คือเราอายุ 21 นี่ก็เรียนมหาลัยปีสี่แล้วนะ ยังไปไหนมาไหนไม่ได้เลย นี่ขนาดอยู่แถวๆบ้านยังตามตลอดเลย เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้เราไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ ห่างจากบ้าน ประมาณสี่กิโล มันก็อยู่ในตัวเมืองนะ เราออกจากบ้าน ห้าโมงกว่าๆเกือบหกโมงเย็น แดดมันก็พึ่ร่มอ่ะเนอะ เราไปกับเพื่อน(นัดกันไป)เราคนหนึ่ง ชื่อเอ (นามสมมุตินะ) เป็นทอม เราก็ไปวิ่งด้วยกัน ประมาณหนึ่งทุ่ม เราก็ไปนั่งปั่นจักรยาน (ที่เค้าตั้งไว้ตามสวนสาธารณะน่ะ) ซักพัก ประมาณ ทุ่มครึ่ง ก่อนกลับ เราเลยไปนั่งดื่มน้ำที่ร้านพี่ไอ้เอ(นามสมมุติ) นั่งได้ไม่ถึง สิบนาทีเลย แม่ก็โทรตาม เราก็กลับบ้านเลย เราไม่เข้าใจ นี่เราออกจากบ้านยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลยนะ ทำไมต้องตามด้วยอ่ะ ไม่ใช่เราออกบ้านทุกวันนะ ตั้งแต่มหา'ลัยปิด นี่เป็นวันแรกที่เราออกจากบ้าน เราอยู่แต่บ้านทุกวัน เราออกมาแค่นี้เองทำไมต้องตามด้วยอ่ะ เราก็ไม่ได้ไปกินเหล้า เที่ยวเตร่ซํกหน่อย กลับมาถึงบ้าน ก็โดนเลยคำถาม ไปไหนมา (ก่อนไปเราก็บอกนะว่าเราจะไปวิ่งที่สวนสาธารณะ) เราก็เลยตอบไปว่า : ไปวิ่งที่สวนสาธารณะมา
แม่ : ไปกับใคร
เราเลยบอกว่าไปกับไอ้เอ โดนเลย แม่: ก็ไปแต่กับอิเพื่อนทอมนี่แหละ
อ่าว!! คือเพื่อนเรามันเป็นทอมทุกคนอ่ะ ส่วนเพื่อนพุญฺิ๋งคือมันแต่งงานกันหมดแล้วอ่ะ ไปอยู่บ้านแฟนกันหมดแล้ว แล้วจะให้เราไปวิ่งกับใครอ่ะ ไปคนเดียวก็ไม่ให้ไป (ลืมบอกแฟนเราเป็นทอมน่ะ) เราก็เลยตอบ : อ่าว แล้วแม่จะให้นู๋ไปกับใครล่ะเพื่อนพุญิ๋งก็ไม่มี เพื่อนพุชายแม่ก็ไม่ให้ไปด้วย คือสรุปชีวิตนี้นู๋ต้องอยู่คนเดียว ไม่ต้องมีพงมีเพื่อนกับเค้าหรอ ก็เพื่อนนู๋มันเป็นทอมหมดอ่ะ
แม่เราก็เลยว่าให้เรา ทำไมไม่ไปหาเพื่อนใหม่ที่เขาปกติ (เราก็ได้แต่คิดในใจเพื่อนใหม่อ่ะมันก็หาได้อยู่นะ แต่เพื่อนที่เชื่อใจและไว้ใจได้อ่ะมันไม่ได้หาง่ายๆ)
-> ขอนอกเรื่องหน่อยนะ คือ เราเคยอยากไปเที่ยว เหมือนคนอื่นเค้า อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แต่เราไม่เคยมีโอกาสได้ไปเลย งานวันเกิดเพื่อนพ่อกับแม่ก็ไม่เคยให้ไป พูดง่ายๆเราออกจากบ้านตอนกลางคืนไม่ได้ เรียกกันว่าตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดินเลยเฮอะ มันก็ไม่แปลกหรอกเนอะ ขนาดตอนกลางวัน ออกบ้านยังไม่ถึงชั่วโมงก็โดนโทตามแล้วอ่ะ เราอยากทำเหมือนคนอื่นๆบ้าง เราก็โตแล้วนะ เราก็อยากไปดูหนัง ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่นี่เราไม่มีโอกาสแบบนั้นเลย เราอิจฉาคนที่พ่อแม่เข้าใจจัง แต่น้องเรา อยู่ม.5 อยากไปไหนก็ได้ไป นานแค่ไหนไม่เคยว่า ดึกก็ไม่เคยบ่น เราไม่ให้เข้าใจ ทำไมเราถึงทำไม่ได้ น้องอยากได้อะไรพ่อแม่ตามใจหมด แล้วเราขออะไร ไม่เคยได้เลย #เราก็แอบน้อยใจนะ เราอยากบอกพ่อกับแม่ว่าเราก็น้อยใจนะ แต่เราก็ทำไม่ได้ ได้อยู่ในกรอบที่พ่อแม่วาดไว้ให้ทุกอย่าง มีเรื่องเดียวที่เราไม่ทำ แล้วทำให้ไม่ได้ คือเราชอบพุชายไม่ได้ เราไม่ชอบ #อย่าว่ากันนะเราแค่อยากระบาย
อายุ 21 แล้ว ยังโดนพ่อแม่ตามตลอด แล้วการที่เรามีเพื่อนเป็นทอม คบทอม มันผิดมากเลยหรอ ไม่เข้าใจ
แม่ : ไปกับใคร
เราเลยบอกว่าไปกับไอ้เอ โดนเลย แม่: ก็ไปแต่กับอิเพื่อนทอมนี่แหละ
อ่าว!! คือเพื่อนเรามันเป็นทอมทุกคนอ่ะ ส่วนเพื่อนพุญฺิ๋งคือมันแต่งงานกันหมดแล้วอ่ะ ไปอยู่บ้านแฟนกันหมดแล้ว แล้วจะให้เราไปวิ่งกับใครอ่ะ ไปคนเดียวก็ไม่ให้ไป (ลืมบอกแฟนเราเป็นทอมน่ะ) เราก็เลยตอบ : อ่าว แล้วแม่จะให้นู๋ไปกับใครล่ะเพื่อนพุญิ๋งก็ไม่มี เพื่อนพุชายแม่ก็ไม่ให้ไปด้วย คือสรุปชีวิตนี้นู๋ต้องอยู่คนเดียว ไม่ต้องมีพงมีเพื่อนกับเค้าหรอ ก็เพื่อนนู๋มันเป็นทอมหมดอ่ะ
แม่เราก็เลยว่าให้เรา ทำไมไม่ไปหาเพื่อนใหม่ที่เขาปกติ (เราก็ได้แต่คิดในใจเพื่อนใหม่อ่ะมันก็หาได้อยู่นะ แต่เพื่อนที่เชื่อใจและไว้ใจได้อ่ะมันไม่ได้หาง่ายๆ)
-> ขอนอกเรื่องหน่อยนะ คือ เราเคยอยากไปเที่ยว เหมือนคนอื่นเค้า อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แต่เราไม่เคยมีโอกาสได้ไปเลย งานวันเกิดเพื่อนพ่อกับแม่ก็ไม่เคยให้ไป พูดง่ายๆเราออกจากบ้านตอนกลางคืนไม่ได้ เรียกกันว่าตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดินเลยเฮอะ มันก็ไม่แปลกหรอกเนอะ ขนาดตอนกลางวัน ออกบ้านยังไม่ถึงชั่วโมงก็โดนโทตามแล้วอ่ะ เราอยากทำเหมือนคนอื่นๆบ้าง เราก็โตแล้วนะ เราก็อยากไปดูหนัง ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่นี่เราไม่มีโอกาสแบบนั้นเลย เราอิจฉาคนที่พ่อแม่เข้าใจจัง แต่น้องเรา อยู่ม.5 อยากไปไหนก็ได้ไป นานแค่ไหนไม่เคยว่า ดึกก็ไม่เคยบ่น เราไม่ให้เข้าใจ ทำไมเราถึงทำไม่ได้ น้องอยากได้อะไรพ่อแม่ตามใจหมด แล้วเราขออะไร ไม่เคยได้เลย #เราก็แอบน้อยใจนะ เราอยากบอกพ่อกับแม่ว่าเราก็น้อยใจนะ แต่เราก็ทำไม่ได้ ได้อยู่ในกรอบที่พ่อแม่วาดไว้ให้ทุกอย่าง มีเรื่องเดียวที่เราไม่ทำ แล้วทำให้ไม่ได้ คือเราชอบพุชายไม่ได้ เราไม่ชอบ #อย่าว่ากันนะเราแค่อยากระบาย