สวัดดีเรามี ประสบการณความรักของเราครั้งหนึ่งของเราเมื่อตอนเราอายุ ประมาณ 15 – 16 ปี เขาเรื่องเลยนะ เราก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่ชอบความรัก อยากรู้ อยากลอง เอ๊ะเอาเป็นว่าเข้าเรื่องจริงจังละ ย้อนไปเมื่อปี พ.ศ 2552 เราได้พบกับเด็กผู้ชายนึงค่ะ ตอนนั้นเขาอายุ 18 ปี เขาเป็นลูกเจ้าของบ้านที่แม่เราเช่าบ้านทำเป็นร้านเสริมสวยอยู่อ่ะ แล้วทีนี้เราก็ชอบออกไปเล่นกับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อนแถวบ้านนั้นบ่อยๆ ก็เลยทำให้เราได้รู้จักกันค่ะ เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา
เขาเจอเราครั้งแรกก็พูดคุยกันปรกติ ยอกล้อเล่นกันตามภาษาวัยรุ่นนะแล้วทีนี้พอเราเล่นด้วยกันบ่อยๆ พูดด้วยกันบ่อยๆก็ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น มีอยู่ครั้งนึงเขามาขอเบอร์โทรศัพท์เรา เราก็งงว่าจะเอาไปทำไม?? แต่เราก็ให้ไปเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนที่เล่นด้วยกันเลยไม่คิดกัน ปรากฏว่าคืนนั้นเขาโทรมาหาเราแล้วบอกว่าเขาชอบเรามานานแล้วเราก็บอกว่าจะบ้าหรอกินยาอะไรมาผิดขวดเปล่าว่ะ??เขาก็บอกว่าเขาชอบเราจริงๆแอบชอบมานานแล้วด้วย!! เรานี่ได้ยินแบบ จริงหรอว่ะ?? เขาชอบเราจริงๆง่ะ?? ของแปลกอย่างกูนี่นะ?? เราก็ตอบเขาไปว่าหรอ?? ขอบใจนะที่ชอบเรา แล้วเขาก็ถามเราว่ารองคบกัน รองคุยกันแบบเป็นแฟนกันดีไหม?? อึ่งรอบสองคือตั้งแต่เกิดมา 15 ปีไม่เคยมีใครมาจีบ แล้วอีกอย่างเราไม่ใช่คนสวยไม่เคยมีแฟน ดั้งนั้นเราจึงอยากรองว่าการที่คนเรามีแฟนนั้นมันเป็นอย่างไร เราก็ตอบตกลงเขาไปเลยค่ะ โอเครองคบกันดูนะ หลังจากนั้นเขาก็เข้ามาในชีวิตเราเลยค่ะ ไม่ว่าเราจะอยู่ไหนรึทำอะไร ยกเว้นเวลาเรียนกับเวลาที่เราอยู่ในบ้าน เขาจะเข้ามามีส่วนร่วมกับเราตลอดทุกวัน แต่ที่ชอบมากที่สุดก็คือเขาเป็นคนสนุก ตลก และชอบเอาใจใส่ผู้หญิงทุกๆเย็นหลังจากที่เราเลิกเรียนเขาจะชอบซื้อของกิน ขนม น้ำหวาน มาให้เราทุกวันแล้วเขาก็จะถามเราว่าเหนื่อยไหมเรียนเป็นยังไงบ้าง??
นั้นเป็นครั้งแรกที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราชอบเขาขึ้นมาแล้วสินะ เวลาที่เราอยู่ด้วยกันกับเขามันเป็นเวลาที่เรามีความสุขมากๆ แล้วก็ทำให้เราเป็นตัวของตัวเองด้วยค่ะ ^__^ อืมมีความสุขสุดๆ เวลาก่อนที่เราจะเข้านอนเขาก็มักจะโทรมาหาเราตลอดคือจะโทรมาบอกฝันดี ตอนที่เราจะอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนเขาก็จะโทรมาบอกว่าตั้งใจเรียนนะ รักนะ แบบนี้เกือบทุกวันจนแม่เราเริ่มสงสัยว่าเราคุยโทรศัพท์กับใครหนักหนา?? เราก็เลยบอกไปว่าเราคุยกับเพื่อนนะ เราไม่กล้าบอกแม่ว่าเรามีแฟนแม่เราหวงเรามาก!! แม่เราก็คงสงสัยนั้นแหละแต่เราก็ไม่สนใจ เราก็ไปเรียนตามปกติของเราเย็นมาเราก็ไปเจอกับเขาแบบนี้ทุกวัน จนมีอยู่ครั้งนึงมีคนมาบอกแม่ว่าเราคบกับเขาอยู่จึงทำให้แม่เราโกรธเรามาก คือตอนนั้นแม่หวงเรามากแล้วแม่ก็ไม่อนุญาติให้เรามีแฟนสงสัยแกคงคิดว่าเรายังเด็กอยู่เพราะตอนนั้นเราพึ่ง 15 ปี แล้วด้วยความที่เขาเป็นลูกเจ้าของบ้านที่แม่เราเช่าทำเป็นร้านเสริมสวยอยู่ด้วยแม่จึงกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องที่เราคบกันจะทำให้คนที่เป็นเจ้าของบ้านจะไล่เราออกจากบ้านค่ะ คือแม่คิดมากไปป่าวเนี้ย?? แล้วนั้นจึงทำให้เราทะเราะกับแม่จนบ้านแถมแตกอ่ะ!! แม่ก็บอกว่าเขาเจ้าชู้อย่างงั้น ไม่ดีอย่างงี้ แต่ก็อย่างละตอนนั้นมันเป็นช่วงที่เรากำลังติดแฟนแม่พูด แม่ห้ามอะไรเราไม่ฟังมีแต่เถียงกับแม่ตลอด
