ผมก็เป็นคนๆหนึ่งที่ใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นมาด้วยความประมาท จนตอนนี้มันเป็นบาดแผลที่ผมไม่รู้เลยว่าจะมีวันหายมั้ย
ผมเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงเก็บตัวเงียบๆมาตั้งแต่เด็ก พ่อผมเป็นคนเจ้าชู้มาก "ผมเคยสัญญากับตัวเองว่า ผมจะไม่ทำร้ายหัวใจของผู้หญิงที่ผมรักเหมือนที่พ่อทำกับแม่

สมัยม.ต้น ผมไม่เคยมีแฟนหรอกด้วยความที่หน้าตาไม่ดีเฉิ่มๆ พอผมขึ้นม.ปลาย ผมเริ่มยาวรักษาสิว ก็เริ่มมีสาวๆเข้ามาแรกๆผมก็แปลกใจนะผมไม่หล่อเลย ทำไมคนมาจีบเยอะจัง จนนานๆไปเป็นความเคยชินที่ว่าใครๆก็มองผมหน้าตาดี แฟนคนแรกที่ผมคบเป็นรุ่นพี่ เราคบกันไม่เกิน 2 อาทิตย์ก็เลิกกัน เพราะผมไม่เคยมีแฟน เลยไม่เข้าใจว่าคนเป็นแฟนต้องทำยังไง ผมเป็นเด็กเรียน วิทคณิต เมื่อเรียนเสร็จก็กลับบ้าน นอน 2 ทุ่ม แฟนผมโทรมาผมก็ไม่เคยรับสายวันละ 50 สาย แต่ผมไม่กล้าบอกเค้าว่าผม นอนแล้ว เค้าก็เข้าใจว่าผมไม่จริงจังเค้าเลยไปมีใหม่ เมื่อผมรู้ผมก็บอกเลิกเค้าโดยไม่ฟังเหตุผลอะไร เสียใจครับแต่ไม่มาก แต่ก็ใช้เวลาลืมเกือบปี

จากนั้นผมก็ชอบคุยเล่นกับผู้หญิงทุกคนแต่ไม่จริงจัง เพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ จนผมขึ้นม 5 ได้เจอคนใหม่ เค้าไม่สวยครับปลวกมาก แต่ผมตกหลุมรักเค้าเพราะความอารมณ์ดีเฮฮาของเค้า เราคบกันมาได้ เกือบเข้า 1 ปี ผมขึ้นม.6 ก็มีรุ่นน้อง ม.4 มาจีบ แน่นอนครับผมเล่นด้วยโทรคุยทุกคืน แฟนผมก็รู้เค้าก็พยายามขอร้องให้ผมเลิกคุย แต่ผมไม่ฟังครับ ยังแอบคุย จนหนักเข้าผมไปหาน้องเขาที่บ้าน ผมเกือบมีอะไรกับน้องเค้าแต่ผมไม่ทำครับ ตอนที่ผมก้มลงไปจะจูบน้องเค้า ภาพแฟนผมก็ลอยขึ้นมา ผมจึงขอตัวกกลับ แต่ยังติดต่อกับน้องเค้าอยู่ 2 - 3 อาทิตย์ แล้วก็เลิกยุ่งไป หลังจากนั่นไม่ถึงเดือน ผมไม่รู้ว่าเวรกรรม หรือเกิดอะไรกับชีวิตผม อยู่ๆแฟนผม เขากลับนอกใจผม ไปนอนกับคนอื่น จนวันนึงผมจะไปหาเขาที่บ้าน คนๆนั้นก็โทรมาด่าผมว่ามายุ่งอะไรกับแฟนกู ผมงงครับ รีบไปหาเค้าที่บ้าน พบภาพ เค้ายืนเถียง กับ คนๆนั้นอยู่ ผมได้แต่ยืนอึ้งครับ ตัวสั่น จะร้องก็ร้องไม่ออก จนเขาไล่คนนั้นกลับไป

แฟนผมก็ร้องไห้ขอโทษผม ผมได้สติตัดสินใจจะเลิก เค้าก็ขอร้องอย่าเลิกเค้าร้องไห้ จะทำร้ายตัวเอง ผมจึงตัดสินใจให้อภัยเขา แต่ บาดแผลที่เค้าได้สร้างคืนผมมา มันยากจะลบครับ หลังจากผ่านเรื่องนั้น แฟนผมตัดสินใจไปเรียนต่างจังหวัดชวนผมไปด้วย แต่ผมตัดสินใจไปเรียน กทม เราจึงแยกที่เรียนกัน   เมื่อเค้าย้ายไปอยู่หอผมกลายเป็นคนหวาดระแวง กลัวเค้าไปมีคนอื่นกลัวเค้าไปนอนกะคนอื่นโทรเชคตลอด ไม่ยอมให้เค้าไปไหน ชอบ รื้ออดีตมาว่าเค้า เค้าร้องไห้เกือบทุกวัน รู้สึกอึดอัดเพราะผมไม่ยอมให้เค้าไปเที่ยวกับใคร  

