สวัสดีค่ะ
วันนี้เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของเรา เราเป็นโรคกระดูกสันหลังคด ตั้งแต่ม.1 ป้าสังเกตเห็นว่าหลังเรานูนขึ้นมาข้างนึง แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรค่ะ พ่อพาไปหาหมอที่รพ.รัฐใกล้บ้านค่ะ คุณหมอได้ส่งตัวไปรักษาต่อที่รพ.รัฐในกรุงเทพเพราะเครื่องมือทันสมัย ปลอดภัยมาก ตอนนั้นคด 50 หมอก็แนะนำให้ผ่าแล้วเพราะคดเยอะแต่ด้วยความที่เรายังเด็กทางบ้านเลยกลัวค่ะไม่ได้ผ่าเขากลัวเราเจ็บ...
จนละเลยเวลาไป 5 ปี ที่ไม่ได้ไปหาหมอเลยเพื่อตรวจเช็คองศา (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ)
อายุ 18 ย่าง 19 ด้วยความเป็นวัยรุ่นอยากแต่งตัวบ้างไรบ้างแต่ไม่มั่นใจตัวเองค่ะบวกกับเหนื่อยง่ายเนื่องจากกระดูกที่คด
จนปรึกษาพ่อ พ่อก็โอเคตกลงให้ผ่า เลยมาหาหมอที่รพ.รัฐในกรุงเทพใหม่ x-ray คด 60+ คือมันเยอะมากจนต้องผ่าแล้ว หมอก็เห็นใจเพราะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี จากนั้นหมอก็ทำเรื่องที่จะผ่าตัดให้ค่ะ ให้เราไปตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ x-ray ปอด ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ และก็ MRI เป็นอันจบ. และเขาก็ขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อไว้ หลังจากนั้น 3-4 วัน เขาก็โทรมานัดวันที่ต้องเตรียมตัวมานอนรพ.ก่อนวันผ่าตัดเราต้องมานอนรพ.ก่อน 2 คืนค่ะ วันๆไม่ได้ทำไรนั่งๆนอนๆน่าเบื่อมากกกก
และแล้ววันนั้นมันก็มาถึงงง..........
วันที่ 19/05/58 เวลา 8.00 น. เจ้าหน้าที่พยาบาลที่เข็นรถนั่งมารับไปห้องผ่าตัดค่ะ พอไปถึงหน้าห้องผ่าตัดเราต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและเปลี่ยนไปนอนบนเตียงเพื่อที่จะเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัดค่ะ เราก็นอนรออยู่บนเตียงสักพักเจ้าหน้าที่ก็เข็นเราเข้าไป ตัวสั่นใจสั่นไปหมดกลัวมาก5555
พอเราไปถึงในห้องมีอาจารย์หมอที่ดูแลเคสเราประมาณ 3 ท่าน วิสัญญีแพทย์ 1 ท่าน (หมอวางยาสลบ สวยมาก) และที่เหลือก็เป็นนักศึกษาแพทย์ค่ะ รวมๆแล้วประมาณ 10 คนได้น่ะ เราก็นอนฟังหมอพูดคุยเรื่องผ่าตัดของเราว่าจะผ่ายังไง แก้ไขตรงไหน สักพักวิสัญญีแพทย์ก็เอาสายน้ำเกลือมาเจาะที่ข้อมือเรา แล้วก็ให้ดมยาสลบกับออกซิเจน ดมได้ 2-3 ลมหายใจ ก็สลบแล้ว (นี่ต้องขึ้นเขียงจริงๆแล้วใช่ม้ายยย)
การผ่าตัดของเรา ใช้เวลา 8 ชม. ตั้งแต่ 10โมงเช้า จนถึง 6 โมงเย็น ยาวนานมากกับการหลับใหล
