เรากับแฟนเลิกกันเพราะเรื่องเล็กๆ ค่ะ แฟนเราบอกเลิกเราเพราะอารมณ์โกรธ ส่วนนึงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวอย่างนึงของเราด้วยที่เค้าทนมานาน มีมาสะกิดต่อมนิดนึงก็ระเบิดตู้มเลย แต่จริงๆเราไม่เคยตั้งใจจะทำนิสัยแบบนี้ หรือทำเค้าเสียใจเลย เราพยายามแก้มันอยู่
ตอนนี้เลิกกันมา2อาทิตแล้วค่ะ ตลอดเวลาที่เลิกกันอยู่เราคุยกันเกือบทุกวัน แต่จากที่เคยคอลไลน์กัน ก็ทำได้แค่พิมคุย บางวันก็คุยดี บางวันก็ทะเลาะ เค้าบอกว่า ค่อยกลับมาคบกันใหม่ก้ได้ ค่อยๆเริ่มต้นกันทีละอย่างนะ เราก็ตกลง แต่เราเป็นคนใจร้อน ชอบทวงถามคำสัญญาจากเค้า อยากให้กำหนดความสัมพันธ์ที่ชัดเจนเร็วๆทำให้เค้าไม่อยากคุยกับเราเวลาที่เราดราม่าใส่ แต่ที่เราทำไปเพราะเราเสียใจ คิดถึง และรักมากจริงๆ บางวันก็เกือบไม่ได้คุยกันเลย เพราะเราเยอะใส่เค้า
ตอนนี้เจอหน้ากันก็เริ่มคุยกันดีแล้ว จากที่แรกๆ เค้าทำเป็นไม่สนใจ ไม่มอง
แต่ปัญหาคือเค้าชอบพูด ชอบทำร้ายให้เราเสียใจบ่อยๆโดยคำพูดและการกระทำ โดยที่เค้าไม่รู้ตัวเลย เค้าไม่คิดว่าพูดแบบนี้ ทำแบบนี้ไป แล้วเราจะเสียใจ ตรงข้ามกับเราที่รักษาความรู้สึกเค้าตลอด บางทีเราถามอะไรจริงจัง เค้าก็จะเล่น จะกวนตีน ทำให้เราเองโมโห พอเราโมโหเค้าก็จะเงียบใส่ พิมไปเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ ไม่อ่าน ทั้งที่เป็นปัญหาของเรา2คน เค้าไม่ช่วยกันแก้ ชอบหนีปัญหา ช่วงนี้เราโกด เค้าไม่ง้อค่ะ เหมือนเราไม่สำคัญอะไรเลย บางทีเราต้องเป็นฝ่ายง้อ ทั้งที่เราไม่ผิด
**เค้าชอบหนีปัญหา เงียบใส่ ทำให้ความรู้สึกและสถานการแย่กว่าเดิม เวลาเราคุยดีเค้าก็จะคุย แต่เวลาที่รู้ว่าต้องทะเลาะกัน เค้าจะหายไปเลยเพราะไม่อยากยุ่งกับปัญหาทั้งที่เค้าก็เป็นต้นเหตุ เราต้องเป็นฝ่ายตามเค้าตลอด ทำให้เค้าเคยตัวว่ายังไงเราก็ต้องง้อ ต้องตาม เราไม่รู้จะสั่งสอนเค้ายังไงดี เราไม่รู้ว่าเค้ายังเห็นเราสำคัญอยู่มั้ย ขอโทษ ง้อเราแปปเดียวก้หายแล้วแต่ทำไมเค้าไม่ทำ
**เรายอมรับว่ารักมากค่ะ ตลอดช่วงเวลาร้ายๆนี้ เราก็รุ้สึกผิด ตอนที่เค้าไม่ยอมคุยเราก็คิดถึงเค้ามาก ยิ่งนึกถึงอะไรดีๆหลายอย่างที่เค้าเคยทำให้เรามีความสุข ก็ยิ่งเจ็บยิ่งคิดถึง เราอยากให้เค้าเป็นฝ่ายที่ขาดเราไม่ได้บ้าง ตลอดเวลาที่คบกันมา เราไม่เคยมีคนอื่น เค้าเป็นคนเอาแต่ใจ เราพยามตามใจเค้าเท่าที่ทำได้ แต่ก็แทบทุกครั้งแหละ จนเค้าเสียนิสัย เรายอมแก้ไข ยอมปรับนิสัยเสียๆของตัวเองก็เพื่อเราจะได้อยู่ด้วยกันได้ แต่เค้าล่ะ เราไม่เคยขอให้เค้าเปลี่ยน แก้นิสัยแย่ๆเพื่อเราเลย เรารับได้ แต่เค้าก็ไม่แก้จริงๆ ยิ่งเห็นว่าเรารับได้เค้ายิ่งทำเพราะคิดว่าสนิท รู้นิสัยสันดานกันหมดแล้ว จริงๆยิ่งสนิทกันอยู่ด้วยกัน เรายิ่งต้องเกรงใจ ต้องแคร์ความรู้สึกกันไม่ใช่หรอคะ ละที่สำคัญเค้าเปนคนไม่ค่อยเปิดใจฟังอะไรจากเรา ไม่ค่อยนึกถึงใจเขาใจเรา
   ถ้าเพื่อนๆเจอปัญหาแบบเรา ทางออกของปัญหานี้คืออะไร แล้วเราจะทำยังไงดีให้ผ่านมันไปได้ด้วยกัน

ปล. ถ้าบอกให้หาแฟนใหม่ เราไม่พร้อม ผชดีๆมีอีกเยอะก็จริง แต่เราไม่ได้รักไงคะ เราไม่ได้อยากให้มีผชผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย ไม่อยากล้มเหลวกับความรักบ่อยๆ
ปล.2 เพื่อนๆที่เป็นผช จะทำนิสัยแบบแฟนเราไหมคะ ในมุมมองของผช ปัญหาที่เค้าไม่เข้าใจเราแบบนี้ควรแก้ยังไง