ปริศนาเป็นบทประพันธ์โดย ว. ณ ประมวญมารค หรือ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิต ซึ่งในขณะนั้นดำรงพระยศ หม่อมเจ้า วิภาวดี รังสิต นิยายเรื่องนี้เป็นละครมาอย่างน้อยก็ 3 เวอร์ชั่น (ในช่วงอายุของเราน่ะนะ) สำหรับเวอร์ชั่นล่าสุดนี้ เป็นการผลิตของบริษัทศรีคำรุ้งจำกัด ที่เรารู้จักกันโดยทั่วไปว่าเป็นบริษัทของคุณหญิงแมงมุม
ผู้ประพันธ์ปริศนาเขียนไว้ในคำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่ 4 ว่าเขียนเมื่อสมัยเรียนจบชั้นพิเศษ (คงเป็นชั้นพิเศษอย่างเดียวกับท่านหญิงรัตน์) วัยของท่านผู้เขียนในเวลานั้นไม่ได้ห่างกับปริศนากี่มากกี่น้อย เรื่องราวจึงเป็นการถ่ายทอดความฝันครั้งยังเป็นวัยรุ่นรวมถึงธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมในสมัยนั้น ผ่านสายตาวัยรุ่นของท่านผู้เขียนเอง และ จะให้เขียนอย่างเดิมก็คงไม่ได้ เพราะ ความคิดย่อมเปลี่ยนไปตามวัย
ทุกครั้งที่อ่านนิยายเรื่องนี้มักนึกถึงชีวิตที่เป็น Slow life ในเวอร์ชั่นก่อนหน้านี้ยังรู้สึกถึงความเป็นอารมณ์กึ่งเก่ากึ่งใหม่ แต่ในเวอร์ชั่นของคุณหญิงแมงมุมนั้นทำให้ enjoying slow life คล้ายกับการอ่านนิยาย ทั้งภาพ สี แสง ฉาก และ เสื้อผ้า เป็นไปในทางเดียวกันนี้ ส่วนในเรื่องของบทก็คงไม่ได้มีอะไรใหม่ เพราะ เรื่องนี้ก็ทำมาแล้วหลายครั้ง และ ยังคงอยู่ในฉากเปิดตัว (ทั้งท่านชายพจน์ และ ปริศนายังไม่ได้พบกัน) จึงยังไม่มีอะไรเป็นที่พูดถึงมากเกี่ยวกับบท
ส่วนในคาแร็คเตอร์ก็ถือว่าดูดีอยู่ น้องเฟย์ที่รับบทปริศนาก็ดูน่ารักทีเดียว ส่วนใหญ่ผู้ที่มารับบทปริศนาเราจะเคยชินว่าต้องเป็นลูกครึ่ง ทั้งที่จริงแล้วปริศนาก็ไม่ได้เป็นลูกครึ่งแต่อย่างใด คนไทยแท้ ๆ หน้าตาก็ไทยเพียงแต่ผมหยิกแล้วก็ไปอยู่อเมริกาแต่เล็ก จึงมีบุคคลิกเหมือนกับแหม่ม ที่อ่านออกเขียนไทยได้ก็เพราะคุณอาวิรัตน้องแท้ ๆ ของคุณพ่อของปริศนาพูดภาษาไทยกับปริศนาเป็นประจำ รวมทั้งเคี่ยวเข็ญให้อ่านและเขียนอีกด้วย
ว่าไปแล้วตอนที่อ่านก็รู้สึกว่าปริศนาอายุ 19 ปี แต่เมื่ออ่านไปก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าปริศนาจะทำตัวเหมือนอายุ 19 เท่าใดนัก ดูเด็กกว่าอายุ ดีไม่ดีเหมือนจะแสบพอ ๆ กับท่านหญิงรัตน์เสียด้วยซ้ำ (ฮา) ส่วนตัวเลยคิดว่าการแสดงออกของน้องเฟย์แลดูเป็นผู้ใหญ่กว่าปริศนาที่เราอ่านหนังสือมา ส่วนสำเนียงหรือกริยาท่าทีที่เป็นแหม่มจ๋า ก็ดูแหม่มนะ เพียงแต่ไม่ได้เหม่มแบบวัยรุ่นเฟี้ยวฟ้าว (ถึงบอกว่าดูเป็นผู้ใหญ่กว่าปริศนาในบทประพันธ์) น้องเฟย์เองก็เป็นเด็กนอกอยู่แล้วโดยปกติ และ ออกจะแปลกกว่าเวอร์ชั่นอื่นที่ไม่ได้เป็นลูกครึ่งแต่เป็นหญิงไทยลุคแหม่มตามที่บรรยายในบทประพันธ์
