เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเองที่เกิดขึ้นตอนสมัยที่เรายังเรียนมหาวิทยาลัย อยากจะแชร์เพื่อเตือนภัยคนที่อยู่หอพักหรืออพาร์ทเมนท์นะคะ
เหตุการณ์นี้อาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย เรายอมรับว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะความประมาทของเราเอง
ต้องอธิบายก่อนว่าห้องที่เราอยู่เป็นห้องที่ติดบันไดทางขึ้นลง ไม่มีหน้าต่างบานเกล็ด ไม่มีช่องตาแมวที่ประตู คือไม่มีทางรู้ได้เลย
ว่าใครมาหน้าห้องเป็นความประมาท + ขี้เกียจของเรากับรูมเมทด้วยที่ไม่คิดจะติดกลอนหรือโซ่ด้านในห้องเลย ชะล่าใจว่าอยู่มา 4 ปี
ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ร้ายแรง ด้วยความที่คิดว่าห้องตรงข้าม ห้องติดกัน เยื้องกันก็เป็นเพื่อนที่เรียนเซคชั่นเดียวกันทั้งหมด
คงไม่มีอะไรหรอกแถมลูกบ้านนี่มีแต่นักศึกษาทั้งนั้น
คืนที่เกิดเหตุเรากับรูมเมทเข้านอนตอนเที่ยงคืน กำลังหลับอย่างเมามันส์ฝันหวานเพลินเลย ก็มีเสียงคนมาเคาะห้อง ก๊อก ๆ ๆ
เราก็ลุกมาดูนาฬิกาหัวเตียงเวลาประมาณตี 3 ได้ หันไปดูรูมเมทที่นอนฝั่งติดผนังนางไม่ตื่น เราเลยไปนั่งปลายเตียง
แล้วเราก็เอื้อมมือเปิดประตูเลยจ้า ไม่ถามปัญหาสุขภาพซักคำนึกว่าเพื่อนที่ไปเล่นเกมส์ซื้อหมูทอดข้าวเหนียวมาฝากแน่ ๆ
เห็นแก่กินตอนดึก ๆ โดยไม่รู้เลยว่านี่มันอาจสร้างปัญหาร้ายแรงได้ ปรากฏว่าเป็นใครก็ไม่รู้เดินเข้ามาในห้องเรามีกลิ่นเหล้าคลุ้งเลย
เราไม่ได้เปิดไฟก็มองย้อนแสงไฟทางเดินหน้าห้องออกไปเห็นเป็นผู้ชายมีเคราแต่เห็นหน้าไม่ชัดซึ่งตอนนั้นเรายังงงอยู่ว่าไอ้คนนี้มันใคร
เพื่อนเราไม่มีใครไว้เคราแบบนี้นี่ แล้วทำไมคนนี้ถึงใส่รองเท้าผ้าใบเข้ามาในห้องเราล่ะ คือเอ๋ออยู่นานมากกกก
ฮีเข้ามาในห้องปิดประตูทีนี้มืดสิมีแต่แสงพระจันทร์ที่เข้ามาจากประตูหลังห้อง จนฮีมองสำรวจห้องเราเกือบ 3 นาที
แล้วเดินเข้ามาใกล้เราที่ยังเมาขี้ตาอยู่ซึ่งเราก็นิ่งไม่พูดเพราะงง
ฮี "หลับแล้วเหรอครับ"
เรา -เงียบเพราะงง-
ฮี "ดึกแล้วนอนได้แล้วนะ ผมขอโทษที่มารบกวนเวลานอน"
เรา -เงียบเพราะงง-
ฮี "ผมจะออกไปแล้วผมขอโทษ"
เรา "ค่ะ" (ไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ค่ะ)
จากนั้นฮีก็ปิดประตูออกไปเราก็ยังนิ่งอยู่แต่ตอนนี้เริ่มตกใจแล้ว (ความรู้สึกช้ามาก)
จู่ ๆ ฮีก็เปิดประตูเข้ามาใหม่เราก็ยังนั่งเป็นเสาหินอยู่ที่เดิม
ฮี "เวลานอนอย่าลืมล็อคห้องนะครับมันอันตราย เดี๋ยวผมล็อคให้นะครับ"
เรา -เงียบ งง +ตกใจ-
แล้วฮีก็เอื้อมมือมากดล็อคลูกบิดประตูและปิดประตูให้ เราหันไปดูรูมเมทนางนอนลืมตาจ้า นางบอกนางนึกว่าเพื่อนมา
แต่พอเห็นว่าไม่ใช่ก็ตกใจ นางกำลังคิดว่าถ้ามันเอามีดมาแทงเรานางจะทำยังไง คือปลื้มปริ่มกับความห่วงใยของนางมาก
