เจ้าพังเอ๋ย เคยคู่ คอยอยู่เคียง
เคยกล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดู เฝ้า เจ้าแต่ไหน
เคยซนฟืน มิให้ดับ ขับริ้นไร
ทั้งกล้วยส้ม สูกลูกไม้ ป้อนให้กิน

กลางป่าใหญ่ ไพรอยู่เดียว เปลี่ยววิเวก
ได้เจ้าเฉก มิ่งมิตร อยู่นิจสิน
ยามเหนื่อยอ่อน นอนคอช้าง อยู่ห่างดิน
ยามก่นเศร้า เจ้าคอยยิน คำสิ้นไป

ในคราเคราะห์ ช่วยไล่ลับ ขับศัตรู
ฉลาดรบ เฉลียวรู้ จนสู้ได้
ข้อเดียวเจ้า ขัดสน สุดจนใจ
พูดมิออก บอกมิได้ มิใช่คน

ปิยะมิตร ถึงตาร้าย กายนอนล้ม
ใจจึงตรม ดังโทรมเลือด ดาลเดือดค่น
ร้าวระอุ  จักกู้ร้าย สหายตน
“กูไม่จน  ดอกทางแก้ แม่พังโต!”



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ถึงพี่ต่ำ จะเพียรไต่ ให้เทียมทัด           http://ppantip.com/topic/33812768
เจ้างามยิ่ง กว่าเบญจ - กัลยาณี            http://ppantip.com/topic/33791360
พรานช้าง กับ นางรำ                         http://ppantip.com/topic/33786003
คืนความสุข ทุกคืนศุกร์ วันสุขสันต์        http://ppantip.com/topic/33781735
สายสวาท ขาดแล้ว แก้วตาเอ๋ย            http://ppantip.com/topic/33759808
อนาถหนอ พ่อเนื้อทอง เจ้าน้องน้อย      http://ppantip.com/topic/33755326