เราเป็นคนที่โสดมานานมากแล้วก็ไม่คิดว่าอยากจะมีแฟนแต่พอมาเจอเขา เราก็รู้อหละว่ามันคงจะเจ็บแหละมีคบก็มีเลิกอะเนอะ แต่เพราะเป็นเขาเราเลยยอม ตอบตกลงคบกับเขา การที่เราอยู่คนเดียวมานานจนเก่ง เนี่ยพอมีแฟนแล้วมันเหมือนคนละโลกเลยข่วงแรกๆๆเรารักมากอ่ะเนอะก็ยอมได้อะไรที่เขาไม่ชอบเขาชอบก็ปรับก็เปลี่ยนกันทั้งคู่ เพื่อจะได้อยุ่ด้วยกัน เราก็เข้ากันได้นะคุยกันสบายใจกัน แต่เรานะขี้หึง แล้วก็กังวลเราบอกเขาหลายรอบแล้วว่ารู้สึกไม่โอเคเลย มีแฟนแล้วมันทรมาณจัง แบบต้องมานั้งคิดว่า เขาทำอะไร เขาไปไหน ไปกับใคร ทำไมถึงทำแบบนั้น ทำไมเป็นแบบนี้ ปรกติเป็นคนมีเหตุผล ไม่ตัดสินใคร แต่พอมีแฟนทำไมคนเราต้องไปคิดหมกมุ่นกับคนๆนึงขนาดนั้น อาการขี้หึงนี่หนักเลยก็รู้ๆอยู่ว่ามันก็ไม่มีอะไรแต่ก็หึงไงแล้วก็จัดการอารมร์ตัวเองไม่ได้ ใข้อารมณ์เยอะเกินไปจนเกรียจตัวเอง ที่เป็นแบบนี้ เป็นทุกข์อยู่ปี1สรุปสุดท้ายก็เลิกกัน ด้วยสาเหตุ แรกที่เรารู้สึกไม่โอเค เราเลยกลายเป็นเหมือนคนใจร้ายเลย ที่อาจจะนึกถึงตัวเอง เขาเองก็อยากให้เรากลับไปแต่เราไม่ชอบตัวเองแบบนั้นอีกแล้ว ก็เลยขอไม่กลับไป