กระบวนการยุติธรรมญี่ปุ่นไม่อ่อนแอ
และไม่เลือกปฏิบัติเหมือนของไทยนะครับ
ถ้าเหตุเกิดเมืองไทย ผู้ต้องหาประกันตัวไปง่าย
แล้วหนีออกนอกประเทศไปแล้ว (โดยไม่มีมาตรการที่ดีในการป้องกันไม่ให้หนี)
เรื่องการตามจับตัวกลับมาจากต่างประเทศไม่ต้องพูดถึง
แค่ริบเงินประกันตัว แล้วเก็บเรื่องเงียบไว้
กระบวนการยุติธรรมไทยก็พอใจแล้ว
ทุกวันนี้ยังไม่มีการเก็บสถิติของแต่ละหน่วยงานเลย
ว่าคนที่ประกันตัวแล้วหนีประกัน มีจำนวนเท่าไหร่
รู้แต่ว่าเยอะมาก เยอะจริงๆ ฝรั่งหนีเกือบทุกคน
แต่เรื่องจำนวนตัวเลขเท่าไหร่นั้น เป็นความลับดำมืดมาตลอด
แม้แต่คนให้ประกันเอง ก็ยังไม่อยากรู้เลยว่าหนีประกันไปเท่าไหร่
หนีแล้วอยู่ในประเทศ หรือหนีออกนอกประเทศ
ไม่มีระบบว่าเมื่อหนีแล้วจะจัดการติดตามกลับมาลงโทษได้อย่างไร
ใครต้องรับผิดชอบ ทั้งเรื่องการป้องกัน การแจ้งเรื่อง การติดตาม
และเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหลายทั้งปวงในการติดตาม
เรื่องหนีประกันเป็นตัวชี้วัดคุณภาพและความสามารถ
ของกระบวนการยุติธรรมไทยในการจัดการกับผู้กระทำผิด
แต่เรื่องนี้กลับไม่มีผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมสนใจแก้ปัญหาเลย
ปัญหาถูกหมักหมมมาตลอดยาวนานหลายสิบปีอย่างไม่น่าเชื่อ
ไม่มีแม้กระทั่งตัวเลข สถิติ ว่ามีการหลบหนีประกันไปเท่าไหร่
ชั้นไหน ในข้อหาอะไรบ้าง
ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าทำไมไม่มีข้อมูลเลย
เมื่อไม่มีข้อมูล ตัวเลข สถิติ แล้วจะมองเห็นปัญหาได้อย่างไร
จะมีวิธีการแก้ปัญหากันอย่างไรให้ได้ผล
หรือปล่อยกันไปวันวันตามยถากรรม ใครหนีก็ช่างอย่างนั้นหรือ
ในระดับนานาชาติ เขาเน้นวิธีคิดกันที่ long arm of the law
ของไทยเราปล่อยให้เป็น short arm of the law
กระบวนการยุติธรรมทางอาญาของไทยจึงถูกมองจากต่างประเทศว่า
ประสิทธิภาพต่ำ อ่อนแอ ไม่สามารถคุ้มครองสังคมได้อย่างจริงจัง
ลงโทษได้แต่คนจนที่ไม่มีปัญญาหนี กับผู้ต้องหายาเสพติดเท่านั้น
(เรื่องยาเสพติด ก็เป็นเพราะถูกฝรั่งบีบต่อเนื่องมาหลายสิบปี
จนผู้มีอำนาจไม่ค่อยกล้าให้ประกัน กลัวเข้าตัว ไม่งั้นก็คงหนีอีกเยอะ)
จริงหรือไม่? ลองคิดดู