อันนี้เป็นเรื่องเเรกที่ผมอยากระบายลงในพันทิพนะครับ อาจจะเขียนวนไปวนมานะครับ พอดีไม่ค่อยเก่งเรื่องจัดตัวอักษรกับลำดับเหตุการณ์ รบกวนด้วยนะครับ
                
         เรื่องของผมมันก็ไม่ได้มีไรมากมายจริงๆ ผมชื่อ "บิว" เป็นผชหน้าตาปานกลาง(ผมคิดเอาเองนะ 5555) เรื่องเรียนก็ไม่ค่อยเก่งอะไร ผมเป็นคนค่อนข้างเป็นคนพูดมาก ขี้เหงา ชอบคุยเหมือนผชปกติทั่วไป ออกจะเป็นคนโง่ๆ ไร้สาระ  ก็มีอยู่วันนึงก็เจอรุ่นน้องที่คณะ เค้าก็น่ารักดี เเต่หน้าตาก็ธรรมดา เค้าก็ไม่มีคนจีบ ผมก็เป็นรุ่นพี่คนนึงที่อยากรู้จักรุ่นน้อง เพราะผมไม่ค่อยสนิทกะเพื่อนๆมากซะเท่าไหร่ (โรคส่วนตัวสูง)  บอกไว้ก่อนเลยว่าผมเป็นคนสนิทกะคนอื่นง่าย (เฟรนลี่มั้ง?)  เเต่เฉพาะกับคนที่ผมสนใจจริงๆ  คนไหนที่ผมสนิทด้วยผมก็ชอบคุยชอบทักเขาตลอด ไม่ว่าจะเป็นผชหรือผญ เเต่ส่วนมากก็ชอบคุยกะผญเพราะรู้สึกคุยง่าย เรื่องคุยก็เยอะ (อาจจะดูเหมือนม่อนะ เเต่จริงๆก็ไม่เคยคิดอะไรมากกว่านั้นเลย)

                   มาเข้าเรื่องเลยละกัน  ก็มีอยู่ช่วงนึง ตอนเเรกผมก็พยายามจะคุยกะรุ่นน้องคนนึง สมมติชื่อ "เเจน" ละกัน ก็อยากจะลองจีบเเจนดู เเต่เเจนเขาก็มีคนคุยด้วยอยู่เเล้ว ผมเลยไม่ได้หวังอะไรมาก เเค่อยากสนิทไว้ก็พอ (คิดงั้นจริงๆนะ)  เเจนเค้าก็มีเพื่อนสนิทคนนึง สมมติว่าชื่อ "สร้อย" สร้อยนี่เเหละรุ่นน้องที่ผมพูดถึง   สร้อยเค้าเป็นคนดูเงียบๆ เเต่ที่จริงเเล้วเค้าคุยเก่ง (จากที่เคยคุยๆมา)  ก็ผมก็ได้รู้จักสร้อยจริงๆจังๆก็ตอนหลังจากคุยกะเเจนได้เดือนนึง  ผมก็สนิทกะเเจนกะสร้อยมากกว่าเพื่อนในคณะผมซะอีก ถ้าจะให้พูดจริงๆเเล้ว มีไรผมก็คุยกะพวกเขา เเต่เพื่อนรุ่นเดียวกันก็คุยเเต่อาจจะคุยน้อยเพราะส่วนมากเป็นผช เเละพวกผญก็มีเเฟนกันหมดเเล้ว  (เหมือนจะนอกเรื่องอีกละ)  ต่อนะ  ก็หลังจากที่คุยกันไปกันมาผมก็สนิทกะสร้อยมากกว่าเเจน เพราะเเจนเค้าก็มีเเฟนไปเเล้ว ผมก็เลยพยายามจะไม่ไปยุ่งอะไร  หลังจากที่คุยกันมาซักพัก ผมก็เริ่มรู้สึกคุยถูกคอกับเขา เวลาเขาเบื่อๆก็ทักผมมา เเต่ส่วนมากผมจะเป็นคนทักก่อน เราก็เริ่มคุยๆกันมาได้หกเดือนเเล้ว เเต่ผมก็ยังไม่รู้สึกเหมือนจะชอบเขาเลย เเต่ก็รู้สึกอยากจะคุยเเบบนี้ทุกวัน เเละก็ไม่อยากให้เขาหายไปไหน เพราะตอนเเรกที่เเจนมีเเฟน ผมก็คุยกะเเจนน้อยลงจนเเทบจะไม่ได้คุยเเล้ว ผมก็เลยเริ่มรู้สึกกลัวว่าจะเสียสร้อยไปอีกคน มันอาจจะเป็นความรู้สึกของผมเองที่ไม่อยากสูญเสียคนคุยด้วยไป ผมรู้ดีว่าที่ผมพูดมันเห็นเเก่ตัว ใช่เเน่นอน ผมคงเห็นเเก่ตัวจริงๆเเหละ สร้อยกับผมเราก็มีหลายๆสิ่งที่เหมือนกัน ประมานว่าเข้ากันได้ดีไรงี้ เเต่ผมก็ไม่อยากพูดเองเออเอง เเต่ก็รู้สึกว่าเป็นเเบบคนสนิท  ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เค้าเรียกว่า "ชอบ" รึเปล่า ผมก็อยากจะให้ชัวไปเลย เพราะผมไม่อยากจะคบกับใครเเล้วต้องเลิกกัน  เเต่ผมก็อยากจะเป็นเเฟนกับเค้าจริงๆเหมือนกันนะ เเต่มันติดตรงที่ว่าไอความรู้สึกของผมมัน ไม่น่าจะเป็นความชอบ เเจนก็เคยบมาบอกถามผมว่าคบกันรึยังหรือจีบกันอยู่รึป่าว ผมก็ตอบว่าปล่าว ก็ไม่ได้จีบไม่ได้คบ หลังจากนั้นไม่นานเเจนก็บทสนทนาระหว่างเขากับสร้อยมาให้กับผมดู จับใจความได้มาประโยคนึง ประมานว่า "สร้อยก็ไม่ได้มีอะไรกะพี่บิวนะ ถ้าความสัมพันระหว่างสร้อยกะพี่บิว  ก็คงเหมือนกับ เเจนกะพี่บิวนั่นเเหละ" หลังจากได้ดู ผมก็รู้สึกเฉยๆ เเต่เเบบก็เเปลกๆนิดๆ เเต่โดยรวมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่พอเก็บมาคิดดูเเล้ว ตอนนี้ผมก็เลยรู้สึกเเบบ ถ้าเป็นเเฟนกันคงจะดีนะ ถ้าเราชอบเค้าได้คงจะดีนะ ผมน่าจะมีความสุขมากกว่าตอนนี้ อารมณ์ก็ประมานนี้เเหละ ใจจริงก็อยากจะเป็น อีกใจก็อยากรักษาความสัมพันธ์เเบบนี้ไว้ ไม่อยากจะเสียมันไปถ้าคำตอบเกิดไม่ใช่ขึ้นมา
                  หลังจากร่ายมายาวพอสมควร ผมเลยอยากจะถามเพื่อนๆ ว่า ผมควรจะขอเขาเป็นเเฟนไหม หรือ เเค่รักษาความสัมพันธ์ระดับนี้ไว้ หรือจะมีทางอื่นๆที่เพื่อนพอเเนะนำให้ผมได้บ้าง ช่วยผมทีนะครับ ขอบคุณครับ