ขับรถเที่ยวทั่วไทย ไปที่ไหนก็ไปคนเดียว! มีใครเป็นแบบตูบ้าง?? คริคริ

เรื่องที่กำลังจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องการพักผ่อนของกูเองจ้าาาา (อาจใช้ภาษาไม่สวยหรูนัก เพราะเป็นคนแบบนี้แหละ)

อยากจะเล่าประสบการร์ส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องการพักผ่อนและการท่องเที่ยว แลกเปลี่ยนไลฟ์สไตล์กันและกัน

บังเอิญว่ากูไปเที่ยวมาแหละครับ หลังจากที่ตลอดชีวิต ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนคนเดียว สมัยมหาลัยก็ไปเที่ยวบ่อย แต่ก็เป็นการไปท่องเที้ยวตอนไปทำค่าย หรือก็ไปก็หมู่คณะ กินเหล้ากันอย่างเดียว ผมรู้สึกว่ามันสำเร็จรูปไป ไม่ค่อยชอบยังไงไม่รู้

เรื่องที่ผมจะพูดเเละเล่าเริ่มเเรกก็คือ มีใครชอบเที่ยวคนเดียวบ้างวะ 55+

ผมเองหลังเรียนจบ ก็ไปเป็นทหารมาหนึ่งปีเต็ม ระหว่างเป็นทหารเหมือนติดคุก คือแทบไม่ได้ลา พอลาก็ไม่มีตังเก็บ ไม่รู้จะเที่ยวไหน มีความฝันว่าอยากมีรถยนต์เป็นของตนเอง จากนั้นก็ใช้เวลาวันหยุดเท่าที่มีในการเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ ด้วยการขับรถเที่ยวไปเรื่อยๆ ในประเทศไทย

ต้องบอกก่อนว่าผมเองก็ไม่ได้ขับรถเก่งแบบคล่อง หลังปลดทหาร ผมก็มาทำงาน (ขอไม่บอกเเล้วกันงานอะไร อิอิ) ใช้เวลาหนึ่งปี ในการทำงาน ในกรุงเทพ ขณะที่บ้านผมอยู่ ฉะเชิงเทรา ก็ต้องกลับบ้าน เดือนละ 2-3 หรือ 4 ครั้ง โดยการใช้มอเตอร์ไซด์ โดยที่ในใจก็อยากซื้อรถยนต์เสียที

ก็พยายามหาความรัเรื่องรถยนต์ ราคา ขั้นตอนการซื้อ ศึกษารุ่นรถที่เหมาะกับการใช้งานของเราเป็นปี รวมถึง สังเกตุเรียนรู้การขับขี่จากคนใกล้ตัว จนมีโอกาสได้ขับรถจริงๆ จนเกิดความมั่นใจ ก็ไปสอบใบขับขี่ (โง่สัส ถอยไม่เข้าซอง จนต้องไปซ่อม เออกูไม่ได้เรียนเลยนะ ดูจากยูทูปแล้วไปสอบเลยสัส)

เมื่อความรู้พร้อม  ใบขับขี่มี ตังค์เก็บจากเงินเดือนอันน้อยนิด (ภาระเพียบ-เป็ดเอ้ยย) ก็พอมี ประเมินเเล้วว่าเมิงผ่อนไหวน่า ประกอบกับ วันหนึ่งอยู่ดีๆ ขี่มอไซด์จากแปดริ้วเว้ย แล้วฝนตก ช่วงมิถุนายน ปี 57 หนังสือที่กูขนมาใส่ตระแกงหน้ารถเปียกหมดเลยจ้าาา บ่ายๆอีกวันหนึ่ง กูเดินหาโชว์รูมเลยจ้าาาา ในหัวคือโปรดีสุดเอาอันนั้น

สุดท้ายไปจบที่ นิสสัน อัลเมร่า ไมเนอร์เชนส์ เพราะ ถูก ออพชั่นใช้ได้ ดูแล้วหน้าเชรี้ยไปหน่อย (เชี่ยน้อยกว่าตัวเเรกนะ) แต่  เราไม่สนรถหน้าสวยไง สนสมรรถนะ การดูแลรักษา และความประหยัด เพราะกูจนสัสนี่คือประเด็น  (ขืนไปถอยฮอนด้าซิตี้ วีออส อัลติส เฟียสต้า มาสด้า 2 กูตายห่าพอดี -ห่าน้ำมันยังกับซึนามิเข้า)



พอได้รถมา เอาหล่ะ นิ่งๆไว้สึส เก็บตังค์ก่อน ฮ่าๆๆๆ  พลิกล็อกมาก ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยเว้ยยยย เพื่อนชวน-ห่าแต่ข้าว เเละพวกเชี่ยนี กินหมูกระทะ ไม่ได้นะ อีสึส ต้องฮีพราชเทวี ขี้หมาๆ ก็ใบไม้ร่าเริง หรือในห้าง คือ-ห่ากันอย่างเดียว

