เชื่อว่าทุกๆคนที่เข้ามา
คงมีใครสักคนที่อยู่ในใจกันอยู่แล้วใช่ไหม

---------

เราเองก็เช่นกัน

---------

เราคุยกับคนๆนึงมาสักพักแล้ว
คุยกันทุกวัน
จนบางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยครั้ง ว่าเราทำไมต้องคุยกันทุกวันด้วยนะ ?

วันนึงเหมือนเรารู้สึกว่า ความรู้สึกของเรานั้นไม่เหมือนเดิมแล้ว
ไม่เหมือนเดิมในที่นี้นั้น คือ รู้สึกดี ไปพร้อมๆกับ รู้สึกกลัว
กลัว กลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวที่จะเสียใจถ้าหากว่าเราสองคนคิด รู้สึกไม่เหมือนกัน

จนบางครั้ง
เราก็เหมือนไม่อยากรู้สึก จริงๆ

เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า
เขาคุยกับเราทุกวันในฐานะอะไร ?
เขาชอบเรามั้ย ?
เขารู้สึกยังไง ?

----------------------------------
แต่
ในวันนั้นเราตัดสินใจที่จะอ่านแล้วไม่ตอบ
แล้วก็หายไปเอง

เราหายไปหลายเดือน โดยไร้วี่แววที่เขาจะมาถามว่าเราหายไปไหน (หายเอง เจ็บเองเอาสิๆ)
เราก็เอาแล้วไง ซวยแล้วไง มาหายไปเอง ตอนนั้นคือทำไรไม่ได้เลย นอกจาก ระบายให้เพื่อนฟัง (เพื่อนบอกบ้าปะเนี่ยยยย)
ช่วงแรกๆนี่เหมือนนึกถึงอยู่ตลอด แทบจะทุกเวลา
หลังๆมาเหมือนปรับตัวได้ ภูมิคุ้มกันเริ่มดี
(มีคนเข้าคุยเรื่อยๆ เพื่อนเฮฮา รุ่นพี่สนุกสนานชีวิตดี๊ดี แต่ยังโสดยาว)

--------------

มันอาจจะเป็นการกระทำที่ดูไม่เข้าท่าเลย
เรามานั่งคิดตอนนี้แล้วยังรู้สึกผิด (พึ่งรู้สึกตัวหรออออออออ)
แต่เหมือนตอนนั้นมันคิดได้แค่นี้จริงๆ TT


--------------

ผ่านมาหลายเดือนแล้วตอนนี้.....
เราจึงลองทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้ง

เรากลับไปทักทายเขาอีกครั้ง
จะได้ไม่ค้างคาใจต่อกัน (จริงๆอยากคุยมาก คิดถึงแหละเลยทักไป อ้างไปงั้น)

ความรู้สึกแม่งกลับมาอีกครั้ง
เราก็คิดว่า คงไม่ใช่หรอกมั้งที่ผ่านมา คงแค่รู้สึกไปเอง

-----------
แล้วก็ค่อยๆห่าง
ห่างหายไปเรื่อยๆ
เหมือนต่างคนก็ต่างค่อยๆโคจรหายไปจากโลก ......... ของกันและกัน