แต่เรากับรูมเมทก็นอนกันต่อนะคือมันง่วงมากจนสมองเบลอ แต่ก่อนจะหลับได้ยินเสียงเหมือนเสียงผู้ชายคนนั้นหัวเราะกับเพื่อน
แล้วเสียงเหมือนจะอยู่ในห้องที่ตรงข้ามตึกแต่อยู่ชั้นเดียวกันทีนี้เริ่มกลัวเพราะมันเป็นคนในหอพักเดียวกันเลย
เช้ามาถึงได้รีบออกไปซื้อโซ่มาให้เพื่อนผู้ชายที่อยู่หอเดียวกันช่วยมาติดให้ เรากับรูมเมทก็เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง
ว่าทำไมไม่รีบโทรบอกเมื่อคืนจะได้ตามหาตัวได้ มันบอกปล่อยไว้แบบนี้ได้ไง ถ้าเมื่อคืนเราหรือรูมเมทอยู่ห้องคนเดียวล่ะ
มันต้องคิดทำอะไรไม่ดีแน่ ๆ (นั่นสิ!!!) แต่เรากับรูมเมทจำหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่คอยระวังตัวเอง
ได้แต่คิดว่าโชคดีแค่ไหนที่วันนั้นมันไม่ปล้น ข่มขืนหรือฆ่าเรา
อยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์กับน้อง ๆ หรือใครที่อยู่ห้องคนเดียวให้ระวังตัวเสมอนะคะ กลอนหรือโซ่นี่ติดเถอะค่ะมันช่วยเราได้มากจริง ๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแค่ไม่กี่นาทีอาจจะเปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาลเลยก็ได้
แท็กชานเรือน -เพื่อที่คุณพ่อคุณแม่จะได้เพิ่มมาตรการความปลอดภัยให้ลูก ๆ
แท็กสยามฯ -เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ
แท็กศาลาฯ -คิดว่าน่าจะเป็นปัญหาสังคมด้วยรึเปล่า
กระทู้เตือนภัยสำหรับคนที่อยู่หอพักหรืออพาร์ทเมนท์ค่ะ
เหตุการณ์นี้อาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย เรายอมรับว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะความประมาทของเราเอง
ต้องอธิบายก่อนว่าห้องที่เราอยู่เป็นห้องที่ติดบันไดทางขึ้นลง ไม่มีหน้าต่างบานเกล็ด ไม่มีช่องตาแมวที่ประตู คือไม่มีทางรู้ได้เลย
ว่าใครมาหน้าห้องเป็นความประมาท + ขี้เกียจของเรากับรูมเมทด้วยที่ไม่คิดจะติดกลอนหรือโซ่ด้านในห้องเลย ชะล่าใจว่าอยู่มา 4 ปี
ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ร้ายแรง ด้วยความที่คิดว่าห้องตรงข้าม ห้องติดกัน เยื้องกันก็เป็นเพื่อนที่เรียนเซคชั่นเดียวกันทั้งหมด
คงไม่มีอะไรหรอกแถมลูกบ้านนี่มีแต่นักศึกษาทั้งนั้น
คืนที่เกิดเหตุเรากับรูมเมทเข้านอนตอนเที่ยงคืน กำลังหลับอย่างเมามันส์ฝันหวานเพลินเลย ก็มีเสียงคนมาเคาะห้อง ก๊อก ๆ ๆ
เราก็ลุกมาดูนาฬิกาหัวเตียงเวลาประมาณตี 3 ได้ หันไปดูรูมเมทที่นอนฝั่งติดผนังนางไม่ตื่น เราเลยไปนั่งปลายเตียง
แล้วเราก็เอื้อมมือเปิดประตูเลยจ้า ไม่ถามปัญหาสุขภาพซักคำนึกว่าเพื่อนที่ไปเล่นเกมส์ซื้อหมูทอดข้าวเหนียวมาฝากแน่ ๆ
เห็นแก่กินตอนดึก ๆ โดยไม่รู้เลยว่านี่มันอาจสร้างปัญหาร้ายแรงได้ ปรากฏว่าเป็นใครก็ไม่รู้เดินเข้ามาในห้องเรามีกลิ่นเหล้าคลุ้งเลย