เฮ้ออ แต่ยังต้องเก็บความฝันไปเที่ยวไว้ เมื่ออารมณ์ตื่นเต้นช่วงแรกๆหมดไป ต้องจ่ายค่างวดมหาโหด กูก็เลยต้องตัดสินใจไปเที่ยวเเล้วหล่ะ

เมื่ออายุงานกูครบหนึ่งปี แถมรถเพิ่งได้ป้ายขาวมา อยู่ดีๆวันหนึ่งก็เดินไปบอกหัวหน้าเว้ย ไอ้เชี่ยหัวหน้า กูขอลาหยุดพักร้อน3วัน สึสใช้งานเชี่ยไรกูนักหนา กูคนนะเว้ย มีหัวใจ ไม่ใช่หุ่น ให้กูพักบ้างไอ้เชี่ยยยยยย !!! (นั่นคือคิดในใจแต่ที่พูดออกไปเนีย หัวหน้าครับ ผมขออนุญาต....) หัวหน้าก็อนุญาต

พอตื่นเช้ามาเป็นวันเสาร์ คิดไว้เเล้วหล่ะ ว่ากูจะต้องขับรถ ไปที่หนึ่งที่ใดในไทย แบบไร้เป้าหมายด้วย อ้าววว สรุปคือกูยังไม่รู้ว่าจะไปไหนนะ แค่รู้ว่าจะไป สาบานได้ จากนั้นก็เก็บเสื้อผ้าเว้ย ใส่กระเป๋า มีถงนอน - รองเท้าเดินป่า - แปรง-ยาสีฟัน น้ำซักสองขวด และก็ของจำเป็นเข้าท้ายรถ

จากนั้นก็ขี่ไป ทางพหลโยธิน ในหัวคือต้องไปทางเหนือ ไม่ก็อีสาน ที่อยากไปมากคือเชียงราย เชียงใหม่ อยากขับรถบนดอย อยากรู้ยากแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว เรายังไม่เคยขับทางใกล ระดับหลายร้อยกิโล หรือเป็น พัน พอถึงตรงรังสิต เติมน้ำมันเต็มถัง หมดค่าน้ำมันไปพันสอง

ตอนนี้ในหัวคือจ.เลย กับเชียงใหม่ จากการนั่งอ่านพันทิปในทันที เขาบอกทางไปเชียงใหม่ ตรงกำเเพงเพชร-ตาก ถนนขรุขระ  ส่วน เลย คืออยากไป ภู เชี่ยห่าไรซักภูนึงอ่ะ เดี่ยวไปหาเอาข้างหน้า แถมเขาบอกถนนทางไปเลยดีด้วย ตรงเพชรบูรณ์ สี่เลน รถน้อย ก็เลยใช้กูเกิ้ลเเมพ ไปภูเรือเลยจ้าาาาา

ขับไปเรื่อยๆ ก็เพลินดี ฟังเพลงไปด้วย ว่าแต่อีห่ามันไกลมาก เเวะไปเรื่อยๆ ขี่ช้าๆ เพราะอยากประหยัดน้ำมัน ก็ประมาณ 90-100 ถนนดีจริง แต่ไปบีบเป็นสองเลน ตรงก่อนเข้าเลย พอเขาเขตเลยปุ๊ป เยดเข้ มีแต่ภูเขา

นี่กูกำลังขับรถอยู่บนภูเขาหรอวะสาสส มีแต่โค้ง ใครไปจะรู้ ขี่บนเขาวนไปวนมาอยู่นาน ไปถึงภูเรือมืดจ้าาาาา



แต่ปัญหาคือ กรูไม่ได้จองโรงแรม ไม่มีอะไรทั้งนั้น นอกจากถุงนอน พอขับเข้าไปถึงทางขึ้นก็ค่อยๆขี่ไปเรื่อยๆ โดยไม่มีความรู้อะไร ปรากฏทางเข้ามีด่าน จนท.เก็บเงิน จ่ายไป 40 บาท ก็เริ่มอุ่นใจ คาดว่าน่าจะมีคนมาบ้าง ปรากฏระหว่างขึ้นบรรยากาศมันน่ากลัวมาก ประมาณล่าท้าผีเลยเมิง แถม อีจนท.หน้าโหด ยังขับมอไซด์ตาม ในใจกรูคิดจะปล้นกูป่ะวะ