แต่ตัวผมเองก็ไม่ได้ดีครับ เริ่มไปติดรุ่นพี่ที่มหาลัยครับ แอบโทรคุยกัน แฟนผมรู้ครับแต่ไม่พูด  ผมเพ้อในเฟรสหนักมากให้รุ่นพี่ แฟนผมเค้าก็พยายามมาโพสว่าหมายถึงใคร สื่ออะไร เหมือนเค้ารู้แต่เค้าไม่พูด จนเหตุการณ์กลับมาเหมือนเดิมครับ ผมไปหารุ่นพี่ที่บ้าน แต่ไม่ได้มีอะไรกันครับ แค่นั่งคุยกัน หลังจากนั้นได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ ที่มหาลัยแฟนผมจัดงาน คืนนั้นผมโทรหาแฟนไม่ติดครับเพราะโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ เมื่อเช้ามาผมโทรหาเค้ากลับไม่รับ ปิดเครื่อง ซักพัก เค้าก็มาขอเลิก เพราะเค้ามีคนใหม่ครับ ไปนอนกะอีกคน ผมเสียใจมากครับรู้สึกผิด ที่ผมไปยุ่งกับคนอื่น ถ้าผมไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้คงไม่เกิด ผมเป็นฝ่ายตามง้อเค้าครับเพราะโทษตัวเองว่าตัวเองผิดตัวเองก่อเรื่อง อยากแก้ตัวใหม่ ผมต้องทนเห็นแฟนใหม่เค้าถ่ายรูปส่งมาเย้ยผมครับ รูปกอดบ้าง จูบบ้าง อยู่ 2 - 3 เดือน แฟนผมไม่ยอมเลิกติดต่อผม ผมไม่รู้สงสารหรืออะไร หลังจากนั้นเค้าก็เลิกกับคนนั้นมาคบกับผม ผมดีใจมากครับในตอนนั้น คิดว่าจะทำให้ดีที่สุด จะไม่ทำแบบเดิม  แต่ผมก็ต้องทนกับความหวาดระแวง

จนเวลาผ่านไปไม่นานไม่ถึงครึ่งปีตอนนั้นผมยุมหาลัยปี 2 เทอม 2 ผมมีโอกาสไปผับกับเพื่อนรุ่นน้องโรงเรียนอื่นก็มาชอบและขอ บีบี ผมไป ผมก็นิสัยเลวๆเดิมๆครับ คุยจนชอบ แต่ความเลวผมกลับเพิ่มขึ้นครับ คนนี้ผมถึงขั้นไปมีอะไรด้วยก่อนที่ผมจะมีอะไรด้วยหน้าแฟนผมลอยมาอีกครับ แต่ผมคิดแค่ว่ามันเคยทำผมๆต้องทำคืนมันทำไม่เห็นเป็นอะไรทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ ผมยุ่งกะน้องเค้า 2 3 ครั้ง แล้วก็เลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าน้องเค้าอยากคบผมจิงจังแต่ผมไม่ยอมเลิกกับแฟนผม ซึ่ง หลังจากนั้น ผมมีโอกาสไปเที่ยวเค้าดาวที่เชียงใหม่กับแฟนผม แฟนผมผิดสังเกตุครับเพราะผมดูติดบีๆผิดปกติ อาการออกชัด เวลา เค้าขอเช็คผมจะหวงมาก เค้าคงรู้แหละครับแต่เค้าไม่พุด จนผมกะน้องคนนั้นห่างไปเองแล้งเรื่องก็เงียบไป

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงอื่นอีกเพราะ ผมมีโอกาสได้อยู่กับแฟนผมเกือบทุกอาทิตย์ผมจะลงทุนเดินทางไปหาเค้า เมื่อมีเวลาว่างวันที่ไม่เรียน บางวันก็ขาดเรียนบ้างเพื่อยุกะเค้า เวลากลับมาเรียนก็จะ ตื่นตี 4 ตี 5  เพื่อเดินทางมาให้ทันเข้าเรียน เหนื่อยครับ แต่มีความสุข  ผมคิดแค่ว่าถ้ามีแฟนต้องไม่เสียการเรียน เกรดผมอยู่ที่ 3.2  มาตลอด

