วูบไหวในวันอันอ่อนล้า
ปรารถนาเพียงใครคอยไถ่ถาม
สุมรุมกลุ้มกลัดขัดโมงยาม
คอยตามชี้ทางบ้างแค่นั้น

มิมุ่งหวังต้องมาป้องปก
แม้นสั่นงันงกสะเทือนขวัญ
บินเดี่ยวเคี่ยวกรำประจำวัน
เพียงปันคำเตือนเป็นเพื่อนใจ

คืบใกล้ไม่ชอบเข้ากรอบกรง
ยังหลงเสรีที่อาบฉาย
คงค่าระยะจังหวะใจ
จะไม่ทิ้งห่างระหว่างกัน

คอยหาคอยหายจนสายสุด
สู่จุดย่ำแย่ที่แปรผัน
เพื่อนแท้เพื่อนทิ้งดิ่งสัมพันธ์
ถึงวันสุดท้ายใจหายแท้
..............190625582043

ขออนุญาตเศร้าหน่อยนะเพื่อนห้องกลอน