พอขึ้นไปถึงยอด นิ่งเลย ไม่มีคนเงียบกริบหน้ากลัวมาก แต่มันมีทางวนลงอยู่ ในใจคิด กูกลับ ขี่รถไปนอนปั้ม ดูแผนที่กูเกิ้ลแล้วขับกลับดีกว่า ระหว่างกำลังลง ปรากฏก็ขับไปจนผ่านที่พักเเรม เริ่มเห็นไฟ เห็นรถ เห็นร้านขายของ เห็นคนเดินไปมาอยู่ราว 10 คน เห็นเต้นกางอยู่เพียบ

น้ำตาแทบไหล เพราะขับรถเหนื่อยมาทั้งวัน กูนอนตรงนั้นเลยจ้าาา ขับรถไปริมเต้นท์ชาวบ้านเเล้วนอนเลย คืนนั้นก็กลัวแหละ นอนไม่หลับ ซักพักมีรถมาเพิ่ม มีคนมาจีบกันใกล้ๆ (ในใจกูคิดอิจฉาอีห่าได้กันแน่ๆ) แต่ก็อุ่นใจเนอะมีคนมาเพิ่ม

พอเริ่มดึก อากาศเริ่มหนาวเว้ยย เปิดกระจกแบบกลัวตายเหมือนกัน ถามว่ากูนอนอย่างไรใช้ไหม กรูนอนไม่ธรรมดานะเว้ย นึกภาพตาม คือกรูเลื่อนเบาะคนขับสุดและเลื่อนที่พิงให้ราบที่สุด จากนั้นกูนอนแบบเอาหัวมาเบาะหลัง เอาขาพาดไปยังเบาะหน้า มันจะเฉียงๆอ่ะ ตรงกลางก็คือเอากระเป๋ามาอุดให้เท่ากัน ไม่ให้ปวดตูด

จากนั้นก็ครึ่งหลับครึ่งตื่น ก่อนหลับสนิทตื่นอีกทีตี5 กว่าๆจนถึงเช้าก็ขับรถขึ้นไปบนจุดชมวิว ซึ่งมีหมอกหนาจัดมาก อากาศก็เย็น ก็ถ่ายรูปเล่นสวยดี กระทั่งเขาบอกว่ามีรถขึ้นไปดูบนยอด เราก็ขึ้นไปดู ก็เห็นแต่หมอก กับต้นสน และมีฝนตกปอยๆ ก็นั่งดูคนแก่ถ่ายรูปกับดอกไม้กันไป ประมาณ 8 โมงขณะที่หมอกยังจัดอยู่ ผมคิดว่าไม่เห็นวิวเเละหล่ะ แดดขนาดนี้  จึงตัดสินใจเดินลง





ระหว่างนั้น อยู่ดีๆ หมอกที่หนาจัดมันหายไปเลย กลายเป็นฟ้าสีฟ้า เฮ้ย นี่กรูอยู่บนยอดเขาสูงเสียดก้อนเมฆเลยหรอวะ พอกลับไปที่จุดชมวิว พระเจ้าสวยมากๆๆๆๆ บอกไม่ถูกหว่ะ มีความสุขสุดๆ เสียใจแทนอีตัวที่รีบลงรัวๆ



พออิ่มใจ ก็เดินชมวิวไปเรื่อยฟินมาก ขากลับเเวะน้ำตกเล็กๆ ไม่รู้ชื่อหรอก แต่ก็เเวะ ก่อนจะมากินข้าวที่ตลาด และขับรถไปตัวจังหวัดเลยต่อ ซึ่งตลอดทาง วิวสองข้างทางก็สวยมาก สบายตา แต่ขับรถบนเขาไง เครียดๆดี ก่อนจะถึงเลยลำบากสัส จะโค้งลงเขาเยอะไปไหน



ระหว่างทางก็เเวะ-ไปเรื่อยนะ จนกระทั่งถึงเชียงคาน เดินชมบ้านชมเมือง นอนเล่นริมเเม่น้ำโขง ชมแก่งคุดคู้  จนหลับไปตื่นนึง แบบไม่กลัวของหายเลยนะ จากนั่นก็หาของ-ไปเรื่อยซื้อมะพร้าวแก้วเกรดเอมาให้แม่ด้วย ไม่รู้จะขายไรนักหนาเยอะเเยะ จนกูต้องซื้อ



พอช่วงหัวค่ำก็ตัดสินใจกลับ หนังชีวิตเลย ไกลสัส กว่าจะออกจากเลย เข้าเพชรบูรณ์ เข้ากรุง เหนื่อยแต่สนุกดี เป็นการขับรถชมวิว หาของ-ไปเรื่อยๆ ได้ความรู้ใหม่ว่าไก่ย่างวิเชียรบุรีเป็นไง หลังจาก-มาแล้วทั่วประเทศไปหมด นั่นคือทริป ขับรถเดินเล่นคนเดียวครั้งแรก ที่ยังถือว่าไปเที่ยวไม่เต็มที่เท่าไหร่