จนผมขึ้นปี 3 เทอม 1ผมเริ่มมีงานเยอะขึ้น ผมเจอแฟนผมน้อยลง เขาเข้าใจครับ แรกๆ เค้างี่เง่าอยากเจออยากคุยโทรศัพท์กับผมบ่อยๆ หลังๆเขาปรับตัวได้  แต่เมื่อห่างนิสัยเลวๆผมก็กลับมา ผมไปชอบรุ่นพี่อีกครับ คนนี้คือไปชอบเค้าเองด้วย บ้ามาก อยากได้เค้ามาก จีบเค้าตามตื้อ เพ้อในเฟรสโดยไม่เกรงใจแฟนผมเลย ถึงขนาดที่จะเลิกกะแฟนผม เพื่อมาคบกะเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เล่นด้วยเลย จนเพื่อนผมมันมาเตือนผมครับมันบอกว่าทำไมเมิงไม่เลิกเจ้าชู้ทั้งๆที่เมิงก็ได้มันคืนมาอยากทำให้ดีไม่ใช่หรอ แต่สิ่งที่เมิงทำอยู่คืออะไรวะ  ผมตอบกลับไปโดยไม่แคร์เลยครับ เมิงอย่าไปสนเลยกูอยากเจ้าชู้ กูอยากสนุก เดี๋ยวพอกูจบมหาลัยกูจะเลิกเจ้าชู้ กูจะตั้งใจทำงาน สร้างครอบครัวกับเค้า อาจเป็นเพราะความคะนองครับความไม่กลัวเวรกรรม บวกกับครั้งที่ผมไปยุ่งกะน้องคนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมผมเลยชร่าใจมากครับทำตามอารมณ์ไม่คิดผิด ชอบชั่วดี ทางด้านแฟนผมก็รู้ครับ รู้แม้กะทั้งผมคิดจะเลิกเพราะเค้าแอบอ่านข้อความแชทที่ผมคุยกับเพื่อนในเฟรส แต่ผมไม่รู้ จนผมรู้ว่าหมดหวังจากพี่เค้า ผมก็กลับมาคุยกับแฟนผม แฟนผมพูดแค่ว่าตัวเองมีคนอื่นใช่มั้ย ตัวเองจะเลิกกับเค้าใช่มั้ย ผมบอกป่าว ไร้สาระ แฟนผมก็เงียบไป สายตาเค้าเศร้ามากครับ ในตอนนั้นผมไม่เคยเข้าใจเลยไม่เคยรับรุ้เลยว่าเค้าต้องทนเก็บมันเจ็บปวดแค่ไหน
จนเรื่องนั้นเงียบไป ปี 3 เทอม 2 ผมก้ยังได้เจอแฟนผมน้อยลงเพราะงานผมเยอะนานๆเจอกันที หลังๆแฟนผมไม่ค่อยงอนที่ผมไม่มีเวลาคุยกะเค้า ผมดีใจครับทำงาน อย่างสบายใจ แฟนผมเองก็บอกว่าซื้อโทรศัพท์มาใหม่ ไว้คุยกับเพื่อนแรกๆก็คุยกับเพื่อนจริงครับ จนเข้าช่วงฝึกงาน ผมมีเวลาว่างพอที่จะทำเรื่องเลวๆอีกครับ ผมเล่นไลน์คุยกับสาวอื่นไปทั่วครับ โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนอื่นโทรจีบแฟนผมอยู่ โทรคุยกันทุกคืน แฟนผมโทรมาผมก็คุยแปปๆก็ว่างคับแอบไปคุยไลน์กะสาวๆ ไอ้คนนั้นก็ได้โอกาสโทรคุยกับแฟนผมตลอด จนวันนึงผมไปนอนกะเค้าที่บ้านก็มีคนโทรมาหาเค้า คุยกันนานมากครับ ผมน้อยใจเดินออกจากห้องเค้าก็ไม่ตามไปง้อครับ จนผมกลับเข้ามา ว่าเค้าๆก็บอกว่าเพื่อนกันอย่างี่เง่าผมก็ไม่คิดอะไรครับ ผมก็ยังคุยไลน์กะสาวๆต่อไปโดยไม่รู้เลยว่าแฟนผมรับรุ้และอ่านมันตลอด

