สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะถามครับผมพยายามหาคำตอบแล้วแต่ก็ไม่ตรงใจยังไม่ได้ข้อสรุปของความรู้สึกนี้ผมเลยสมัครพันทิปเพื่อถามความเห็นครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยครับ เรื่องที่ผมจะเล่ามันเกี่ยวกับตัวผม เพื่อนสนิทผม(คนที่ผมแอบรัก) และเพื่อนผม[แฟนเก่า(คนที่ผมแอบรัก)] ผมขอเล่าเรื่องผมกับเพื่อนสนิทผมก่อนนะครับสมมติว่าเพื่อนสนิทผมชื่อโบว์ เหตุการณ์มันเยอะมากแต่ขอเล่าแบบย่อๆนะครับ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว ผมกับโบว์เป็นเพื่อนสนิทกันสนิทมากเราคุยกันทุกเรื่องช่วยกันทุกอย่าง จนมาวันนึงผมนึกคึกไปแกล้งโบว์ไปบอกว่าชอบมัน โบว์อึ้งคแล้วถามว่า อำกันรึเปล่า ผมก็บอกว่าล้อเล่นหน้าอย่างมึ....ใครจะเอา ตอนนั้นขำๆครับไม่ได้อะไรโบว์ก็ไม่ได้เชื่อ จนผมแกล้งมันบ่อยเข้าๆจนไม่รู้ว่าไปชอบมันจริงๆตอนไหนและผมก็ได้สารภาพกับโบว์ว่าชอบ ชอบจริงๆไม่ได้แกล้ง โบว์ก็ไม่เชื่อผมพูดยังไงมันก็ไม่เชื่อ ตอนนั้นทำใจแล้วครับว่าคงกลับไปเป็นเพื่อนมันไม่ได้แล้ว หลังจากวันนั้นผมกับโบว์ก็ห่างกันไปไม่ได้คุยกันไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน จนวันนึงโบว์มีคนคุยผมรู้นะครับและเสียใจมากแต่ผมก็เก็บอาการทำเป็นไม่สนใจ ณ ตอนนั้นผมอ่อนแอมากถึงมากที่สุดเลิกกับแฟนผมยังไม่เฮิร์ทขนาดนี้ เถึงห่างกันแต่ผมก็ยังรักโบว์อยู่และมันก็มากขึ้นๆ จนวันนึงผมเริ่มกลับไปคุยกะโบว์แต่ไม่สนิทใจนะครับ ตอนนั้นฐานะแค่เพื่อนไม่ใช่เพื่อนสนิทเหมือนแต่ก่อน โคตรเศร้าครับความรักก็พังเสียเพื่อนอีก จนมาถึงวันที่ผมได้รู้ว่าโบว์กับเพื่อนผม(สมมติว่าชื่อบิ๊ก)เป็นแฟนกัน ความรู้สึกที่แย่อยู่แล้วเหมือนมันโดนกระทืบให้แย่ลงไปอีก ตอนนั้นผมอึ้งผมจุกความรู้สึกเยอะจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ แต่ต้องเก็บอาการครับน้ำตาตกใน ผมก็ได้แค่พูดว่าเออดีแล้วไปจีบกันตอนไหนวะตามประสาคนกลบเกลื่อน เค้าทั้ง2คนรักกันดีครับคบกันเป็นปีตลอดระยะเวลาที่เค้าคบกันผมไม่เคยเลิกรักโบว์เลยเจ็บไปกว่านั้นคือผมต้องทนเห็นคนที่ผมรักรักกับเพื่อนผม เวลาโบว์เสียใจหรือทะเลาะกับบิ๊กผมจะคอยปลอบโบว์คอยเคลียปัญหาให้เค้า เคลียไปเจ็บไปครับ 55 สองคนนี้ทะเลาะกันบ่อยเลิกกันบ่อยผมนี่ล่ะครับคอยจูนมัน2คน บางทีผมคิดว่าเลิกไปเลยเลิกกันไปซะ แต่ทำได้แค่คิดครับสุดท้ายผมต้องเป็นคนที่ทำให้เค้ากลับมาดีกัน ผมบอกโบว์หลายครั้งแล้วครับว่าชอบจนเปลี่ยนเป็นรักไปแล้วจนโบว์เชื่อแต่โบว์ยังคบกับบิ๊กอยู่นะครับ ผมรู้ว่าไม่ควรแต่ความรู้สึกมันห้ามไม่ได้จริงๆ โบว์ยังคงคบกับบิ๊กมาเรื่อยๆจนคบกันได้ปีกว่าก็เลิกครับเลิกกันจริงๆจูนยังไงก็ไม่