ครั้งที่สองก็เป็น นครนายก ขับไปเที่ยวน้ำตกสาริกา นั่งดูชาวบ้านเขาเล่นน้ำกัน ก่อนจะขับรถไปเที่ยวเขื่อนคลองท่าด่าน ซึ่งทั้งสองที่ยังไม่เคยได้ไป หลังได้ยินชื่อเสียงมานาน ทั้งที่เป็นเด็กแปดริ้ว ไม่ได้ไกลจาก นครนายกเลย อันนี้ใช้โอกาสวันหยุดเเค่วันเดียวก็ไปๆได้ ออกเช้า กลับค่ำ ใช้กูเกิ่ลเเมพนำทางเช่นเดิมจ้าาา





ส่วนครั้งที่สามเป็นระยอง ทริปนี้เชี่ยมาก คือไม่ได้วางแผนเช่นกัน อยู่ดีๆนึกอยากไปก็ไป คือเข้าเวรวันเสาร์ ออกเวรประมาณ สองทุ่ม อยู่ดีๆ ก็อยากขับรถไปเที่ยวซักที่ที่ไม่ใช่กรุงเทพฯ ก็ออกจากออฟฟิต กระเป๋าทำงานยังไม่เก็บเลยจ้าาา อยู่ดีๆ ดูตังในกระเป๋ามีอยู่นิดหน่อย ก็เติมน้ำมันจับไปเรื่อย คือขับไปทางพระราม 9 ขึ้นมอเตอร์เวย์ ขี่ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆๆ ประมาณ เที่ยงคืนก็ถึงระยอง ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อย งีบนอนที่ในปั้มแถวระยองเลือกที่คนเยอะหน่อย เเง้มกระจกไว้นิดตามเคย ตื่นอีกทีตีสาม เชรี่ย หาชายหาดดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันบรรยากาศตอนเช้า ก็ขับไปเรื่อยๆ อยากไปหาดที่ไหนซักหาดที่เงียบๆ เนอะ

ขับไปก็ผ่านหาดที่มีต้นสนเยอะๆ รถไม่มีสวนมาเลย มืดตึบ กระทั่งไปเจอปั้ม ปตท.ตอนประมาณ ตี 4-5 ก็นอนจ้า รอบสองเพราะเหนื่อยนั่นเอง พอหกโมงเช้าตื่น ก็ขับรถไปเรื่อยๆ แวะหาไร- จากนั้นก็ดูกูเกิ้ลเเมพเว้ย เอ๊ะมันน่าจะมีหาดชาวบ้านที่คนไม่นิยมเที่ยวบ้างแหละวะ



ก็ขับไปเรื่อยจนเจอหาดที่หนึ่ง เดินลงไป วิวพอใช้ เงียบดี มีนักท่องเที่ยวเล่นน้ำกันนิดหน่อย เราก็เดินกินลมไป มีหมาเห่าด้วย เชี่ยยย  น่ากลัวมันมากัดสัส ก็ก้เดินชมทะเลไป เพราะร่ายกายหายจากทะเลไปนานมาก มีต้นไม้ให้ไปนั่งเล่นบ้าง แต่ขอโทษเหอะ หาดที่เขาไม่ได้เปิดให้เที่ยว เชี่ยจริง คือสกปรกมาก มีถุงยางด้วยอีเชี่ยยยย  เพียบเลย กูนี่นั่งอยู่แพพเดียว มูฟเลยจ้าาาา



ก็ขับรถมานั่งเล่นที่หาดแห่งหนึ่ง ไม่แน่ใจ แม่พิมพ์ป่าววะ ฟินมาก นั่ง-ส้มต้ำ น้ำตก ไก่ย่างคนเดียวอ่ะเมิง จริงๆ ไม่ได้อยากกินขนาดนั้น แต่มาขายเยอะเกินขี้เกียจไปไหน คนก็ไม่เยอะ



นั่งเล่นเผลอนอนหลับในรถเว้ยเฮ้ยยยตื่นมาอีกที เดินเล่นชายหาด คนเริ่มมากูก็ย้ายไปเป้าหมายต่อไป คือ น้ำตกเขาชะเมา ก็ดีนะ มีหลายชั้นดี ได้ฟิวเดินป่า แต่แบบ คนเมิงจะเยอะไปไหน เราไปคนเดียวรู้สึกเเปลกแยกสัสๆ ก่อนรีบเเจ้นกลับกรุงเทพฯ ซึ่งรถตรงมอเอตร์เวย์ติดนรกสัส นึกว่าอะไร รถบัสคว่ำ ถึงห้องที่กรุงเทพก็นอนไปดิ

มีต่อ...