ส่วนท่านชายพจน์ปรีชา เจ้าของวังศิลาขาว ส่วนตัวแล้วคิดว่าลุคใกล้เคียงกับท่านชายพจน์ที่เราอ่าน ตามเรื่องท่านชายอายุก็ได้ 29 ปี ห่างกับท่านหญิงรัตน์ 13 ปี แต่ด้วยการกระทำต่าง ๆ นานา เรากลับมีภาพว่าท่านชายน่าจะเลยหลักสามไปพอประมาณทีเดียวล่ะ ดูขรึม ๆ แต่ก็ใจดี พี่หนุ่มศรรามในบทท่านชายพจน์นี้ ลุคใกล้เคียงคือความเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะ แต่ดูไม่ดุและไม่หยิ่งนะ (ในนิยายจะถูกพูดถึงเรื่อยว่าทั้งขรึมทั้งดุและหยิ่งด้วย) เป็นท่านชายพจน์เวอร์ชั่นอุ่น ๆ ละมุนละไม แต่ก็นิ่งและเด็ดขาดอยู่ในที
ตั้งข้อสังเกตอีกนิดว่า พี่สิรี ดูไม่เปรี้ยวเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่ว่าจะให้เปรี้ยวเข็ดฟันเหมือนคุณรตีหรอก แต่พี่สิรีน่าจะดูนำจี๊ดจ๊าดกว่านี้ซักหน่อยนึง ส่วนอนงค์ดูเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ดีแล้ว ด้านคุณนายสมร ... สวยเลย แต่คุณอุ๋มเธอก็สวยของเธอแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร โดยรวมในตอนแรกก็คงไม่มีอะไรมากก็ปูพื้นคาแร็คเตอร์กันไป ที่เด่นคือโทนเรื่องมาแนวละมุน ๆ นุ่มนวลดูได้เรื่อย ๆ
ปริศนา (กึ่งรีวิว) : Enjoying slow life
ผู้ประพันธ์ปริศนาเขียนไว้ในคำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่ 4 ว่าเขียนเมื่อสมัยเรียนจบชั้นพิเศษ (คงเป็นชั้นพิเศษอย่างเดียวกับท่านหญิงรัตน์) วัยของท่านผู้เขียนในเวลานั้นไม่ได้ห่างกับปริศนากี่มากกี่น้อย เรื่องราวจึงเป็นการถ่ายทอดความฝันครั้งยังเป็นวัยรุ่นรวมถึงธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมในสมัยนั้น ผ่านสายตาวัยรุ่นของท่านผู้เขียนเอง และ จะให้เขียนอย่างเดิมก็คงไม่ได้ เพราะ ความคิดย่อมเปลี่ยนไปตามวัย
ทุกครั้งที่อ่านนิยายเรื่องนี้มักนึกถึงชีวิตที่เป็น Slow life ในเวอร์ชั่นก่อนหน้านี้ยังรู้สึกถึงความเป็นอารมณ์กึ่งเก่ากึ่งใหม่ แต่ในเวอร์ชั่นของคุณหญิงแมงมุมนั้นทำให้ enjoying slow life คล้ายกับการอ่านนิยาย ทั้งภาพ สี แสง ฉาก และ เสื้อผ้า เป็นไปในทางเดียวกันนี้ ส่วนในเรื่องของบทก็คงไม่ได้มีอะไรใหม่ เพราะ เรื่องนี้ก็ทำมาแล้วหลายครั้ง และ ยังคงอยู่ในฉากเปิดตัว (ทั้งท่านชายพจน์ และ ปริศนายังไม่ได้พบกัน) จึงยังไม่มีอะไรเป็นที่พูดถึงมากเกี่ยวกับบท
