คือผมกับเค้ารู้จักกันจากที่ทำงานจนพักหลังๆไปไหนด้วยกันบ่อยด้วยความที่ว่าผมเป็นคนอารมดีครับชอบมีเรื่องมาทำให้เค้ายิ้มแทบตลอดเวลา
แต่ตอนแรกต่างคนต่างมีแฟนแล้วเลยไม่ได้คิดอะไ(แต่ในใจก็ชอบเค้าตั้งแต่แรกแหละ ). - -"จนหลังจากนั้นผมก้เลิกกับแฟนแต่ผมกมาคุยกับเค้าเราเข้าใจกันดีมาก แทบทุกเรื่องมีอะไรเหมือนๆกันจนพอนานๆกลายเป็นเราคบกันแอบอยู่ด้วยกัน ตอนแรกพอแฟนเค้ามาเราก้ไม่รู้สึกอะไรครับเราก้ไม่ทักไปเวลาเค้าอยู่กับแฟน แต่พอหลังๆมาเราเริ่มหึงกันคือเค้าก้มีคนอื่นมาจีบ เค้าก็เล่าให้เราฟังนะแต่กลายเป็นเราระแวงกลัวเค้ามีคนที่คุยแล้วรู้สึกดีเหมือนคุยกับเราถึงเค้าจะคอยบอกว่าไม่มีอะไรก็เถ่อะ จนผมไม่เคยคุยกับผญ.คนไหนเลยตลอดเวลาคุยกับเค้าคนเดียว เค้าก้บอกว่าเค้าก็หวงเราเหมือนกันเหมือนเค้ามาไห้ความหวังเรา
กลายเป็นว่าเราคิดมากสิครับทีนี้เวลาเค้าอยู่กับแฟน TT" แต่คือเค้ากับแฟนอยู่ในช่วงนี้เหมือนกับว่าหมดความรู้สึกกันแต่ ก็ไม่ได้หวังว่าเค้าจะเลิกกันแล้วมาคบกับเรานะ ทุกครั้งที่เค้ามาเล่าตอนที่ทะเลาะกับแฟนหรือไม่สบายใจผมก็คอยบอกให้เค้าค่อยๆคุยกันดีๆตลอด. มีอยู่วันนึงผมทนกับความรู้สึกไม่ไหวขณะที่เค้าอยู่กับแฟนแต่ต้องมานั่งคิดถึงเค้าแต่ทำอะไรไม่ได้ เลยตัดสินใจบอกกับ
เค้าว่าจะเลิกยุ่งกับเค้า อยากไห้เค้ากลับไปดีกลับแฟน แต่เค้าร้องไห้มาคุยกับผมทั้งๆที่อยู่กับแฟนเค้าเพราะไม่อยากไห้ผมไปเพราะผมคือคนเดียวที่เข้าใจเค้าแทบทุกเรื่อง เค้าแบ่งเวลามาให้ผมมากกว่าแฟนเค้าจนบางทีเค้ายอมไม่มีเวลาไห้แฟนเลย ผมยอมรับว่าผมใส่ใจเค้าทุกอย่างเหมือนผมเป็นแฟนเค้าจริงๆ ซึ่งทำไห้เค้ารู้สึกดีกับผม แต่ก้ไม่รู้ว่าผมจะทนกับความรู้สึกนี้ไปได้นานแค่ไหน
ผมอยากจะบอกกับแฟนเค้าจริงๆว่าถ้านายไม่ดูแลไม่สนใจใส่ใจแฟนนายเราขอดูแลแทนได้ไหมจริงๆ ควรทำยังไงต่อไปดีครับ ความรู้สึกแย่มากๆ .