เราเพิ่งแต่งงานและมีลูกน้อยวัยแปดเดือน ปัจจุบันเลี้ยงลูกอย่างเดียว

ปัญหาของเราคือ เรารู้สึกว่า อารมณ์เราไม่คงที่ บางครั้งเรารู้สึกปรี๊ดดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  เวลาถูกจี้ใจดำ

บางครั้งเหมือนข้างในเรามันปะทุแล้วเราจะระเบิดออกด้วยการเตะ ขว้างข้าวของ  พอได้ระบายออกสักพักจะดีขึ้น

บางครั้งเราจะระบายออกด้วยการดุลูกเสียงดัง บอกก่อนว่า เมื่อก่อนก่อนแต่งงานเราไม่เคยมีนิสัยแบบนี้ ปกติเราเป็นคนเงียบๆไม่มีปากมีเสียง

อยู่กับเพื่อนก็ร่าเริงปกติและเป็นคนที่ไม่ค่อยจะผูกใจเจ็บใคร โมโหใครได้ไม่เกินชั่วโมงก็ลืม ในชีวิตยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยโกรธเกลียดใครไหม

คือมองโลกในแง่ดีตลอด ข้อเสียคือ เป็นคนขี้ลืมง่ายและไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียด แต่เมื่อแต่งงานมีลูกต้องออกจากงานและเลี้ยงลูกอย่างเดียว

เรากัสามีเป็นคนที่มีนิสัยคนละขั้ว  เขาจะเป้นคนจู้จี้จุกจิก ขี้บ่น ผิดพลาดเล็กน้อยไม่ได้ แค่พูดผิดนิดเดียว หรือจำผิดนิดเดียวเขาจะโมโหดุด่าเหมือน

เป็นเรื่องใหญ่โต และเวลาเขาโมโหเขาก็จะชอบด่าหยาบคาย ดูถูก เปรียบเทียบ เหมือนหมูหมา ดูถูกทุกอย่างทั้งสติปัญญา การศึกษา สังคม

และเวลาไม่พอใจจะปาของลงพื้น ให้เราเก็บ  เช่น ทิ้งแก้วน้ำลงพื้นจนแตกเลอะ ทิ้งจานกับข้าวลงพื้น เทถังขยะลงพื้น  และทำต่อหน้าลูก  

แรกๆเราก็อดทนพยายามทำใจยอมรับว่า เขาคงเครียดจากงาน พึ่งพาลูกน้องไม่ได้ หลายครั้งพยายามปรับ

เขาเองพอได้สติก็พยายามปรับ แต่กลายเป็นว่า เรากลายเป้นคนที่เก็บสะสม พอเขาพูดหรือทำอีก สิ่งที่อยู่ข้างในมันปะทุและระเบิดออกมา จนเราต้องกรี๊ด

หรือเตะข้าวของ  เหมือนเรากลายเป็นคนควบคุมอารมณ์ไม่ได้  ซึ่งพอเราเริ่มเสียงดังกับลูก เขาจะรีบอุ้มลูกหนีเพราะกลัวลูกได้ยิน เพราะเขาไม่อยากให้เรา

ดุลูก  เราเองเราก็ไม่รู้จะระบายกับใคร สามีเราบอกว่า เราอาจจะมีความผิดปกติทางสมองทำให้สมองไม่ดี คิดอะไรช้า ไม่รู้จักคิดอะไรให้รอคอบ ให้ทำเรื่อง

ง่ายๆก็ทำไม่ได้  พอเขาให้เราทำอะไรแล้วทำไม่ได้ดั่งใจเขาก็จะดุด่าว่าเรา โง่ ทำอะไรไม่เป็น กรอกหูเราอยู่ทุกวัน จนเราคิดว่าเราทำไม่ได้จริงๆและพาล

ไม่อยากทำอะไรเลย จนตอนนี้เรามีความรู้สึกว่า เราไม่มีความรู้สึกเป็นสามีภรรยากันอีกต่อไป แต่เป็นเหมือนคนที่อยู่ร่วมบ้านแต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน บางครั้ง

รู้สึกเกลียด เราควรจะไปพบจิตแพทย์ดีไหม