เรารู้สึกตัวตอน 20.00 น. ตอนนั้นก็อยู่ที่ห้องไอซียูแล้วล่ะ โดนมัดแขนทั้ง 2 ข้างไว้กับเตียง เพื่อตอนเราไม่รู้สึกตัวจะได้ไม่ไปถึงสายอะไรมิต่ออะไรออก ปากก็มีท่อช่วยหายใจที่ยัดเข้าไปในลำคอ ช่วยในการหายใจ แต่เราว่ามันอึดอัด น่ารำคาญมาก มีสายน้ำเกลือ สายปัสสาวะ สายเลือดเสียที่หลังของเรา แล้วก็สายให้เลือดค่ะ เราโดนให้ทั้งหมด 4 ถุง เพราะผ่าตัดนี้ผ่าตัดใหญ่เสียเลือดมากค่ะ เราขยับไม่ได้เลยล้าแขนไปหมด หมดแรงและยังเพลียๆกับยาสลบอยู่ พอรุ่งเช้าหมอก็มาเอาท่อช่วยหายใจที่ปากออก รู้สึกโล่งมาก นอนไอซียู 1 คืน ก็ย้ายกลับมานอนที่ห้องพักเดิม แต่ละวันหมอประจำเคสของเราจะมาดูช่วงเช้าและช่วงเย็น พยาบาลให้ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้ปวด มอฟีน บลาๆๆ ทุกๆ 3 ชม. ฉีดเข้ากับสายน้ำเกลือจนเราปวดเส้นเลือดมาก ก็ให้พยาบาลเปลี่ยนเส้นเลือดให้ คือตอนนั้นชินกับเข็มเจาะสายน้ำเกลือมาก เจาะทุกวัน 55555
แต่ละวันเจ็บปวดและทรมาณมาก นอนท่าไหนก็ไม่สบายตัวสักที ระบมตัวไปหมด ท้องก็อืด TT นอนอยู่รพ. 1 อาทิตย์หมอก็ให้กลับบ้านได้ กว่าจะหายเจ็บแผลก็เดือนสองเดือน แต่ช่วงนั้นเราโชคดีที่มีเวลาพักฟื้นเยอะเพราะมหาลัยกว่าจะเปิดก็อีกนาน
จนถึงตอนนี้ก็ปกติดีทุกอย่างค่ะ ไม่เจ็บไม่ปวดใดๆ บุคลิกภาพดีขึ้นมากๆ เดินตัวไม่เอียงแล้ว แอบได้ส่วนสูงเพิ่มมาด้วยนะ แต่ก็ต้องใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวัง อะไรที่เลี่ยงได้ก็เลี่ยงค่ะ
ฝากถึงคนที่เป็นอยู่รีบๆรักษานะคะ โยคะ ว่ายน้ำ ก็พอที่จะช่วยได้บ้าง
อย่าปล่อยให้เป็นมากเหมือนเรา ประมาณว่า "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก "
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ใครกระดูกสันหลังคดบ้างค้าา!!?
วันนี้เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของเรา เราเป็นโรคกระดูกสันหลังคด ตั้งแต่ม.1 ป้าสังเกตเห็นว่าหลังเรานูนขึ้นมาข้างนึง แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรค่ะ พ่อพาไปหาหมอที่รพ.รัฐใกล้บ้านค่ะ คุณหมอได้ส่งตัวไปรักษาต่อที่รพ.รัฐในกรุงเทพเพราะเครื่องมือทันสมัย ปลอดภัยมาก ตอนนั้นคด 50 หมอก็แนะนำให้ผ่าแล้วเพราะคดเยอะแต่ด้วยความที่เรายังเด็กทางบ้านเลยกลัวค่ะไม่ได้ผ่าเขากลัวเราเจ็บ...
จนละเลยเวลาไป 5 ปี ที่ไม่ได้ไปหาหมอเลยเพื่อตรวจเช็คองศา (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ)
อายุ 18 ย่าง 19 ด้วยความเป็นวัยรุ่นอยากแต่งตัวบ้างไรบ้างแต่ไม่มั่นใจตัวเองค่ะบวกกับเหนื่อยง่ายเนื่องจากกระดูกที่คด
จนปรึกษาพ่อ พ่อก็โอเคตกลงให้ผ่า เลยมาหาหมอที่รพ.รัฐในกรุงเทพใหม่ x-ray คด 60+ คือมันเยอะมากจนต้องผ่าแล้ว หมอก็เห็นใจเพราะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี จากนั้นหมอก็ทำเรื่องที่จะผ่าตัดให้ค่ะ ให้เราไปตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ x-ray ปอด ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ และก็ MRI เป็นอันจบ. และเขาก็ขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อไว้ หลังจากนั้น 3-4 วัน เขาก็โทรมานัดวันที่ต้องเตรียมตัวมานอนรพ.ก่อนวันผ่าตัดเราต้องมานอนรพ.ก่อน 2 คืนค่ะ วันๆไม่ได้ทำไรนั่งๆนอนๆน่าเบื่อมากกกก
และแล้ววันนั้นมันก็มาถึงงง..........