จนกระทั้งวันนึงเขาเปลี่ยนไปค่ะ จากที่เราเจอกันทุกวันตอนเย็นกลายเป็นว่าเราต้องคอยโทรถามว่าไปไหนทำไมไม่มาเจอกันล่ะ?? เขาก็บอกกับเราว่าไม่ว่างบ้างติดทำรายงานกับเพื่อนบ้าง จากที่เคยโทรหาเราทุกคืนก็กลับกลายเป็นว่าเราโทรไปหาเขาค่ะ เรียกได้ว่าทุกอย่างที่เขาเคยทำให้เรามันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย จนเราเริ่มสงสัยว่าทำไมเขาเปลี่ยนไปมากขนาดนีเตอนนั้นเราบอกได้เลยนะว่าเราเริ่มรักเขาแล้วเราบอกรักเขสทุกคืนแล้วเรามามักจะถามคำถามว่าเขาเป็นอะไร?? ทำไมถึงเปลี่ยนไป เขาก็บอกกับเราว่าเราอยู่ห่างกันก็ดีนะจะได้มีเวลาคิดว่ารักกันจริงรึเปล่า เราก็ถามว่าจะเอาแบบนี้จริงๆหรอจะลองห่างกันจริงๆใช่ป่ะ?? เขาก็บอกอืม เราก็โอเคได้แล้วแต่เลยนะ เราสองคนก็ห่างกัน เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเขามากคงเป็นเพราะสองคนติดสอบปลายภาคกันด้วยค่ะ ก็เลยไม่สนใจเราก็กับมาใช้ชีวิตปกติตามวัยรุ่นทั่วไป
จนเราปิดเทอมเราไปเห็นเขาขับมอไซน์แล้วมีผู้หญิงหนึ่งที่อายุไร่กันกับเขาซ้อนท้ายเขอยู่เราเห็นกับตาของตัวเอง เราก็บอกได้เลยว่าเสียความรู้สึกมาก แต่ไม่เสียใจนะคือมันเป็นอารมณ์แบบมีทำไมต้องโกหกเราด้วย มีคนอื่นก็บอกมาตรงๆดิ!!จะได้เปิดทางให้ แต่ก็เราต้องการความจึงจากปากเขาไง เราก็เลยโทรไปถามเขาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?? เขาก็ตอบเรามาว่าเป็นเพื่อนกัน แล้วเขายังบอกเราว่าตลอดเวลาที่เราห่างกันไม่ได้คุยกันนั้นเขาคิดถึงและรักเราเหมือนเดิม เราก็ถามว่างั้นเรากับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะอย่าห่างกันอีกเลยนะ เขาก็โอเค เขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมโทรหาเราทุกคืนไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิน เราก็เริ่มสบายใจมากขึ้น แล้วเราก็รักเขามากขึ้นกว่าเก่า แต่แล้วจนรอดเรื่องก็เกินขึ้นจนได้คือผู้หญิงคนที่ซ้อนท้ายมอไซน์คนนั้น สมมุติว่าชื่อ โบว์ก็แล้วกันนะค่ะ โบว์ มาที่ร้านแม่เราคะแล้วมาด่าแม่เราต่อหน้าลูกค้า ต่อหน้าเราว่า “ สอนลูกอย่างไรให้ไปแย่งผัวชาวบ้าน “ แล้วก็ทำร้ายข้าวของในร้านแม่เราจนพังหมด จึงทำให้เราโมโหมากว่ามันเป็นใครแล้วทำไมต้องมาด่าแม่เราแบบนี้ด้วย!!! แล้วทีนี่เรามารู้ทีหลังว่า แฟนเรากับโบว์เขาคบกันค่ะ โบว์ด่าหาว่าเราไปแย่งของ ของโบว์ไปแต่ที่เราเจ็บมากที่สุดก็คือเราไม่ยอกเชื่อฟังแม่ บอกตรงๆเลยนะว่าทุกวันนี้เราเสียใจมากที่ทำกับแม่แบบนั้น
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นเราก็ตัดขาดจากเขาเลยเขาโทรมาเราก็ไม่รับไม่สนใจ คือช่วงนั้นเราทั้งเสียใจเสียความรู้สึกมากทั้งที่เขาทำกับเรา แต่ที่เจ็บที่สุดก็เราทำกับแม่เราทำให้ผู้หญิงคนนั้นต้องมาด่าว่าแม่เรา เสียใจมากกกกกกก …,…………………………
ปัจจุบันเราก็อายุ 20 ปีแล้ว เราก็เรียนบริหารธุรกิจ สาขาการตลาด ม.ราชภัฏพิบูลสงคราม ก็ที่เราเอามาโพสในพันทิปนี่ก็เพื่อน้องๆ วัยรุ่นทั้งหลายดูพี่เป็นตัวอย่างนะค่ะรักได้ มีแฟนได้ แต่อย่าหลงมากจนไม่ฟังคนรอบตัวเรา แล้วก็ข้อสุดท้ายจะต้องไม่ทำให้คนในครอบครัวของเราเดือดร้อนนะ ^__^ ป.ล เราเพิ่งรองโพสลงในพันทิปครั้งแรกผิดพลาดอย่างไงก็ขอโทษด้วยนะค่ะ TT