หมายเหตุ ขอขอบคุณภาพสวยๆจากมิ้นท์ พี่ไบรท์ พี่มอส และพี่แนน ส่วนภาพที่ไม่สวย มุมไม่ดี จขกท.ถ่ายเองค่ะ





วันนี้บินแล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยที่จขกท.ใช้บริการสายการบิน Royal Brunei เครื่องบินในไฟลท์นี้เหมือนแอร์เอเชียเลย ฝั่งละ 3 ที่นั่ง เครื่องปรับอากาศของสายการบินนี้แปลกดี ไม่เคยเห็นมาก่อน มีปล่อยควันออกมาด้วย

พอ 20.30 น. เครื่องบินขึ้นได้มุม 60 องศากับพื้น อยากเม้าท์ว่าวิวกรุงเทพฯตอนกลางคืนสวยมาก Bangkok never sleep จริงๆ เห็นไฟเรียงรายเป็นสายตามถนนและอาคารต่างๆ สวยสุดๆไปเลย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา เสียใจตรงนี้


    อาหารบนเครื่องบินเป็นข้าวกับไก่เลาะกระดูกผัดซอสอะไรซะกอย่าง รสชาติออกหวานๆเผ็ดนิดๆ คล้ายแกงกะกรี่แต่ไม่ใช่ แล้วก็มีสลัดมันฝรั่ง ขนมปัง+เนย (ขนมปังนุ่มดี) และเค้ก ส่วนเครื่องดื่มจขกท.เลือกน้ำส้มไป สำหรับมื้อนี้แล้ว จขกท.ฟาดเรียบค่ะ


ความบันเทิงบนเครื่องบินของสายการบินนี้คือหูฟัง และจอทีวีเล็กๆที่ห้อยลงมาจากเพดานในแบบที่ต้องแชร์กันดู ไม่มีจอทีวีส่วนตัวให้เล่นเกมส์แบบการบินไทยนะคะ เพราะฉะนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็หลับดีกว่า Zzz หลับสบายด้วยนะคะ เพราะเค้ามีหมอนมาให้ด้วย

    เครื่องบินลงตอนเที่ยงคืน ตอนที่เครื่องบินลดระดับเราก็เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

โอ้โหหหห บ้านเมืองเค้าตอนกลางคืนนี่ต่างกับกรุงเทพมากๆเลยอะ กรุงเทพนี่เต็มไปด้วยแสงไฟและรถรา บรูไนก็มีแต่น้อยมากก เค้าแทบไม่มีตึกสูงๆแบบกรุงเทพเลยอะ แล้วบ้านของคนบรูไนแต่ละหลังก็ไม่ติดๆกันเหมือนกรุงเทพ แต่ละหลังจะมีพื้นที่รอบบ้านเป็นของตัวเอง ส่วนรถบนนถนน คือมันน้อยมาก ถนนนี่แทบไม่มีรถวิ่ง ผิดกับกรุงเทพ เที่ยงคืนบางสี่แยกรถยังชะลอตัว

    พอเข้ามาในสนามบิน โอ้โหห สนามบินดูดีแฮะ แต่เงียบมาก เหมือนมีแค่เครื่องบินของเราลำเดียวเลยที่แลนดิ้งเวลานี้ อ้อ สนามบินเค้ามีไวไฟฟรีด้วยนะจ้ะ เปิดปุ้บใช้ได้ปั้บ ไม่ต้องลงทะเบียนให้วุ่นวายเหมือนที่ไทย ว่าแล้วก็เปิด swarm มาเช็คอินชิคๆ


พอเข้าไปต่อคิวตรงต.ม. ขุ่นพระ เปิดแอร์เย็นมาก(เชื่ออาจารย์แล้ว ก่อนมาอาจารย์เคยบอกไว้ว่าประเทศนี้เปิดแอร์ 15 องศา) เย็นจนคิดว่ามาแลนดิ้งที่ขั้วโลกเหนือ

ต.ม.ที่นี่ทำงานเกือบครบทุกเคาน์เตอร์แม้ว่าจะมีเพียงเครื่องบินลำเดียวที่แลนดิ้งเวลานี้ แน่นอน จขกท.โดนต.ม.ถามอย่างเคย Are you Thai? I think you are Chinese. โถถถถ อนิจจาคนเกิดมามีตาชั้นเดียว ไปที่ไหนก็มีแต่คนคิดว่าเป็นคนจีน บางคนนี่ไม่แค่คิดด้วยซ้ำ ส่งภาษาจีนรัวๆมาเลย ส่วนความรู้ภาษาจีนของจขกท.นี่ก็ต้องบอกว่า เด็กจีนอายุ 2 ขวบยังพูดได้มากกว่า