เราไม่ได้เปิดไฟก็มองย้อนแสงไฟทางเดินหน้าห้องออกไปเห็นเป็นผู้ชายมีเคราแต่เห็นหน้าไม่ชัดซึ่งตอนนั้นเรายังงงอยู่ว่าไอ้คนนี้มันใคร
เพื่อนเราไม่มีใครไว้เคราแบบนี้นี่ แล้วทำไมคนนี้ถึงใส่รองเท้าผ้าใบเข้ามาในห้องเราล่ะ คือเอ๋ออยู่นานมากกกก
ฮีเข้ามาในห้องปิดประตูทีนี้มืดสิมีแต่แสงพระจันทร์ที่เข้ามาจากประตูหลังห้อง จนฮีมองสำรวจห้องเราเกือบ 3 นาที
แล้วเดินเข้ามาใกล้เราที่ยังเมาขี้ตาอยู่ซึ่งเราก็นิ่งไม่พูดเพราะงง
ฮี "หลับแล้วเหรอครับ"
เรา -เงียบเพราะงง-
ฮี "ดึกแล้วนอนได้แล้วนะ ผมขอโทษที่มารบกวนเวลานอน"
เรา -เงียบเพราะงง-
ฮี "ผมจะออกไปแล้วผมขอโทษ"
เรา "ค่ะ" (ไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ค่ะ)
จากนั้นฮีก็ปิดประตูออกไปเราก็ยังนิ่งอยู่แต่ตอนนี้เริ่มตกใจแล้ว (ความรู้สึกช้ามาก)
จู่ ๆ ฮีก็เปิดประตูเข้ามาใหม่เราก็ยังนั่งเป็นเสาหินอยู่ที่เดิม
ฮี "เวลานอนอย่าลืมล็อคห้องนะครับมันอันตราย เดี๋ยวผมล็อคให้นะครับ"
เรา -เงียบ งง +ตกใจ-
แล้วฮีก็เอื้อมมือมากดล็อคลูกบิดประตูและปิดประตูให้ เราหันไปดูรูมเมทนางนอนลืมตาจ้า นางบอกนางนึกว่าเพื่อนมา
แต่พอเห็นว่าไม่ใช่ก็ตกใจ นางกำลังคิดว่าถ้ามันเอามีดมาแทงเรานางจะทำยังไง คือปลื้มปริ่มกับความห่วงใยของนางมาก
แต่เรากับรูมเมทก็นอนกันต่อนะคือมันง่วงมากจนสมองเบลอ แต่ก่อนจะหลับได้ยินเสียงเหมือนเสียงผู้ชายคนนั้นหัวเราะกับเพื่อน
แล้วเสียงเหมือนจะอยู่ในห้องที่ตรงข้ามตึกแต่อยู่ชั้นเดียวกันทีนี้เริ่มกลัวเพราะมันเป็นคนในหอพักเดียวกันเลย
เช้ามาถึงได้รีบออกไปซื้อโซ่มาให้เพื่อนผู้ชายที่อยู่หอเดียวกันช่วยมาติดให้ เรากับรูมเมทก็เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง
ว่าทำไมไม่รีบโทรบอกเมื่อคืนจะได้ตามหาตัวได้ มันบอกปล่อยไว้แบบนี้ได้ไง ถ้าเมื่อคืนเราหรือรูมเมทอยู่ห้องคนเดียวล่ะ
มันต้องคิดทำอะไรไม่ดีแน่ ๆ (นั่นสิ!!!) แต่เรากับรูมเมทจำหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่คอยระวังตัวเอง
ได้แต่คิดว่าโชคดีแค่ไหนที่วันนั้นมันไม่ปล้น ข่มขืนหรือฆ่าเรา
อยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์กับน้อง ๆ หรือใครที่อยู่ห้องคนเดียวให้ระวังตัวเสมอนะคะ กลอนหรือโซ่นี่ติดเถอะค่ะมันช่วยเราได้มากจริง ๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแค่ไม่กี่นาทีอาจจะเปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาลเลยก็ได้
แท็กชานเรือน -เพื่อที่คุณพ่อคุณแม่จะได้เพิ่มมาตรการความปลอดภัยให้ลูก ๆ
แท็กสยามฯ -เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ
แท็กศาลาฯ -คิดว่าน่าจะเป็นปัญหาสังคมด้วยรึเปล่า