มาถึงบทเกี้ยวสาวกรุ้มกรุ่มแล้ว พ่อเหมทำได้ดีมากจริงๆ ยักคิ้วหลิ่วตา เกี้ยวพาแม่ลำดวนได้หวานนัก
ดูแล้วมันหวานทะลุจอ ดูไป เขินไป ยิ้มไม่หุบ ประหนึ่งว่ากำลังโดนเกี้ยวอยู่ก็ไม่ปาน
จังหวะการพูด การแตะเนื้อต้องตัว มันดูงามไปหมด สุภาพ ไม่รุ่มร่าม เขินหนักมากจริงๆเจ้าค่ะ

ว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ พ่อเหมทำให้เราชามสยามรู้แล้วจริงๆ ว่า ในใจของพ่อนั้นนน คิดอย่า
ไรกับแม่ลำดวน ดวงตาคู่เล็กๆของพ่อนั้น มันสื่อความออกมาได้หมดจริงเจ้าบ่าว

ดูไป ก็แยกไม่ออกว่านี่บ่าว หลงรักคุณพี่เหม หรือบ่าวหลงรักนักแสดงที่ชื่อ เจมส์ มาร์ กันแน่

มาดูอานุภาพทำลายล้างของคุณพี่เหมกันเจ้าค่ะ บ่าวตายเกลื่อนพระนครแลทั่วทั้งสยามประเทศแล้ว


เจ้าอยากไปดูช้างพลอดรักหรือไม่เล่า












กับลุงรีก็ไม่เว้นนะเจ้าค่ะ


รู้จ่ะ ว่าพ่อเขินคุณหญิงแม่