    พอรับกระเป๋าเสร็จ เดินออกมาก็มีกลุ่มนักศึกษาจาก UBD มารับไปเข้าที่พัก ที่พักตลอด 7 วันนี้จะอยู่ใน University of Brunei Darussalam (UBD) ตอนออกจากสนามบินก็ประมาณเกือบตี 1 ขออุทานว่าขุ่นพระอีกครั้ง ถนนทั้งเส้น มีรถเราวิ่งคันเดียว ถนนเงียบมากถึงมากที่สุด

30 นาทีถัดมาก็ถึงมหาลัย ก็มีกลุ่มนักศึกษามารอรับเราพร้อมแจกถุงอาหารว่างมาให้ ข้างในมีแอปเปิ้ล 1 ลูก + แครกเกอร์ + น้ำผลไม้ 1 กล่อง แล้วก็ได้เวลาแจกกุญแจห้องรายคน เราก็งง ทำไมแจกรายคน 1 คน 1 ห้องนอนหรอ เว่อร์ไปป่าวว พอถึงคิวเรารับกุญแจ เราก็ได้กุญแจมา 3 ดอก เค้าบอกว่า ดอกนึงเอาไว้ไขประตูห้องใหญ่ อีกดอกนึงไว้ไขห้องส่วนตัวของเรา ส่วนดอกที่สาม ไม่ได้ใช้และไม่รู้ว่าให้ทำไม เดี๋ยวนะๆ ดอกนึงไว้ไขห้องส่วนตัว แปลว่านอน 1 คน 1 ห้องอะดิ ว้าววววว ทริปดีๆไปแต่ตัวทัวร์ยกแก๊งเลยนะเนี่ย

หน้าห้องพัก


แกร๊ก ไขกุญแจเข้าห้องละ ได้อยู่ชั้น G ไม่ต้องลากกระเป๋าขึ้นลิฟท์แต่อย่างใด พอก้าวเข้ามาในห้อง ว้าววว เหมือนคอนโดห้องชุดเลยย เข้ามาเจอห้องนั่งเล่น มีโซฟาให้กลางห้อง ซ้ายมือเป็นห้องครัวกับห้องน้ำ  เดินตรงจากห้องนั่งเล่นไปแยกเป็นห้องนอน 5 ห้อง

ห้องนั่งเล่น


ห้องครัว มาม่านี่คือเอามาเผื่ออาหารที่นี่ไม่ปลื้ม


ห้องสุขา ชักโครกดีกว่าที่บ้านตัวเองอีกจ้าา


ห้องอาบน้ำ ฝักบัว rain shower ซะด้วย


แกร๊ก ไขกุญแจห้องส่วนตัวเข้าไป โอ้โหววววววว

ทั้งห้องทาสีขาว เพดานสูงพอควร มีแอร์ติดผนังให้ ใต้แอร์เป็นโตะเขียนหนังสือ พร้อมเก้าอี้ปรับระดับได้ ด้านขวาของโต๊ะทำงานเป็นหน้าต่าง มีม่านกั้นแสงชักเปิดปิดได้ติดตรงข้ามโต๊ะเป็นเตียงนอน บนเตียงมีผ้าเช็ดตัวให้ผืนนึง มีหมอนให้ 2 ใบ แล้วก็ผ้าห่มคลุมเตียงอยู่ ปลายเตียงเป็นตู้เสื้อผ้า build in มีกระจกติดที่ประตูตู้เสื้อผ้า หน้าตู้เสื้อผ้ามีไฟดาวน์ไลท์อีก 3 ดวง ว้าววว

ทั้งหมดนี้อยู่คนเดียว ขอตื่นเต้นแปป ปกติอยู่บ้านไม่ได้นอนห้องส่วนตัวหรอก มาที่นี่มีห้องส่วนตัว ขอว้าววววดังๆอีกรอบนะคะ ไม่เคยคิดเลยว่าหอพักของบรูไนดีกว่าไทยอีกค่ะ

โต๊ะเขียนหนังสือ // ถุงกระดาษสีน้ำตาลบนโต๊ะก็คือถงของว่างที่เค้าแจกให้


เตียงนอน+ตู้เสื้อผ้า


จบ 1 วัน เตียงนุ่มๆแบบนี้ ขอนอนยาวๆๆ






    6.45 น. นาฬิกาปลุกดัง snooze สิ ยังนอนไม่อิ่มเลย

7.00 น. ดังอีกรอบ ตื่นก็ได้ วันนี้เค้านัด 9.00 น. แต่ต้องตื่นไปกินข้าวเช้าซึ่งจะวางให้ตอน 7.00-7.45น.

