สวัสดีครับ นานแล้วที่ผมไม่ได้ตั้งกระทู้ ผมอายุ 33 ปี ส่วนแฟนผมอายุ 19 ใช่ครับ เราอายุต่างกัน เราคบกันมา 11 เดือนกำลังจะครบ 1 ปีเร็วๆนี้ ต้องขอเล่าท้าวความก่อน ผมเป็นคนที่ค่อนข้าง หวง + ขี้หึง (เคยเป็นคนเจ้าชู้มาก่อนและตั้งใจว่าจะหยุดที่คนนี้ เลยหวงค่อนข้างมาก) แฟนผมนั้นเธอเป็นคนดีมากๆครับ น่ารักยิ้มเก่ง เอาใจใส่ มีช่วงหนึ่งเธอฝึกงาน และมีคนมาชอบเธอมากมาย เราเลยค่อนข้างทะเลาะกันบ่อย เพราะผมงี่เง่าเอง พอฝึกจบผมจับได้ว่าเธอคุยกับคนที่ที่ฝึกงาน ผมเสียใจมาก เธอบอกจะเลือกผม ใช่ครับ ผมให้โอกาส ผมพยายามไม่คิดระแวง
แต่แน่นอนครับ แผลสดมันไม่หายเร็วขนาดนั้น มันยังคงแว้บเข้ามาทำร้ายผม ทำให้ผมระแวงในบางเวลา แต่ก็ไม่พยายามแสดงออกกับเธอ ผมดันทักไปคุยไประบายให้เพื่อนๆเธอฟังแทน ผมทำผิดมหันต์ เพื่อนๆเกือบเลิกคบเธอเพราะผม ผมเกลียดตัวเองมาก
ผมกลายเป็นโรคซึมเศร้า ผมพยายามกลับมาเป็นคนเดิม แต่มันก็ไม่ได้สักที จนเมื่อวานผมโทรหาเธอแล้วขึ้นว่าสายซ้อน อะไรดลใจให้ความระแวงมันเกิดขึ้นตอนรั้นก็ไม่รู้ ผมโทรแล้วโทรอีกจนติด และถามว่าคุยกับใคร เธอบอกคุยกับออฟฟิศ ผมหน้าชาเลย ทำไมเราทำแบบนี้ ไหนบอกจะเชื่อใจคนที่เรารักที่เราให้โอกาส
เธอบอกผมระแวง และเธอก็เหนื่อยกับผมที่ผมเข้าไปยุ่งในชีวิตมากเกินจนไม่มีพื้นที่ส่วนตัว ผมยอมรับผิดทุกอย่าง เธอขอให้ผมกลับไปทบทวนถึงสิ่งที่ตัวเองทำ เธอให้โอกาสผมมามาก แต่แค่สองครั้งที่ผมพลาดไป
ผมอยากกลับไปหาเธอมาก เธอไม่มีใคร เธอบอกผมในตอนนี้ ผมเชื่อเธอนะ ผมควรทำอย่างไรดี ผมถึงจะดึงตัวตนผมกลับมา ตัวตนที่เธอชอบ และผมควรจีบเธอใหม่อย่างไรดี ขอคำปรึกษาหน่อยครับ