แม่กับพ่อแยกทางกันตั้งแต่เด็ก แม่เลี้ยงเรามาคนเดียวตลอด แต่พอเราอายุ 12 ปี แม่ก็พาผู้ชายคนนึงมาบอกให้เราเรียกว่าพ่อ ต้องบอกก่อนว่าเมื่อก่อนบ้านเราฐานะปานกลาง ธรรมดา เช่าบ้านอยุ่ มีพอมีพอกิน แต่พอมีคนนี้เขามา ชีวิตในครอบครัวก็ดีขึ้นมากๆ แต่ก่อนบ้านเราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่แต่พอเขาเข้ามา ญาติพี่น้องเราก็พากันหนีไปอยู่ที่อื่น ตอนนี้ก็เหลือแค่แม่ ยาย และก็เรา
ตอนนี้เราอายุ 21 ปีแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาหวงเรามาก ห้ามใช้โทรศัพท์ (เพิ่งมาให้ใช้ตอนอายุ 19 ) ห้ามมีแฟน ห้ามเที่ยวกลางคืน บางคนอาจจะคิดว่าก็ดีแล้ว แต่เขาห้ามทุกอย่างเลย บางทีงานรร.เขาก็ไม่ไห้ไป ถึงแม้ว่าจะต้องไปทำงานก็เถอะ ความรุ้สึกเราคือเขากีดกันเราจากสังคมภายนอก ถ้าจะไปเที่ยวไหนก็จะต้องมีคนที่บ้านไปด้วย หรือถ้าปล่อยไห้ไปกับเพื่อนก็ไห้ไปนะ แต่กลับมาก็จะมาด่าหรือพูดแขวะ
คือทุกๆเช้าเขาจะเข้ามาเปิดหน้าต่างในห้องไห้ แล้วก็จะมากอดมาหอมเรา (ตั้งแต่ 15-21 คือปัจจุบัน) เราล้อกห้องนะ เขามีกุญแจก็ไขเข้ามา เราเคยเอากุญแกมาซ่อน เขาก็ทำการเปลี่ยนลูกบิดใหม่ ถ้าเราอยู่แต่ในห้องเขาก็จะด่าเรา หาว่าเราเล่นโทรศัพท์
** มันมีเรื่องเมื่อตอนเราอายุ 15 จบม.3 ช่วงปิดเทอม เราต้องไปช่วยงานเขา ซึ่งต้องค้างต่างจังหวัด ไปกันสองคน เราก็กลัวนะ ก็คิด แต่เราเป็นเด็กไม่ค่อยพูด ก้เขาเป็นคนเลี้ยงเรา เลี้ยงแม่มา จะให้ทำยังไง วันนั้น เขากอดเรา แล้วก็ลวนลามเรา แต่ไม่ได้ข่มขืนนะ เราเลยหนีออกมาตอนเขาหลับ และไปหลบอยุ่บ้านเพื่อน (จากจันทบุรี มาศรีราชา) แต่เขากลับบ้านและบอกแม่เราว่าเราหนีตามผู้ชาย เขาบอกแม่เราว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเรา เช้าวันต่อมาเราโทหาแม่ แม่บอกให้เรากลับมา แม่จะไม่ไห้เขาอยู่บ้านแล้ว แม่เลือกเรา แม่เพื่อนเราก็คุยให้หมด ว่าถ้ามีอีกจะพาไปฟ้องปวีนา แม่บอกจะมารับ แม่เพื่อนเราไปส่ง เชื่อไหมว่าเขากับแม่เป็นคนมารับ เราเหมือนถูกถีบแรงๆ ทำได้แค่ร้องไห้และขึ้นรถกลับมา
*** ตอนนี้เราอายุ 21 ปี เราต้องทนเขาด่า เขาว่า แต่เราก็คิดนะว่าเขาอาจจะรักเราจริงๆก็ได้ เพราะสังคมสมัยนี้เด็กผู้หญิงเสียกันเยอะ เขาเลยคอยหวง คอยห้ามนู่นนี่นั่นตลอด แต่บางทีเราคิดว่าเขาหวงเราเกินไปรึป่าว หวงจนเราคิดว่าเขารักเราแบบลูกหรือแบบอะไร เพื่อนเราเคยบอกว่า เขาเคยเอาเราไปพูดกับเพื่อนเขาว่ารักเราแบบเมีย และเขาเคยพูดกับเราว่า แม่เราบอกว่าถ้าแม่ตาย ให้เอาเราทำเมียได้เลย แต่เราไม่ได้ถามแม่นะว่าแม่พูดจริงหรือป่าว เราบอกแม่เสมอว่าเราอึดอัด ชีวิตวัยรุ่นไม่เคยมี ทำอะไรไม่เคยได้ ต้องอยู่ในกฏเกณฑ์ตลอด ทั้งบ้านเขามีอำนาจอยู่คนเดียว แม่เราเองก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไร แม่ก็ได้แต่บอกให้เราทน นี่เราทนมา 9 ปีละ เราต้องทนอีกนานแค่ไหน เขาพยายามไม่ไห้เราไปเรียนไกลๆ เขาจะให้เราเรียนอยู่บ้าน แล้วไปสอบเอา ( ปริญญาตรี ) แต่เรากลัวว่าสักวันหนึ่งเราจะไม่รอดจากเขา เล่ามาทั้งหมดออกเชิงระบายนิดนึง อยากถามทุกคนนะคะว่า มีโอกาสไหมที่เขาจะรักเราแบบลูกจริงๆ เราจะได้ระวังตัวไห้มากขึ้น เพราะทุกวันนี้คืนไหนที่เราฝันว่าเราได้หนีออกจากบ้าน คือวันที่เรามีความสุขที่สุด