สวัสดีค่ะ จขกท.ออกตัวก่อนเลยว่ากระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้แรกและก็ขอตั้งเป็นกระทู้คำถามนะค่ะเพราะยังไม่ได้ยืนยันสมาชิก
แต่เรื่องทั้งหมดมันคือความจริง..ไม่ได้ขอให้เชื่อนะค่ะ แต่ดราม่าเยอะมากเลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับความรักที่มีให้ฝรั่งตาน้ำข้าว....
http://m.ppantip.com/topic/33027950?
ต่อจากกระทู้ข้างบน..เราก็คุยกันมาได้ซักพัก โลกของ จขกท.สวยงาม สีชมพู ทำอะไรนี้ต้องเกี่ยงกับพี่แกหมดทุกอย่าง...
   แต่ก็อย่างว่าละค่ะ ความสุขอยู่ได้ไม่นาน.. เราทั้งชวนพี่แกไปเจอแม่ ทำอะไรที่คิดว่าเราสองคนน่าจะจำกันได้แม้จะไม่ได้คุยกันแล้ว(อย่าคิดลึก) ทั้งๆที่ตอนนั้น จขกท. เองรู้สึกว่า พี่แกเริ่มห่างออกไป. เรารู้ได้ไง?? ก็คือปกติคือ หลังจบคาบเราก็ต้องออกมาคุยกันนู้นนี้นั้นนิดหน่อยแล้วจบด้วยกันกอด. มันมีอยู่วันนึงหลังเลิกเรียน เรารอพี่แกอยู่ที่เดิม..เราก็สงสัยว่าทำไมมันนานจังวะ..เราเลยหันไปดูปรากฎเห็นพี่แกเดินมาแต่ไกล เราก็เล็งละว่าจะเดินไป...แต่นางก็เดินหันไปทางอื่นแล้วรีบออกไปจาก รร. เราเลยตามไปดูเห็นนางอยู่ที่รถของนางแล้วเห็นนางคุยกับเพื่อนที่จอดรถอยู่ข้างๆที่เป็น ผญ. เราคิดมากมาก. วันต่อมาเลยไปถามเพื่อนสนิทเราที่เป็นแฟเก่าพี่แกนางเลยบอกมาว่า อย่าคิดมาก พวกพี่แกรู้จักกันมานานแล้ว เหมือน brother sister (พี่น้องที่สนิทกันมากแบบรุ่นเพื่อนก็เรียกกันแบบนี้ได้ถ้าสนิทกันจริงๆ) เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่นานวันเข้าพี่แกก็เริ่มเปลี่ยนไป..ตีตัวออกห่าง เหมือนโลกเราพังจากที่เป็นสีชมพู มีความสุข ยิ้มอยู่คนเดียว ก็กลายมาเป็นต้องแอบร้องไห้ตอนนอน คิดถึงพี่แกจลอดเวลาแต่ทำอะไรไม่ได้ คิดโลกสวยว่ามันไม่น่าจะมีอะไรเกินกว่าเพื่อนแน่นนอน...จนเราทนแบบจนชินอะคะ เหมือนแบบที่รักเกินกว่า100% ก็มาเหลือ 70% กว่าๆ ที่% มันยังสูงเพราะมันต้องเจอกน้าทุกวันแล้วพี่แกก็ดีบ้างไม่ดีบ้างทำใจลำบากมาก...จนที่ รร. ประกาศว่าจะมีงานprom วันที่25...เพื่อนเรา 2คนกำลังคุยๆกับ ผช.ของพวกมันไป แล้วพวกนางก็ตัดสินใจชวนหนุ่มๆของพวกนาง แบบน่ารักๆ เราก็หง่อยๆไปเพราะเราไม่อยากชวนพี่แกเพราะเราไม่อยากโดนปฎิเสธ ทั้งๆที่เพื่อนก็พากันยุ แต่เราเป็นคนขี้อาย เสรยฟอร์มไม่ได้ ไม่อยากไปชวน ผช.ก่อน เราเลยบอกเราไม่ไปนะ ถ้าไม่ก็จะไปกับพวกนางถึงแม้เราจะเป็น กขค. พวกนาง. จนมาวันนึงเราตัดสินใจเขียนข้อความใน notes ในไอโฟนกะว่าจะส่งให้พี่แก ข้อความแระมาณว่า "เออเราก็คุยกันมาได้เหือบหกเดือนแล้วนะ คือเรารู้สึกกับเธอมากกว่าเพื่อนเธอก็น่าจะรู้...เรารู้ว่าช่วงนี้เธอไม่แฮปปี้วะ เวลาอยู่กับเรา หยุดมั้ย?ถ้าเหนื่อย หยุดมั้ย?ถ้าไม่ได้รู้สึก ไม่ว่าคำตอบเธอจะเป็นไงอะ แต่เราก็ยังจะชอบเธอนะ" ข้อความก็มีประมาณนี้..เราเอาโชว์ให้เพื่อนดูว่าส่งดีมั้ย...ทั้งสองคนประสายเสียงเลยจะบอกว่าไม่!!!อย่าพึ่งส่ง รออะไรก่อนถ้าไม่ไหวจริงๆส่งก่อนพักกินข้าวนะ(ตอนที่โชว์คือเวลาก่อนเข้าคาบแรก) เราก็เอออไป. จนมาคาบแรกมีเรียนกับพี่แก นั่งข้างๆกัน (ก่อนวันนั้นนึงเราเตรียมใจไว้ละว่าจะต้องออกห่างเอง ใจแข็งเพราะเจ็บมามากละ) นางก็ทำเป็นนิ่งๆมีหยอกล้อบ้าง แล้วนางก็เอาโทรศัพท์เราไปแล้วก็หายไปเลย..เราคิดในใจว่า ตายเห้ละ เปิดเจอข้อความที่เขียนไว้ใน notes จะทำไงวะ แต่อีกใจก็คิดว่าคงไม่มั้ง เพราะนางคงเปิดไม่เป็นกรอก ปล.นางไม่ได้ใช้ไอโฟน) นางกลับมาหลังจากหายไปเป็นสิบนาที เราก็ยุ่งๆกับการทำงานในคอมกลัวโดนอาจารย์ด่า555 นางก็เอาโทรศัพท์คว่ำหน้าลงเเล้วเอามาวางไว้ข้างๆเรา เราก็ไม่ได้อะไรมาก พอกดปุ้มโฮมเช็คโทรศัพท์ดูปกติ wallpaper ของตูเปลี่ยนไป๊.... มันเป็นภาษาไทยเขียนว่า "คุณจะไปพรมหกับผม" .......เราตกใจมาก แบบมันอ่านว่าอะไรวะ เลยอ่านอีกที อ้อนางชวนเราไปพรอมแบบเป็น cutest way to ask me to prom ever (วิธีที่น่ารักที่สุดสำหรับจะชวนหญิงไทยใจแรดอย่างเราไปพรอม)555. ถึงแม้กูเกิ้ลจะห่วยแตกแต่ก็พออ่านออกเราเลยหันไปยิ้มกับนางแบบเขิลแบบหัวเราะแกเขิลแล้วตอบไปว่า....