จนช่วงผมขึ้น ปี4 แฟนผมออกห่างๆผมไปไม่อยากเจอผม ไม่ค่อยคุย ผมอยากเจอก็พยายามเลี่ยงๆ  จนเค้ามีปัญหากับที่บ้านเลยมาพักที่บ้านผมช่วงที่อยู่บ้านผมเค้าก็ถามผมว่าผมมีคนอื่นมั้ย ผมปากแข็งบอกไม่มี เค้าบอกว่าแน่ใจ ผมบอกแน่ เค้าบอกถ้าจับได้เราจะมีคนใหม่นะ ผมก็เออ ออ ไปครับ  แล้วเค้าบอกว่าลืมเอาโทรศัพท์เครื่องใหม่มาผมก็ไม่คิดอะไรครับ จนเวลาผ่านไป 2 วันอยู่ๆ ก้มีเบอร์ไอ้คนนั้นโทรมาครับเหมือนฟิวประมาณว่า แฟนผมหายไปไหนทำไมไม่รับโทรศัพท์  แฟนผมก็รีบพูดว่ามีไรมั้ยไม่มีแค่นี้นะว่างเดี๋ยวโทรไป แล้วมาบอกผมว่า เพื่อนโทรมาสงสัยเรื่องเรียน ผมก็ไม่เอะใจอะไรครับ จนแฟนผมกลับไปเรียนได้ 2 อาทิตย์ ผมก็ระแวงเค้าครับเหมือนตัวเองทำผิดไงครับกลัวเค้าจะทำบวกกับมีเซ้นแปลกๆ แน่นอนครับเวรกรรมที่ผม สะสมไว้ กำลังจะมาเล่นงานผม ผมระแวงทะเลาะกะเค้าอย่างหนักครับแล้วเค้าก็บอกเลิกผมง่ายๆ ผมตามง้ออยู่นานก็ไม่ดีครับ จนเพื่อนๆแฟนผมเค้าสงสารมั้งครับเลยมา
บอกว่าแฟนผมมีแฟนใหม่ไปแล้ว  ความผิดชอบชั่วดี พึ่งจะเข้ามาครับ รู้สึกผิดมากครับ มันทรมาร กว่าทุกครั้ง เจ็บปวดครับ กินไม่ได้นอนไม่หลับเกือบ 2 เดือน ร่างกายผอมโทรม จำใจไปเรียนซัมเมอร์ แบบวิญญาณ แล้วแฟนผมก็ยืนยันไม่กลับมา

จนผมเริ่มคิดได้ เปิดใจให้คนใหม่เข้ามาแต่ไม่ลืมคนเก่า เราคบกันได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ เค้ารักผมมาก ผมเองก็รู้สึกดีเพราะเค้าดูแลผมดี แต่ผมเองก็ยังแอบทักข้อความไปง้อแฟนผมตลอด และไม่เคยเปิดเลยว่าผมกำลังคบคนใหม่  เมื่อแฟนผมรู้ว่าผมมีใหม่เค้าเสียใจมากครับร้องไห้อยู่วันกะคืนที่รู้ว่าผมมีอะไรกะคนใหม่ไมเกรนขึ้นครับ เค้าคิดมากจนปวดหัว แต่เค้าก็กลับมาคบผมครับโดยทิ้งแฟนคนใหม่ของเค้าเช่นกัน ผมก็กลับไปโดยไม่แคร์ความรู้สึกคนใหม่เลย ว่าเค้าจะเสียใจร้องไห้แค่ไหน ผมทิ้งบาดแผลให้คนใหม่ไว้ใหญ่มาก
แล้วตัวผมเองก็สร้างบาดแผลให้คนที่ผมเลือกโดยการตัดคนใหม่ไม่ขาดยังแอบไปหา อยู่จนแฟนผมรู้เค้าเสียใจมากร้องไห้อยู่อีก 1 วัน อาละวาดหนักมากผมได้แต่พุดขอโทษ ด้วยความโลเลของผม ผมยังแอบไปหาอีกครั้งแล้วก็พลาดไปมีความสัมพันธ์กันอีก จากนั้นผมกับเค้าก็เลิกยุ่งกันเพราะเค้าก็ไปมีคนใหม่จากนั้นผมรู้ครับมาผมเลวมากตราบาปที่ผมพลาดในวันนั้นติดตัวผม เพราะผมมาคบกะเค้าไม่นานก้ทะเลาะมีปัญหากันตลอด ทั้งความระแวงของผม ทั้งตัวเค้าเองก็เริ่มทำตัวไม่น่าไว้ใจ เพราะช่วงแรกกลับมาคบ เค้าไม่หวงโทรศัพท์ หลังๆเค้าหวงมาก จนหนักเขา ผมไลน์ไปไม่ค่อยตอบ แต่ตอบเฟรสคนอื่น จนผมพูดแรงๆออกไปเรื่องเค้าไม่สนใจ เค้าจึงขอเลิกครับ ผมตามง้อ อยู่ 2 3 อาทิตย์เค้าก็กลับมา ไม่นานก็เลิกกันอีกเพราะผมระแวงเค้า แต่คราวนี้เค้าไม่กลับมาแล้วครับ เค้าไปเลย