ส่วนในคาแร็คเตอร์ก็ถือว่าดูดีอยู่ น้องเฟย์ที่รับบทปริศนาก็ดูน่ารักทีเดียว ส่วนใหญ่ผู้ที่มารับบทปริศนาเราจะเคยชินว่าต้องเป็นลูกครึ่ง ทั้งที่จริงแล้วปริศนาก็ไม่ได้เป็นลูกครึ่งแต่อย่างใด คนไทยแท้ ๆ หน้าตาก็ไทยเพียงแต่ผมหยิกแล้วก็ไปอยู่อเมริกาแต่เล็ก จึงมีบุคคลิกเหมือนกับแหม่ม ที่อ่านออกเขียนไทยได้ก็เพราะคุณอาวิรัตน้องแท้ ๆ ของคุณพ่อของปริศนาพูดภาษาไทยกับปริศนาเป็นประจำ รวมทั้งเคี่ยวเข็ญให้อ่านและเขียนอีกด้วย
ว่าไปแล้วตอนที่อ่านก็รู้สึกว่าปริศนาอายุ 19 ปี แต่เมื่ออ่านไปก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าปริศนาจะทำตัวเหมือนอายุ 19 เท่าใดนัก ดูเด็กกว่าอายุ ดีไม่ดีเหมือนจะแสบพอ ๆ กับท่านหญิงรัตน์เสียด้วยซ้ำ (ฮา) ส่วนตัวเลยคิดว่าการแสดงออกของน้องเฟย์แลดูเป็นผู้ใหญ่กว่าปริศนาที่เราอ่านหนังสือมา ส่วนสำเนียงหรือกริยาท่าทีที่เป็นแหม่มจ๋า ก็ดูแหม่มนะ เพียงแต่ไม่ได้เหม่มแบบวัยรุ่นเฟี้ยวฟ้าว (ถึงบอกว่าดูเป็นผู้ใหญ่กว่าปริศนาในบทประพันธ์) น้องเฟย์เองก็เป็นเด็กนอกอยู่แล้วโดยปกติ และ ออกจะแปลกกว่าเวอร์ชั่นอื่นที่ไม่ได้เป็นลูกครึ่งแต่เป็นหญิงไทยลุคแหม่มตามที่บรรยายในบทประพันธ์
ส่วนท่านชายพจน์ปรีชา เจ้าของวังศิลาขาว ส่วนตัวแล้วคิดว่าลุคใกล้เคียงกับท่านชายพจน์ที่เราอ่าน ตามเรื่องท่านชายอายุก็ได้ 29 ปี ห่างกับท่านหญิงรัตน์ 13 ปี แต่ด้วยการกระทำต่าง ๆ นานา เรากลับมีภาพว่าท่านชายน่าจะเลยหลักสามไปพอประมาณทีเดียวล่ะ ดูขรึม ๆ แต่ก็ใจดี พี่หนุ่มศรรามในบทท่านชายพจน์นี้ ลุคใกล้เคียงคือความเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะ แต่ดูไม่ดุและไม่หยิ่งนะ (ในนิยายจะถูกพูดถึงเรื่อยว่าทั้งขรึมทั้งดุและหยิ่งด้วย) เป็นท่านชายพจน์เวอร์ชั่นอุ่น ๆ ละมุนละไม แต่ก็นิ่งและเด็ดขาดอยู่ในที
ตั้งข้อสังเกตอีกนิดว่า พี่สิรี ดูไม่เปรี้ยวเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่ว่าจะให้เปรี้ยวเข็ดฟันเหมือนคุณรตีหรอก แต่พี่สิรีน่าจะดูนำจี๊ดจ๊าดกว่านี้ซักหน่อยนึง ส่วนอนงค์ดูเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ดีแล้ว ด้านคุณนายสมร ... สวยเลย แต่คุณอุ๋มเธอก็สวยของเธอแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร โดยรวมในตอนแรกก็คงไม่มีอะไรมากก็ปูพื้นคาแร็คเตอร์กันไป ที่เด่นคือโทนเรื่องมาแนวละมุน ๆ นุ่มนวลดูได้เรื่อย ๆ