สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยน๊ะก๊ะะะ
คือเรารู้สึกว่าแฟนเราเปลี่ยนไป ตลอดเวลาที่เราคบกับแฟนเราไม่เคยห้ามแฟนเราเรื่องอะไรเลย อยากกินเหล้า ติดเพื่อน กลับบ้านดึกตีหนึ่งตีสอง เราไม่เคยบ่นอยากไปเที่ยวไหนให้ไปตลอด ตามใจทู๊กกกอย่าง แต่ไม่กี่วันมานี้แฟนเราเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ คุยน้อย ตอบแชทน้อย โทรมาหาดึกปกติโทรสี่ห้าทุ่ม เดี๋ยวนี้มันอัพเลเวล เป็นตีหนึ่งตีสองบางวันก็ไม่โทร แล้วพอโทรมาพอคุยๆไปสักพักก็วางบอกว่าแปปนึงเดี๋ยวโทรไป ทั้งๆที่ปกติไม่เคย เราก็ไม่อะไรพยายามไม่คิดมาก มาอีกวันนึงเหมือนเดิมคุยๆไปสักพักบอกแปปนึงแล้วก็วางไป พยายามปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไม่หรอก คงไม่มีอะไร มาอีกวันนึงเหมือนเดิมคุยๆไปสักพักบอกแปปนึงแล้วก็วางไป พยายามปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไม่หรอก คงไม่มีอะไร จากเดิมที่แย่งกันพูด ตอนนี้กลายเป็นไม่รู้จะพูดอะไรกันดี คำว่ารัก ว่าคิดถึงเหมือนกลายเป็นคำที่ต้องพูด มากกว่าจะเป็นคำที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ทุกวันนี้ทรมานมากเลยค่ะ
.
อยากบอกคนที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมกับแฟนแล้ว ให้บอกเขาไปตรงๆเถอะค่ะ ทำแบบนี้มันรู้สึกเหมือนวิ่งอยู่คนเดียว ปล่อยให้เขาเจ็บ จนทนอยู่ไม่ได้เองแบบนี้ มันเจ็บกว่าการบอกเขาไปตรงๆอีกนะคะ
เคยรู้สึกว่าแฟนเปลี่ยนไป แต่พยายามปลอบใจตัวเองว่าเขายังเหมือนเดิมมั้ย
คือเรารู้สึกว่าแฟนเราเปลี่ยนไป ตลอดเวลาที่เราคบกับแฟนเราไม่เคยห้ามแฟนเราเรื่องอะไรเลย อยากกินเหล้า ติดเพื่อน กลับบ้านดึกตีหนึ่งตีสอง เราไม่เคยบ่นอยากไปเที่ยวไหนให้ไปตลอด ตามใจทู๊กกกอย่าง แต่ไม่กี่วันมานี้แฟนเราเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ คุยน้อย ตอบแชทน้อย โทรมาหาดึกปกติโทรสี่ห้าทุ่ม เดี๋ยวนี้มันอัพเลเวล เป็นตีหนึ่งตีสองบางวันก็ไม่โทร แล้วพอโทรมาพอคุยๆไปสักพักก็วางบอกว่าแปปนึงเดี๋ยวโทรไป ทั้งๆที่ปกติไม่เคย เราก็ไม่อะไรพยายามไม่คิดมาก มาอีกวันนึงเหมือนเดิมคุยๆไปสักพักบอกแปปนึงแล้วก็วางไป พยายามปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไม่หรอก คงไม่มีอะไร มาอีกวันนึงเหมือนเดิมคุยๆไปสักพักบอกแปปนึงแล้วก็วางไป พยายามปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไม่หรอก คงไม่มีอะไร จากเดิมที่แย่งกันพูด ตอนนี้กลายเป็นไม่รู้จะพูดอะไรกันดี คำว่ารัก ว่าคิดถึงเหมือนกลายเป็นคำที่ต้องพูด มากกว่าจะเป็นคำที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ทุกวันนี้ทรมานมากเลยค่ะ
.
อยากบอกคนที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมกับแฟนแล้ว ให้บอกเขาไปตรงๆเถอะค่ะ ทำแบบนี้มันรู้สึกเหมือนวิ่งอยู่คนเดียว ปล่อยให้เขาเจ็บ จนทนอยู่ไม่ได้เองแบบนี้ มันเจ็บกว่าการบอกเขาไปตรงๆอีกนะคะ