เริ่มเกิดมา ตั้งไข่ เดินเตาะแตะ
คนเขาแนะ อย่ารีบร้อน ค่อยๆผ่าน
ไร้เดียงสา นึกสนุก ไม่อยากคลาน
เด็กหนอเด็ก น่าสงสาร ล้มลงพลัน

ผ่านวัยเด็ก เป็นนักเรียน หัดเขียนอ่าน
เริ่มเบิกบาน เพื่อนฝูง สนุกสนาน
เด็กเรียนดี พ่อแม่ เขาชื่นบาน
น่าสงสาร เด็กไม่ดี ครูระอา

เริ่มวัยรุ่น มัธยม สาวชมชอบ
วาเลนไทน์มอบ ดอกไม้ เป็นของขวัญ
มอบความรัก เป็นรางวัล ให้แก่กัน
ความสุขสันต์ ฟรุ้งฟริ้ง กระดิ่งแมว

ผ่านวัยซน เป็นผู้ใหญ่ ขึ้นอีกขั้น
เริ่มตั้งมั่น เอาจริง ต้องแข่งขัน
เรียนคือเรียน เล่นคือเล่น ต้องจริงจัง
เพราะถ้าพัง อนาคต ไม่มีงาน

จบปริญญา ออกมา ทำตามฝัน
บางคนนั้น ยังไม่รู้ ฝันอยู่ไหน
เรียนจนจบ พบพึ่งรู้ ชอบอะไร
ต้องทำใจ อนาคต ไม่แน่นอน

ได้ทำงาน ตามชอบ หน้าสดใส
ส่วนอีกกลุ่ม ไม่พอใจ กลุ้มหนักหนา
เป็นลูกน้อง ค่าแรงน้อย ไม่คุ้มค่า
คิดออกมา เริ่มต้นใหม่ เพราะไฟแรง

ที่กล่าวมา เปรียบเทียบ ให้กระจ่าง
เดินตามทาง ตกถนน ก็ถมเถ
ปากกา คือลิขิต เขียนซวนเซ
จะคิดเริ่ม หันเห ก็ไม่ทัน

ขีดเขียนไว้ ในกระดาษ ลบไม่ออก
ความช้ำชอก กับรอยเขียน มันไม่หาย
เพราะฉะนั้น ค่อยเรียบเรียง ก่อนเขียนไป
กระดาษค่อย สะอาดใส ไร้ร่องรอย......


....................................................................เพราะสายน้ำไหลไป แล้วไม่มีวันย้อนกลับ.................................................................


ขอบคุณที่อ่านจนจบครับผม^^