กำลังดราม่าเข้มข้นเรื่อง แม่บัว ดิฉัน เลยอยากยกประโยคประทับใจจากในบทประพันธ์ ที่ประทับใจ
มาแบ่งกันฟิน กล่าวถึงความรักความผูกพัน ของพี่เหม เจ้าลำดวน ถ้าใครกลัวสปอย ข้ามไปเลยนะคะ
ยกมา เพราะประทับใจในความงดงาม ของพี่เหม เจ้าลำดวนเท่านั้นค่า

ใครไม่ชอบใจ ขอโทษด้วยนะคะ



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"บัวเอ๋ย คนเราต่างมีความทรงจำยึดติดไปกันคนละอย่าง เจ้าผูกพันกับห่อพลูวันนั้น จนทำเรื่องเช่นนี้ แต่เจ้าเคยรู้ไหม ข้าเองผูกพัน กับเจ้าตัวน้อยคนมากน้ำใจเพียงใด ในวันที่ทุกข์ยากที่สุดในชีวิต ข้ามีเพียงเจ้าลำดวน ที่หยิบยื่นความช่วยเหลือให้ มือน้อยๆของเจ้าลำดวนเท่านั้น ที่กล้ายื่นความหวังให้กับข้าและแม่ ขณะที่ทุกคนได้แต่มอง แม้แต่เจ้า ในวันนั้น ก็ยังเพียงแค่แลดู แต่ไม่กล้าเจ้าเท่าลำดวน..."

"ชีวิตข้าทนอยู่เป็นตะพุ่นหญ้าต่ำต้อยมาได้ก็เพราะน้ำใจจากลำดวนในวันนั้น เมื่อข้าได้กลับมาพบกันอีก เจ้าลำดวนไม่เคยขัดเคืองขึ้งรังเกียจในรอยสักที่ติดตัวข้าเลยสักนิด ทั้งที่รู้ว่าสักตะพุ่นหญ้ามันต้องตราตัวข้าไปตลอดชีวิต  แต่เจ้าคนนั้นไม่เคยรังเกียจลงมาคบหา ไม่เคยพูดถึง มีแต่น้ำใจ
มีรอยยิ้มให้ข้าเสมอมา ข้าจึงรู้ว่าลำดวนเป็นแสงสว่างให้ข้า ข้าควรทำทุกอย่างเพื่อลบตรานี้ออกจากตัว เพื่อมาเคียงข้างอย่างคู่ควรกับลำดวนให้จงได้สักวัน แล้วเช่นนี้ เจ้าจะไม่ให้ข้าเทิดทูน ลำดวนของข้าไว้สุดหัวใจได้อย่างไร"

"ที่เจ้ากล้าทำ ก็เพราะคนที่นั่งอยู่กับเจ้าเวลานี้คือ หมื่นสุรบดินทร์ นายทหารแห่งแผ่นดิน เจ้าคิดดูเอาเถิด หากคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ เป็นเพียงไอ้ตะพุ่นหญ้าไร้ศักดินาใดๆ คนถือตัวอย่างเจ้า มีหรือจะทำเช่นนั้น...บัว"




ความจริง ในหนังสือแสดงความละเมียดละไม ของเหมลำดวนไว้เยอะมาก ตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่แม่บัวพยายามสื่อความในใจให้พี่เหมรู้ แต่พี่เหมก็เหมือนแกล้งไม่สนใจ เอาแต่สนใจน้องน้อยคนเล็ก เอ็นดูเหมือนน้องแท้ๆ จนผูกพันกับเจ้าลำดวน มากมาย จนถึงวันที่โชคชะตา มาทดสอบ ยิ่งทำให้ความรักความผูกพันของพี่เหมเจ้าลำดวนทวีคูณและหนักแน่นมากขึ้นอีกเป็นหลายเท่า  เราประทับใจในบทประพันธ์มากค่ะ

ส่วนในแบบละครก็ทำออกมาได้ดีไม่แพ้กัน แม้จะมีการเปลี่ยนบท และยอมรับเลยว่า ไม่เสียคุณค่าบทประพันธ์เลย

คืนนี้มาช่วยกันลุ้นกันนะคะ