่หรือไม่ แต่สุดท้ายผมอ้อนวอนทุกสิ่งทุกอย่างขอให้เป็รเพียงความฝัน มันก็เกิดขึ้นจริง ทุกคนเชื่อไหมครับ สิ่งแรกที่ผมถามหมอคือ ผมจะได้งานไหมครับ ผมจะตกงานไหมครับ ผมอยากทำที่นี่ครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่นี่ หมอได้บอกแค่ว่าคุณทำใจดีๆ ตั้งสติ สิ่งนี้ไม่ได้ตัดสินอนาคตตัวคุณเองนะคะ คุณต้องมีชีวิตต่อไป เพื่อตัวคุณเอง ตอนนั้นหูดับ ทำไรไม่ได้เลยคิดอย่างเดียว ทำไมเรื่องราวนี้มันต้องเกิดขึ้นกับตัวเอง ยัอนกลับไปต้องบอกว่าผมไม่มีแฟน เป็น ช รัก ช เปลี่ยนคู่นอนบ่อย แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม ผมนัดกับคนนึง เขาพูดจาดี เราหลงเชื่อและเข้าไปหา ตอนเดินเข้าไปเขาปิดไฟ ไม่ให้มองเห็นตัวเขา ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวโดนทำร้าย จึงยอมจำนน และถามเรียบร้อยว่าสวมถุงยางไหม เราจับและสัมผัสได้ว่าสวมและมารู้อีกว่าเขาใช้รูปคนอื่นมาในการพูดคุย หลังเสร็จกิจ เราได้แต่งง เหมือนโดนข่มขืนแต่ไม่คิดอะไร คิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ใส่ถุงยางทั้งที่ทีแรกเขาจะไม่ใส่ เรากลัวและเป็นแพนิค หลังจากนั้น2สัปดาห์เข้าคลินิกตรวจโรค ก็ไม่ขึ้น เราดีใจมาก คิดว่าอย่างน้อยก็ไม่เป็นเรา แต่สุดท้ายไม่เป็นอย่างนั้น เราเสี่ยงเมื่อเดือนมีนา มารู้ผลจริงๆเดือนพฤษภา สิ่งแรกที่เราต้องทำคือ เรามาต่างจังหวัดควรจะทำอะไร เราโทรถามศูนย์เอดส์ คลินิกนิรนาม สปสช เราต้องการยาให่ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนเราได้ข้อมูลว่า รักษาได้ทุกที่ที่เป็นของรัฐโดยใช้30บาท บัตรประชาชนใบเดียวก็รักษาเอายาได่ แต่มีค่าใช่จ่ายเบื้องต้น 1000 กว่าบาท เราก็ยอมจ่าย เพราะเราอยากหายให้ไว้ ด้วยความเราสติดีมากว่าควรทำอะไรต่อไปเพื่อจะได้อยู่รอดในต่างจังหวัดนี้โทรถามอีกว่า การเป็นบุคลากรทางการแพทย์จะสามารถทำงานในไหนได้บ้าง ขอบคุณตัวเองที่ยังมีความหวัง มีคนคอยนำทางว่าทำยังไง พี่ๆบอกว่า "รัฐบาลเรามีการตรวจสุขภาพก่อนเข้าทำงานก็จริง แต่เรื่องการตรวจของเชื้อ HIV บุคลากรภายในรัฐไม่มีนโยบายกีดกันคนติดเชื้อมาทำงานในองค์กร เรายินดีต้อนรับพี่น้องทุกคนที่เผชิญเหตุการณ์นี้ตลอดเสมอมา" ตอนได้ฟัง เหมือนคนใกล้ตายได้ชุบชีวิตอีกครั้ง อย่างน้อยรพ.รัฐยังเปิดรับโอกาสให้สามารถเข้าทำได้ปกติ "พี่น้องเราทำงานในรพ.ร่วมกับคนติดเขื้อนับร้อยก็ไม่มีปัญหา ทำงานได้เหมือนเดิม ใช้ชีวิตทุกอย่างเหมือนกัน" ตอนได้ยิน โหวว นี่คือหนทางสุดท้ายในชีวิตแล้ว นี่คือความหวังของเรา  ผมเข้าใจด้วยความเอกชนมันต้องสะอาดทุกอย่าง เขาก็มีเอกสารให้เซ็นแต่ด้วยความไม่รู้ว่าเรามีก็ยอม ถ้าเราไม่ยอมเซ็นก็ได้ แต่เขาก็แค่ไม่รับคุณเข้าทำงาน ทางเลือกที่ดีคือ รพ.เอกชนคือไม่สามารถทำได่อย่างแน่นอน