มื้อเช้าวันนี้เป็นหมื่ซั่วผัด กับไก่ทอด (ซึ่งหลังจากนี้พบว่าทานไก่ทอดเป็นอาหารเช้า)

10โมงเช้าวันนี้เป็นพิธีเปิด ใช้ห้องเลกเชอร์ใหญ่ของมหาลัยเป็นสถานที่จัดเปิดงาน ห้องเลกเชอร์ของเค้าเป็น step แบบที่ไทย แต่น่าเรียนกว่าไทยเยอะเลย เก้าอี้เป็นสีๆ(เดี๋ยวๆ แกยังเป็นเด็กอยู่หรอ ต้องเอาสีสันมาล่อ) แต่คิดอีกที เนื่องจากมันเป็น step ที่ห่างกันพอควร เพราะฉะนั้น ถ้าแอบหลับอาจารย์เห็นนะ จะไม่ดีก็ตรงนี้แหละ (ซึ่งเด็กบรูไนคงไม่หลับกันหรอกมั้ง)

ห้องเลกเชอร์ เก้าอี้สีสันสุดๆ


จบจากพิธีเปิดก็ทานมื้อกลางวัน เป็นข้าวราดแกง มีกับข้าว 3 อย่าง ผัดเปรี้ยวหวานอร่อยสุด

พอกินเสร็จก็เดินเล่น ถ่ายรูป แล้วก็กลับไปนั่งตากแอร์ในห้องเลกเชอร์เพราะข้างนอกนี่ร้อนจริงๆ

แล้วก็มีเพื่อนๆชาวบรูไนมาทำความรู้จักกับเราค่ะ ก็นั่งคุยกันไป ซึ่งหลายคนอาจสงสัยว่าเราจะเม้าท์กับคนบรูไนรู้เรื่องหรอ เค้าพูดภาษาอังกฤษหรอ ต้องบอกแบบนี้นะคะว่าชาวบรูไนเนี่ยเค้าพูดได้อย่างน้อย 3 ภาษา คือ ภาษามาเลย์(ภาษาราชการ) ภาษาอังกฤษ และภาษาจีนกลาง ซึ่งอยากบอกว่าภาษาอังกฤษของชาวบรูไนดีมากๆค่ะ

จนกระทั่งบ่าย 2 อุปทูตไทยประจำกรุงบรูไนมาพูดเรื่อง general knowledge ให้ฟัง ก็ได้ความรู้มาว่า

จริงๆบรูไนเป็นประเทศที่รวยตามที่เค้าว่ากันมา รายได้หลักของประเทศมาจากการขายน้ำมัน แต่คนบรูไนไม่ได้รวยนะ ลักษณะนิสัยคนบรูไนก็คล้ายคนไทยเลย คนบรูไนรักพระมหากษัตริย์เช่นเดียวกับคนไทย คนบรูไนเป็นคนโอบอ้อมอารี อะไรก็ได้ สบายๆ ความพิเศษของประเทศนี้คือเป็นรัฐสวัสดิการ ประเทศจ่ายค่าเรียน + ค่าเดินทางไปเรียนให้นักศึกษา จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ ถ้าต้องไปรักษาที่ต่างประเทศก็จ่ายให้ รวมถึงจ่ายให้ผู้ติดตามด้วย เรื่องที่อยู่อาศัยของที่นี่ คนที่จนที่สุดอยู่บ้าน 3 ห้องนอนนะคะ โอ้โหหห  แต่ด้านขนส่งมวลชน บรูไนไม่มีรถไฟนะคะ รถสาธารณะก็มีแต่น้อยและไม่ค่อยสะดวก ดังนั้นคนที่นี่จะขับรถกันค่ะ 1 คน มีรถ 1 คัน เลย สอบถามจากเพื่อนชาวบรูไนว่ารถติดมั้ย เค้าตอบว่าจะติดตอนเช้าที่คนเข้างาน กับตอนกลางวันที่ออกมากินข้าว ช่วงเวลาที่เหลือรถวิ่งได้สบาย ช่วงกลางคืนถนนยิ่งโล่งเพราะประเทศนี้ไม่มีผับ บาร์ ดังนั้นตอนดึกคนจะไม่นิยมออกจากบ้านแล้ว ความพิเศษอีกเรื่องหนึ่งของประเทศนี้คือ ประชาชนไม่ต้องเสียภาษีรายได้ นอกจากนี้ประชาชนยังซื้อน้ำมัน ข้าวสาร น้ำ ไฟฟ้า ได้ในราคาถูกกว่าราคาทุนอีกด้วย เพราะรัฐบาลช่วยสนับสนุนเงินส่วนต่างราคา

