สวัสดีค่ะ เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุนทรภู่ เห็นเพื่อนในเฟสหลายคนต่างก็แชร์บทกลอนกัน ก็เลยทำให้เรานึกถึงกลอนบทแรกที่เราเคยแต่งสมัยที่เรียนอยู่ชั้นป.5 😅
บทกลอนของเราบทนั้นเป็นกลอนสี่สุภาพ ที่มีสัมผัสนอกตามที่คุณครูสอน แต่พอรวมๆกันแล้วมันแปลกมาก มากจนทำให้เรายังจำกลอนบทนั้นได้จนกระทั้งทุกวันนี้ 555 มันพิเศษอย่างไรนะหรือ ?ลองอ่านกันดูได้เลยจ้า 😊

ดอกเอ๋ยดอกไม้  
ทุกใบแสนสวย ?
ใบพับเป็นกรวย  
ยิ่งรวยใบมาก (รวยใบมากหมายความว่าไงย่ะ ตอบ!!!)
ผีเสื้อตัวน้อย(อ้าว! พูดถึงดอกไม้อยู่ไม่ใช่เหรอค่ะ?)
ปีกสร้อยดอกราก (สร้อยคือ? ดอกรากคือ?😑)
บินมาเอาซาก (ดอกไม้....และซากกกกก...😲)
ดอกฉากที่ตาย (จบได้Dark มาก 555+ สาบานเด็กป.5)


ปล. ใครมีบทกลอนสมัยเด็กๆที่ยังจำได้มาแชร์กันนะคะ 😀