ติด ย้อนนิดนึงนะครับผมกับโบว์สนิทกันมากจนเพื่อนคนอื่นชอบแซวว่าเป็นแฟนกัน(แต่มุ้งมิ้งจริงๆครับ55) พอเค้าทั้งสองเลิกคบกันจริงๆตอนนั้นผมสงสารโบว์มากครับเพราะโบว์รักบิ๊กมาก แต่บิ๊กดูไม่เสียใจไม่ไรเลยหรือเก็บอาการก็ไม่รู้ เวลาผ่านไปความรู้สึกผมเริ่มดีขึ้นเริ่มจะกลับมาเป็นเพื่อนคนเดิมของโบว์แต่แปลกครับโบว์มีท่าทีเปลี่ยนไป ทั้งสายตาท่าทางที่ให้ผมแต่ผมก็ไม่ได้อะไรครับคงคิดมากไปเอง ความรู้สึกผมมาๆหายๆครับบางทีเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรมากกว่าเพื่อน แต่บางทีก็รักรักมากรักจนเห็นหน้าไม่ได้เพราะเห็นแล้วเสียใจ เป็นๆหายๆครับผมงงตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่ มาถึงเหตุการณ์นี้ที่ผมประทับใจมากและหลังจากจบเหตุการณ์นั้นผมก็เศร้าทุกที คือผมกับโบว์ไปเที่ยวด้วยกัน2คน เดินเล่นดูหนังทั่วไปแต่มันพีคตอนดูหนังนี่แหละครับพูดได้คำเดียวว่าเหมือนแฟนกันเลยใครเห็นต้องคิดว่าเป็นแฟนกันแน่นอน จับมือ ซบไหล่ เล่นกันมุ้งมิ้ง แต่พอหนังจบก็คืนสู่สภาวะปกติเสร็จจากการดูหนังเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นครับ ตอนดูหนังผมมีความสุขมากๆผมชอบที่ได้อยู่กับโบว์เล่นกับเค้าเหมือนแฟนกันผมอยากอยู่ในโรงนานๆจนบางทีอยากจะซื้อโรงหนังแล้วให้หนังฉายทุกวัน555 ความสุขเล็กๆครับตอนนี้ผมกับโบว์ก็สนิทกันแต่ไม่เหมือนเดิมเมื่อก่อนบอกกันทุกเรื่องเดี๋ยวนี้ไม่จำเป็นหรือผมไม่ทักไปก็แทบจะไม่ได้คุยกัน
เลย ผมฟอร์มจัดครับนานๆทักที บางทีผมก็คิดว่าทำไมเป็นแบบนี้แต่ในเมื่อผมทำตัวเองผมก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ ผมอยากขอโบว์คบนะครับเพราะผมรักเค้าอยากดูแลเค้าอยากทำให้เค้ามีความสุข แต่มันติดที่ว่าโบว์เป็นแฟนเก่าเพื่อนผม และผมถือคติไม่ยุ่งกับแฟนเก่าเพื่อน แฟนเก่าเพื่อนคือสิ่งต้องห้ามสำหรับผม แต่กับโบว์ผมไม่รู้จริงๆครับว่าต้องทำไง รักโบว์ก็รัก รักเพื่อนก็รัก และอีกอย่างผมกลัวสายตาคนอื่นที่มองมาผมกลัวเค้ามองโบว์ไม่ดี มองโบว์ว่าเป็นผู้หญิงใจง่าย ที่สำคัญที่สุดสายตาเพื่อนครับ ผมหาคำตอบทั้งเรื่องความรู้สึกตัวเองและสถานะของผมกับโบว์ไม่ได้เลย ผมควรทำไงครับไปต่อหรือตัดใจเป็นแค่เพื่อน ขอคำแนะนำครับ ขอบคุณทุกคนนะครับที่ให้คำตอบ