ช่วงที่เลิก 2 3 เดือนแรก เค้ายังไม่มีใครเค้ายังมองผมอยู่แล้วก้รู้ครับว่าผมมีใหม่แต่ไม่พูดอีก ผมมีใหม่ก่อนปิดเค้าเหตุที่ผมมีใหม่เพราะคิดว่าอะไรจะดีขึ้นผมอาจจะลืมคนเก่าได้แต่ไม่เลยผมกับตามง้อเค้าไปด้วยโดยที่แฟนใหม่ก็รู้ ผมสร้างบาดแผลให้คนใหม่อีกคนแล้วครับ คบกันไม่นานก็เลิกครับเพราะผญคนนั้นเหมือนเงา หรือเจ้ากรรมนายเวรของผมหรือเปล่าไม่รู้ยิ่งคบกับคนใหม่ยิ่งคิดถึงคนเก่า เค้ามีนิสัยงี่เง่า ขี้ระแวง เหมือนที่ผมเคยทำกับแฟนเก่า ตอนนี้เองครับ ผมเคยคิดว่าผมดีมาตลอด ผมเพิ่งรับรู้ความจริงครับ ว่านิสัย ผมแย่มาก ผมคิดเลยครับ ว่าตอนนั้นเค้าทนผมมาตั้ง 2 3 ปีได้ยังไง จากนั้นผมก็กลับมาตามง้อแฟนเก่า แต่แฟนเก่าผมเค้าก็ยืนยันไม่กลับแล้วครับ เพราะผมปล่อยเวลามา นาน  3 4 เดือน จนเค้ากำลังเปิดใจให้อีกคน พอผมกลับไปเค้าไม่สามารถเปิดใจให้คนใหม่ได้ แต่เค้าก็ไม่กลับมาคบผม

จนครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเค้าเมื่อ เดือนที่แล้วกลางๆเดือนผมถามว่าเค้ายังรักผมมั้ยเค้าไม่ตอบ หลบตา ตาแดงๆน้ำตาคลอๆ ครับ ผมบอกว่ารอผมนะเค้าก็บอกไม่รับปาก แล้วเค้าก็เฟรสมาขอร้องให้ผมเลิกยุ่งกับเค้า เค้าไม่รักผมแล้ว ถ้าไม่เลิกยุ่งเค้าจะคบคนใหม่จริงๆแล้ว แต่เมื่อผมเลิกยุ่งกะเค้าไม่เกินอาทิตย์ก็เหมือนเค้ากำลังคุยๆกับคนใหม่อยู่  แล้วผมก็ไม่รู้ข่าวเค้าอีกเลย

ตอนนี้ผมเลอกกับเค้าได้ 6 เดือน และยังไม่มีใคร ลืมมเค้า ทำใจ ตัดใจจากเค้าไม่ได้เลย เมื่อผมคิดถึงเค้าผมยังร้องไห้ เสียใจ ที่ผมใช้ชีวิตช่วงนั้นอย่างประมาท ทั้งๆที่เค้า คือคนที่ใช่ที่สุด และดีที่สุด ผมเหมือนจมอยู่กับอดีตไปเลยครับโทษตัวเองสารพัด พยายามทำดี ทำบุญ รักษาศีล5 จากที่เมื่อก่อนไม่เคยทำได้ เปลี่ยนนิสัยใหม่ แต่มันก็สายไปแล้วครับ ถึงผมจะคิดได้เปลี่ยนตัวเองแค่ไหน ผมก็ไม่รู้เลย จะมีวันที่เค้ากลับมาไหม เค้ายังรักยังคอยมองผมอยู่ไหม หรือเค้าจะลบเลือนเรื่องผมไปแล้วจริงๆก็ไม่รู้ เพราะเมื่อผมทักไปถ้ามีธุระเค้าจะตอบแต่ถ้าถามเรื่องมีแฟนยัง เรื่องส่วนตัวเค้าจะไม่ตอบผมเลย

ลึกๆผมมีเซ้นนะว่าเค้าจะกลับมาแต่ผมก็ไม่รู้อีกนานแค่ไหน หรือผมอาจหวังลมๆแล้งๆไปเอง แย่มากครับ
ผมหวังว่าเพื่อนๆที่กำลังทำไม่ดีอยู่จะเลิกทำได้ทันนะครับ จะได้ไม่รู้สึกทรมารแบบผมในตอนนี้