ข้าบดินทร์ เมื่อวานคือจุดพลิกผัน อย่างที่สุดในชีวิตของพ่อเหม ลูกพระยารูปงาม มั่งคั่งร่ำรวย อนาคตสดใส เป็นทั้งบู๊ ทั้งบุ๋น ผู้ใหญ่ มากมายให้ความเมตตารักใคร แต่กลับสูญเสียจนหมดสิ้น เพราะเจ้าคุณพ่อถูกใส่ร้าย และ หลอกลวงให้ต้องรับผิด เพื่อบ้านเมือง  


ฉากที่แม่ลูก ถูกใส่ตรวน เดินตัวสั่นไปรอรับการประจานกลางตลาด เจ้าคุณพ่อถูกมัดมือ เตรียมโดนโบย และเพลง ข้าบดินทร์ เวอร์ชั่น Slow ค่อยๆ ขึ้น
“แผ่นดินนี้ ฉันยอมเป็นทาส แผ่นดินนี้ ฉันขอวางชีพไว้” ตอนได้ยินเพลงนี้เคยแต่รู้สึกฮึกเหิม อยากออกรบ จับดาบต่อสู้  ฟาดฟันข้าศึกจนตัวตาย ไว้ลายสร้างชื่อ  แต่พอมาฟังประกอบตอนนี้ เจ้าคุณพ่อ โดนหวายครั้งแล้วครั้งเล่า เมียและลูกชายถูกขว้างปา ด่าทอ พ่อเหมเลือดไหลอาบหน้า



สิ่งที่พระยาบริรักษ์ทำ เป็นการปิดทองหลังพระอย่างแท้จริง ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น ไม่มีคำชื่นชม
เป็นการเสียสละ ที่ไร้คนยกย่อง ยอมเสียสละอนาคตตัวเองและลูกชายสุดที่รัก สิ่งที่ได้รับกลับคืนมา คือคำดูถูกประณาม หยามเหยียด ด่าว่า ทำให้บ้านเมืองเสียหาย ดังคำที่ คุณหญิงชมถาม ท่านเจ้าคุณนั่นละ แล้วมันคุ้มมั๊ย