วันที่ 19/05/58 เวลา 8.00 น. เจ้าหน้าที่พยาบาลที่เข็นรถนั่งมารับไปห้องผ่าตัดค่ะ พอไปถึงหน้าห้องผ่าตัดเราต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและเปลี่ยนไปนอนบนเตียงเพื่อที่จะเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัดค่ะ เราก็นอนรออยู่บนเตียงสักพักเจ้าหน้าที่ก็เข็นเราเข้าไป ตัวสั่นใจสั่นไปหมดกลัวมาก5555
พอเราไปถึงในห้องมีอาจารย์หมอที่ดูแลเคสเราประมาณ 3 ท่าน วิสัญญีแพทย์ 1 ท่าน (หมอวางยาสลบ สวยมาก) และที่เหลือก็เป็นนักศึกษาแพทย์ค่ะ รวมๆแล้วประมาณ 10 คนได้น่ะ เราก็นอนฟังหมอพูดคุยเรื่องผ่าตัดของเราว่าจะผ่ายังไง แก้ไขตรงไหน สักพักวิสัญญีแพทย์ก็เอาสายน้ำเกลือมาเจาะที่ข้อมือเรา แล้วก็ให้ดมยาสลบกับออกซิเจน ดมได้ 2-3 ลมหายใจ ก็สลบแล้ว (นี่ต้องขึ้นเขียงจริงๆแล้วใช่ม้ายยย)
การผ่าตัดของเรา ใช้เวลา 8 ชม. ตั้งแต่ 10โมงเช้า จนถึง 6 โมงเย็น ยาวนานมากกับการหลับใหล
เรารู้สึกตัวตอน 20.00 น. ตอนนั้นก็อยู่ที่ห้องไอซียูแล้วล่ะ โดนมัดแขนทั้ง 2 ข้างไว้กับเตียง เพื่อตอนเราไม่รู้สึกตัวจะได้ไม่ไปถึงสายอะไรมิต่ออะไรออก ปากก็มีท่อช่วยหายใจที่ยัดเข้าไปในลำคอ ช่วยในการหายใจ แต่เราว่ามันอึดอัด น่ารำคาญมาก มีสายน้ำเกลือ สายปัสสาวะ สายเลือดเสียที่หลังของเรา แล้วก็สายให้เลือดค่ะ เราโดนให้ทั้งหมด 4 ถุง เพราะผ่าตัดนี้ผ่าตัดใหญ่เสียเลือดมากค่ะ เราขยับไม่ได้เลยล้าแขนไปหมด หมดแรงและยังเพลียๆกับยาสลบอยู่ พอรุ่งเช้าหมอก็มาเอาท่อช่วยหายใจที่ปากออก รู้สึกโล่งมาก นอนไอซียู 1 คืน ก็ย้ายกลับมานอนที่ห้องพักเดิม แต่ละวันหมอประจำเคสของเราจะมาดูช่วงเช้าและช่วงเย็น พยาบาลให้ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้ปวด มอฟีน บลาๆๆ ทุกๆ 3 ชม. ฉีดเข้ากับสายน้ำเกลือจนเราปวดเส้นเลือดมาก ก็ให้พยาบาลเปลี่ยนเส้นเลือดให้ คือตอนนั้นชินกับเข็มเจาะสายน้ำเกลือมาก เจาะทุกวัน 55555
แต่ละวันเจ็บปวดและทรมาณมาก นอนท่าไหนก็ไม่สบายตัวสักที ระบมตัวไปหมด ท้องก็อืด TT นอนอยู่รพ. 1 อาทิตย์หมอก็ให้กลับบ้านได้ กว่าจะหายเจ็บแผลก็เดือนสองเดือน แต่ช่วงนั้นเราโชคดีที่มีเวลาพักฟื้นเยอะเพราะมหาลัยกว่าจะเปิดก็อีกนาน
จนถึงตอนนี้ก็ปกติดีทุกอย่างค่ะ ไม่เจ็บไม่ปวดใดๆ บุคลิกภาพดีขึ้นมากๆ เดินตัวไม่เอียงแล้ว แอบได้ส่วนสูงเพิ่มมาด้วยนะ แต่ก็ต้องใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวัง อะไรที่เลี่ยงได้ก็เลี่ยงค่ะ
อย่าปล่อยให้เป็นมากเหมือนเรา ประมาณว่า "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก "
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