ส่วนเรื่องอาชีพ ก่อนจขกท.มาบรูไน เพื่อนๆหลายคนก็แซวกันว่า “อย่าลืมหาเศรษฐีบ่อน้ำมันมานะ” จขกท.รู้ว่าหลายคนคงคิดว่าที่บรูไนนี่ คงมีมหาเศรษฐีบ่อน้ำมันจำนวนมาก แต่ขอบอกเลยว่าคุณคิดผิด เพราะอาชีพฮอตฮิตของที่นี่คือครู และรับราชการค่ะ เพราะมีหน้ามีตามีศักดิ์ศรี แล้วถ้าเป็นครูก็ได้ปิดเทอมตามเด็กนักเรียน นักศึกษาด้วย ส่วนเรื่องอุตสาหกรรมน้ำมัน เป็นบริษัท เชลล์ มาลงทุนนะคะ เนื่องจากคนที่นี่ยังมีความรู้ความสามารถไม่พอที่จะดำเนินอุตสาหกรรมน้ำมันนี้เอง

ขอขอบพระคุณท่านอุปทูตศิริพร สำหรับการบรรยายนี้ค่ะ


แล้วก็ได้เวลาของ campus tour เพื่อนๆชาวบรูไนพาเราชมตึกต่างๆในคณะของเค้า เค้าก็พาดูตั้งแต่ห้องเรียน ห้องสมุด โรงอาหาร student center แล้วก็
ตึกอื่นๆที่เป็นทางผ่านกลับหอพัก

ห้องเรียนห้องนึงก็มีประมาณ 40 ที่นั่ง แล้วก็ยังมีห้องติวให้ด้วย แต่ห้องจะเล็กกว่า ประมาณ 15 ที่นั่ง (ลืมถ่ายรูปมา)

จขกท.ชอบห้องสมุดเค้ามากค่ะ ห้องสมุดนี่มีทั้งเก่าและเพิ่งสร้างใหม่ ทั้งสองอาคารเชื่อมกัน ในห้องสมุดก็มีทั้งโต๊ะอ่านหนังสือแบบเดี่ยวกับแบบกลุ่ม โต๊ะอ่านหนังสือแบบเดี่ยวของห้องสมุดใหม่ให้ฟีลลิ่งอ่านหนังสือริมทะเลมาก ไม่ใช่แค่นั้น ยังมีมุมคอมพิวเตอร์แมคให้ใช้ด้วย

โต๊ะอ่านหนังสือแบบเดี่ยวที่ห้องสมุดเก่า


โต๊ะอ่านหนังสือแบบกลุ่มที่ห้องสมุดเก่า


โต๊ะอ่านหนังสือแบบเดี่ยวที่ห้องสมุดใหม่


บริการคอมพิวเตอร์แมค


จขกท.ชอบมุมนี้ อย่างกับอ่านหนังสือริมทะเล วันที่ไปท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสวยมาก แต่ฝีมือถ่ายภาพของจขกท.ห่วย เลยไม่เห็นเลย




โต๊ะอ่านหนังสือแบบกลุ่มที่ห้องสมุดใหม่






แถมด้วยมุมโซฟา น่าไปเอนหลังมาก


ต่อมา คือ Student center เป็น facilities ประจำคณะเลย ซึ่ง student center จะเป็นสถานที่ที่นิสิตมา hang out กันหลังเลิกเรียน  ข้างในมีโต๊ะพูลด้วยล่ะ


ตัวอักษรเกิน ต่อคอมเม้นท์ถัดไปนะคะ