ตอนนี้ได้เล่าไปหมดแล้ว เราใช้เวลาทำใจอยู่ 3 วัน เราคิดได้อย่างเดียวว่า ถ้าตราบใดไม่ตาย ยังตื่นมาลืมตา หายใจเป็นปกติ ก็ใช้ชีวิตต่อไป กินยาตรงเวลา ก็เหมือนพาราวันละเม็ดตรงเวลาทุกวัน เหมือนลูกอมเม็ดนึงที่กินก่อนนอน ไปหาหมอแต่ละครั้งก็เหมือนคุณไปตรวจตับไต อย่าเอาความกลัวว่าคนรังเกียจมาใส่สมองเลย คุณใช้ชีวิตก่อน ผมเริ่มต้นที่อายุ22 ผมจะอยู่บนโลกนี้นานเท่าไหร่ไม่รุ้ แต่ที่จะบอกว่า ความลับทุกคนมีทุกคน เก็บสิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่อยู่ในร่างกายเราเอาไว้ ไม่ต้องบอกใคร ถึงบอกไปมันไม่ได้ทำให้คุณหายหรือช่วยให้คุณดีขึ้น ไม่จำเป็นต้องบอกใคร  เพราะในเมื่อคุณมีมันแล้ว คุณต้องอยู่กับมัน เลือกที่จะแก้ปัญหาให้ได้ อย่างน้อยผมก็ยังโชคดีมีตัวนี้มาบังคับให้ผมดูแลสุขภาพให้ดี เลือดปลอดภัย บางคนรักษาดีมากจนไม่มีเชื้อเลย เอาเป็นว่า ยอมรับสิ่งที่เกิด แก้ไขมัน และไปข้างหน้า ตื่นมาใช้ชีวิตให้หมดแต่ละวันให้ได้ 

บุคคลสุขภาพปกติดีจะเกิดการตั้งแง่ว่าก็คุณป่วยเป็นhiv มาเจาะเลือดชั้น ชั้นจะติดไหม คือตอบเลยว่าไม่ติด เพราะชั้นไม่ได้ใช้เข็มเจาะเลือดชั้นแล้วเจาะแขนคุณ คุณไม่ติดแน่นอน อยากให้สังคมลองเปิดใจนะครับว่า คนเก่ง มีความสามารถโดนปิดกั้นด้วยเรื่องนี้ที่ติดต่อกันยาก เปอร์เซ็นต์น้อย แค่คนโชคร้ายเท่านั้นที่จะติด เปิดใจนะครับเขาคือคน คนที่รักษาคุณเช่นกัน เขามีความสามารถ อยากให้ลองเปิดใจ เพราะทุกวันนี้คุณก็ยังไม่รู้เลยว่าคนทำกับข้าวอาหารจามสั่ง ขายข้าวในตลาดจะติดไหม ก็ไม่มีใครที่จะบอกคุณ คุณก็กินข้าวอร่อยเหมือนเดิม เช่นเดียวกับคุณมาหาบุคลากรทางการแพทย์ก็รักษาโรคคุณหายเล่นเดียวกัน อยากให้มองมุมนี้นะครับ

สุดท้ายนี้ใครได้มาอ่านผมขอให้ทุกคนดูแลตัวเองให้มากนะครับ 
อยากให้ทุกคนที่มีเชื้อดูแลสุขภาพ กินยาให้ตรง รักษาจิตใจของคุณให้ดี
ไม่มีใครอยากให้เกิด ในเมื่อเกิดก็อยู่ที่จะรับมือยังไง 
คุณเป็นคนพิเศษที่จะหยุดเชื้อนี้ไว้กับคุณเพียงคนเดียว 
ต้องคิดว่าโชคดีที่ไม่เป็นมะเร็ง ความดัน เบาหวาน โรคเรื้อรัง  เราแค่ต้องการจิตใจเข้มแข็งที่สู้กับมันให้ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