สวัสดีครับ นี้เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผม ผิดถูกยังไงก็ขอโทษก่อนเลยน่ะครับ
เท้าความไปเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว ผมก็ยังเป็นผู้ชายธรรมดาๆที่รักการกินเป็นชีวิตจิตใจ การกินจึงมักจัดหนักจัดเต็มถึง 5มื้อต่อวัน เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ขึ้นมัธยมต้นแล้วครับ และด้วยเหตุนี้จึงทำให้น้ำหนักพุ่งทะยานราวกับจรวดนาซ่าจาก 72ไป95 ภายในเวลาหกปีโดยไม่มีความคิดที่จะลดน้ำหนักเลย เพราะคิดว่ายังไงเราก็เป็นผู้ชายคงไม่มีปัญหาอยู่แล้วอีกทั้งช่วงผมอยู่ม.6 I-phone 5 เพิ่งเข้ามาใหม่ๆแอปแต่งรูปสวยๆเยอะแยะจึงมีส่วนช่วยในการหลอกตัวเองของผมไปด้วย
                                          
นี้คือรูปตอนม.6 น่ะครับขุดรูปเก่ากว่านี้ไม่เจอแล้ว
                                          
คนขวาสุดนี้ผมเอง
                                          
                                          
แน่นอนครับ ตอนนั้นเด็กๆหลายคนมักจะมีความรักกัน ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น โดยผมได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งอายุเท่ากัน(แต่เขาเรียนสายอาชีพครับ) เธอเป็นคนน่ารักครับแบบรูปร่างหน้าตาน่ะครับที่น่ารัก แต่นิสัยของเธอที่มักจะทำให้ผมคิดว่าเธอคบกับผมที่เงินหรือเปล่า โดยทุกอย่างที่เราสองคนไปเที่ยวกันผมต้องออกให้หมดถ้าไม่จ่ายเธอก็ไม่ไป ผมเองก็ใช่ว่าจะรวยน่ะแต่ทำไงได้ละครับก็คนมันรักมันหลงก้เลยยอมๆกันไป เวลาก็ผ่านไปเกือบสองปี(ผมคบเธอช่วงม.4 เทอม2น่ะครับ) ผมก็รู้สึกว่าเธอทำตัวแปลกมีรับลมคมในมากกก ย้ำว่ามากครับผมเองก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้
จนกระทั่งวันหนึ่ง ในช่วงปลายม.6 ที่ผมกำลังจะจบนั้น ผมก็ได้ไปเดินเล่นห้างนึงแถวๆบ้านของแฟนผม โดยผมจะไม่ค่อยไปที่นั่นเพราะมันไกลจากบ้านผมมาก แต่ผมอยากซื้อของเซอร์ไพรด์เธอด้วยเพราะช่วงนั้นใกล้วันวาเลนไทน์พอดี และผมก็ได้เจอเซอร์ไพรด์จริงๆเลยครับ
แฟนของผมเธอเดินจับมือกับไอ้แห้งคนไหนก็ไม่รู้ แต่ดูชุดแล้วน่าจะเรียนที่เดียวกันท่าทางการกระทำดูยังไงก็ไม่ใช่เพื่อนสาวแน่นอน เพราะผู้ชายคนนั้นนี้เวลาโอบบ่ามือมักจะเลยมาถึงหน้าอก หรือตอนโอบเอวก็ชอบเอามือไปบีบก้นแฟนผมด้วยแล้วบีบเนี่ยไม่ใช่บีบเบาๆน่ะครับ มันเล่นบีบแบบไม่เกรงใจสายตาคนอื่นเวลามองเลย ที่ผมรู้เพราะผมแอบเดินตามไปเกือบชั่วโมงเลยถึงแน่ใจว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะ ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอเลยพร้อมกับจับแขนไว้พร้อมกับถามว่า"นี้มันอะไรกัน" จากตรงนี้ก็น่าจะเดาได้น่ะครับว่าทะเลาะกันแน่นอน กลางห้างด้วย พอมีปากเสียงกันได้สักพักเธอก็หลุดคำๆนึงออกมาซึ่งทำให้ผมจำได้จนถึงทุกวันนี้  "ใครมันจะไปทนอยู่กับไอ้หมูตอนอย่างเธอได้ล่ะ"
นั่นละครับคำๆนี้ทำให้ผมเสียใจมากถึงมากที่สุดเลยครับ จากนั้นเธอก็เลิกกับผมวันนั้นเลย แถมโชคร้ายผมก็ยังโดยไอ้แห้งต่อยปากอีกทีด้วย พูดเลยน่ะครับว่าตอนนั้นไม่มีแรงสู้เลย ช๊อกมากครับ ผมจมกับความทุกข์โดยมีคำๆนั้นมาหลอกหลอน 1 อาทิตย์เต็มๆ จนผมมาคิดได้ว่าเราจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไร
เราอุตส่าได้เกิดมาเป็นคนทั้งทีทำไมถึงปล่อยตัวเองให้มีสภาพแบบนี้ได้น่ะ แบบนี้ไร้ค่าจริงๆ
จากนั้นผมก็ตั้งใจว่าจะต้องหุ่นดีให้ได้
โดยการชั่งน้ำหนักครั้งแรกเลยผมทำได้105.3 กก. การลดน้ำหนักของผมนั้นไม่ได้มีแบบแผนขั้นตอนเหมือนคนอื่น แต่ผมทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ผอมลงเช่น งดอาหารเย็น ไม่กินของทอด ขนมเป็นถุงๆ ออกกำลังกาย แม้กระทั่งจะกินกาแฟลดความอ้วนก็ตาม ผมทำได้หมดเลยเพื่อที่ตัวเองจะผอมลง
ซึ่ง 3 เดือนต่อมามันก็เห็นผลครับ
                                            
ช่วงนี้ผมเริ่มขึ้นมหาลัยพอดีครับประมานพฤษภาคม น้ำหนักประมาณ 86-89
จากนั้นผมก็ควบคุมน้ำหนักมาเรื่อยๆจนถึงช่วงปลายปี 1
                                            
น้ำหนักอยู่ที่75
พอขึ้นปีสองผมค่อนข้างจะลดไปด้วยเล่นกล้ามไปด้วยเพื่อให้เนื้อไม่เหลวเกินไป+กันผิวลายด้วย หุ่นก็เลยค่อยๆลดลง น้ำหนักก้ลงเรื่อยๆ
                                            
                                            
น้ำหนักที่ 68
และนี้ครับที่ถ่ายล่าสุด
                                            
น้ำหนักอยู่ที่ 63 ครับ
                                            
                                            
เพิ่งถ่ายเมื่อวานครับ

นี้ล่ะครับการลดน้ำหนักของผม อาจจะไม่มีเคล็ดลับอะไรแต่ ผมมีสิ่งที่เรียกว่าความไม่ท้อถอยและการเอาชนะตัวเองให้ได้คือปัจจัยหลักในความสำเร็จครับ
ผมเชื่อน่ะครับว่าใครๆก็สามารถผอมได้ แต่คนๆนั้นต้องได้รับแรงหลักดันให้ทำซึ่งในกรณีของผมก็คือคำๆนั้น นั้นเองครับ
                                                                                ขอบคุณครับ