ผิดที่ไว้ใจหรือให้ใจผิดคน...
เมื่อประมาณ8ปีก่อน  เราได้เจอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเราเองก้อไม่ได้ชอบเขามากเท่าไรแต่บังเอิญเพื่อนเราแนะนำ เราเลยลองคบดู แต่คือพอเราลองคุยมันโอเคนะ เราแฮปปี้มาก เราทุ่มเท เราไม่มีคำว่าระแวง เราไม่รู้จักคำว่ากลัวที่รัก ตอนนั้นเรารู้แค่อย่างเดียวว่าเรารักเขาและรักมาก วันหนึ่งเราโทรไปหาเขาแต่เขาไม่รับโทรไปเป็นร้อยอะเราเลยตัดสินใจขับรถมอไซจากบ้านเราก้อไกลพอสมควรประมาน30กิโลกลัวว่าจะเป็นอะไรหรือมีอะไร พอถึงบ้านไม่อยู่สรุปอยุ่บ้านเพือนเราเลยไปหาพอถึงบ้านเพื่อนแฟน เพื่อนแฟนน่าเสียมากบอกใจเย็นๆก่อนนะไอเราก้อตกใจนึกว่าแฟนเราแฟนเราเป็นไรพอขึ้นบ้าน พอเปิดประตูเท่านั้นละ ใช่แฟนเราอยุ่ที่นี้จริงๆแต่คนที่ไม่ขาดคิดคือเพื่อนเราเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน เพื่อนสนิท เขานอนกับแฟนเราอะ เขามีอะไรกันอะ ทั้งคู่เขาคือคนที่เรารักเขาทำแบบนี้กับเราได้ยังไง ตอนนั้นทั้งคุ่ไม่มองน่าเรา ตอนนั้นเราพุดออกมาได้แค่คำเดี่ยวคือ อธิบาย ทุกคนเงียบ เราก้อพุดดังขึ้น อธิบาย จนน้ำตาเริ่มไหล เราเริ่มล้มลงแฟนเราจะจับเราขึ้นเราสบัดแล้ววิ่งออกมา ขณะขับรถกลับบ้านเหมือนคนบ้าเลย พูดคนเดียว ร้องไห้  มาตลอดทาง ไม่กล้าทำอะไรเพื่อน นั้นเพื่อนเรา ในใจสับสนไปหมด วุ่นวายมากสมองเราตอนนั้น จนเรากลับมาตั้งสติที่บ้าน นั่งอยุ่ท่าเดียวทั้งวัน ในหัวคิดแต่เรื่องนี้ทั้งวันว่ามันเกิดอะไรขึ้น จนแฟนเราโทรมา ขอโทษแฟนเราก็ร้องไห้นะ เราก็ให้อภัยเพราะเรารัก รักครั้งแรกไงไม่เข้าใจตัวเองในตอนนั้นจริงๆ หลังจากนั้นเวลาผ่านไปปีหนึ่ง เขาโดนจับ (เรื่องอะไรขอเงียบไว้นะ) โดน2ปี ซึ้งตอนนั้นเราเสียใจมาก ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ร้องไห้ แต่เราก้อรอเขารอเขามาโดยตลอด ทางบ้านเรารู้เรื่องว่าคบกับคนนี้เขาบีบบังคับให้เราเลิกกัน ทุกคนที่บ้านไม่มีคัยเข้าใจเราเลย แม่ถึงขั้นจะส่งเราไปเรียนประจำนะ แต่แล้วทางบ้านได้รู้ว่า (ขอใช้นามสมุตินะชื่อแฟนเราชื่อปลาละกัน)  ที่เรารู้ว่าปลาโดนจับเขาเลยกันท่าเราทุกทางไม่ให้ไปเยี่ยมไม่ให้ส่งจดหมาย เพื่อนๆเชื่อไหมถึงขั้นสั่งให้ครูจับตาดูทุกฝีก้าวอะอัดอัดมาก แต่เราก้อแอบไปเยี่ยมตามปกตินะ เช้าวันหนึ่งเราจะไปบ้านปลาเพื่อไปส่งจดหมายให้ แล้วก้อไปเรียนตามปกติ แต่สิ่งที่ก้าวเข้ามาในโรงเรียนคือโดนเรียก  เพื่อนๆเชื่อปะจดหมายที่เราเพิ่งจะให้ทางบ้านมาอยุ่ในมือครูเราถึงกับทำไรไม่ถูกอะ คือตั้งแต่นั้นมาเราก้อติดต่อกับปลาน้อยลงใจเราก้อกลัวนะว่าปลาจะคิดว่าเรามีคนอื่นหรือป่าวแต่เรามั่นใจว่าเราไม่มีคนอื่นแน่นอน จนวันหนึ่งมันเป็นวันสอบวันสุดท้าย เราได้โทรให้เพื่อนปลามารับเพราะไม่รู้จะไปไหนเราจะไปนั้งเล่นนั้งคุย พอนั้งเล่นนั้งคุยสักพักเพื่อนปลาขอตัวนอนเพราะเขาง่วงไอเราก้อเออตามสบาย ก้อบอกว่างั้นเราเล่นคอมนะพอเล่นได้สักพักเชื่อไหมเราเจออะไร เจอแฟนปลาอีกคนเขาเขียนถึงปลาตอนยังไม่ติดคุกและก้อไปเยียมกันด้วยคือตอนนั้นเราช็อตมากมีรูปมีหลักฐานว่าตอนที่เขาคนกับเราเขามีคนอื่นมาโดยตลอดเราถามเพื่อนปลานี่คืออะไรเพื่อนปลาก้อได้แต่อำๆอึ่งๆเราเสียใจสุดชีวิตไม่เคยเสียใจขนาดนี้  เราหนักมากกินไม่ได้นอนไม่หลับได้แต่นึกถึงเรื่องถึงเหตุการที่เกิดขึ้น   เวลาผ่านไปมีคนเขามาในชีวิตเราแต่ตอนนั้นได้แต่คุยไม่กล้าเปิดใจรับใครจนคนนี้ที่เราคุยด้วยเขาดีมากเขาเป้นทอมนะเราเลยตัดสินใจคบทอมคนนี้เพื่อที่จะลืมปลาให้ได้ แต่เราไม่ได้คบเขาขั้นเวลานะเราก้อมีใจให้เขาเหมือนกัน เวลาผ่านไปเขากลับมาปากลับมาหาเราแต่ปลาเขาไม่รุ้ว่าเรารู้ว่าเราจับแฟนอีกคนเขาได้ เขาได้แต่คิดว่าเรามีคนอื่นจนเราทะเลาะกับแฟนที่เป็นทอมจนเลิกลากันไป หลังจากนั้นเราก็ไม่คิดจะจริงจังกับใครอีกเลย จนปลาเขาเลยกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้งเขาขอดูแลเราอีกครั้ง เราเลยใจอ่อนเพราะเรารักเขามากจริงๆ เรากลับมาสดใสอีกครั้งช่วงนั้นเราเรียนซัมเมอแต่เราไม่ได้ไปเลยสะกะวัน555 เราไปหาปลาทุกวันก่อนไปหาต้องมีกระเพราหมูชิ้นเผ็ดๆสองกล่อง เพราะปลาชอบกินมากๆกอนเยอะด้วย พร้อมตังอีกเกิบ2000 ทุกวันทำแบบนี้อยุ่ประมานเกือบปี [ยังไม่จบนะเดี๋ยวมาต่อค่ะ]