เราว่าเป็นกรณีศึกษาได้เลยนะ เป็นละครที่ casting ประหลาดจริงๆ ตอนประกาศชื่อพระ-นางออกมา คนครางฮือว่า "ทำไปได้"
พอผลงานออกมาจริงๆ ปรากฏว่า casting เนื้อในเป็นเลิศมาก (ขอละตัวพระ-ตัวนางไว้ก่อน)
พระราชสุภาวดีไปหามาจากไหน แกยังไม่ทันขยับรบเลย เห็นหน้าเห็นหนวดเห็นผิวคร้ามแดดก็เชื่อว่าเป็นท่านแม่ทัพเก่งกล้าสามารถ
คุณดิลกในบทขุนนางฝ่ายรำละคร เป๊ะเว่อร์มาก ขุนนางสายบันเทิงที่ไม่ได้จับดาบถือกฎหมาย บุคลิกควรจะเป็นเช่นไร? นั่นล่ะ
คนมีฝีมือมีบทให้ปล่อยของอีกแล้ว
นักแสดงชายที่เล่นเป็นคุณชายช่วง เห็นคนชอบกัน เพราะ cast มาแบบเข้าหูเข้าตาในบทนี้จริงๆ ปกติเล่นเรื่องอื่นดูไม่เตะตา
การสลับให้คุณต้นจักรกฤษณ์มาเล่นเป็นพ่อฝ่ายดี และให้คุณสันติสุขไปเป็นพระยาวิตถารเป็นงาน casting ที่ฉลาดมาก
ถ้าใช้นักแสดงที่เล่นบทฝ่ายดีมาจนชินตา ตัวพระยาบริรักษ์อาจไม่มีพลังดึงดูดสายตาเช่นนี้
ให้คุณสันติสุข (ถึงจะเล่นร้ายมาไม่น้อย แต่ความเป็นพระเอกยังอยู่ในใจผู้ชม) มาสวมบทพระยาวิตถาร
มีหน้าฉากถือกฎหมาย หลังฉากเป็นฆาตกรเสียเอง ยิ่งทำให้ตัวละครมีมิติ
ตัวละครอื่นๆ ล้วนมีชีวิตชีวาเป็นตัวของตัวเอง แม่บัว บุษย์ คุณหญิงชม คุณหญิงปิ่น ฯลฯ
หรือจะตัวละครที่ไม่ออกมากแต่มีฉากโชว์อย่างขุนสิทธิสงครามที่ประดาบกับเจ้าเหม ออกมาทีเดียวปังเพราะ cast มาใช่แต่หัววัน  

เห็น casting ในเนื้องานแบบนี้ คนดูอย่างเราพอจะเข้าใจการทำงานของผู้จัดลางๆ ว่า การ cast พระ-นาง คงมีปัจจัยมากมายที่คนนอกไม่ได้รับรู้  
เพราะถ้าทำได้ทั้งผู้จัดและผู้กำกับ (ที่ทำงานละเอียด) คงพยายาม casting ให้ดีที่สุดกับตัวละครที่มีข้อจำกัดในการเลือกน้อยกว่า
เช่นที่ “ข้าบดินทร์” ได้แสดงให้เห็น เพราะใครเล่าจะอยากให้ละครของตัวเองพัง

ในขณะเดียวกันก็ไม่ผิดที่แฟนละครจะเรียกร้องอยากเห็นพระเอก-นางเอกที่...แหม มันช่าง ใช่! จริงๆ
อย่าลืมว่าละครไทยส่วนใหญ่สร้างจากนิยายที่พิมพ์ขายในท้องตลาดก่อน เป็นธรรมดาที่คนอ่านย่อมมีภาพตัวเอกอยู่ในใจหนาแน่นกว่าละครที่คนเขียนไม่ได้ดัดแปลงจากนิยายแต่บทพล็อตเรื่องสร้างตัวละครขึ้นใหม่ ซึ่งคนดูจะได้รู้จักตัวละครไปพร้อมกันในวันที่ฉาย  
ตอนประกาศมาว่าเป็นใครรับบทพ่อเหม เราไม่ติดใจเพราะเห็นหน่วยก้านเจมส์ มาร์ตอนเล่นเป็นชายชาติทหารมาบ้างแล้ว
ส่วนนางเอกผ่านมาสามสี่ตอนมีกระแสตอบรับตามพระเอกมา และเราไม่กังขาในความสามารถทางการแสดงของคุณแมท ภีรนีย์
แต่ดูละครย้อนยุคนุ่งโจงห่มสไบ เราก็อดไม่ได้ที่อยากเห็นเจ้าลำดวน (ตัดจุกแล้ว) ที่เข้ากับคุณพี่เหมแล้วดูเป็นน้องน้อยๆ
เป็นเด็กสาวที่ยังไม่ทิ้งกิริยาเล่นซน ก่อนพ่อเหมจะได้รักลำดวนในฐานะหญิงสาว
เพราะนี่เป็น impression สำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างคุณพี่เหมกับเจ้าลำดวน แต่ความรู้สึกตรงนี้มันลดน้อยถอยลงไปเพราะการ casting อย่างช่วยไม่ได้
ย้ำว่าเราพูดถึง "การ casting" ไม่ใช่ตัวนักแสดง

คนทำละครกับผู้ชม...แท้จริงเราอยู่ในโลกเดียวกัน นั่นคือโลกแห่งจินตนาการจากเรื่องราวและตัวละครที่ถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือมาก่อน
ก่อนที่คนทำจะสร้างสรรค์จินตนาการให้เป็นภาพเคลื่อนไหวในนามของ “ละคร” เพื่อนำเสนอต่อผู้ชม
โลกที่เรา share ร่วมกันมาก่อนนี้ไม่มีคำว่าเอเจนซี่โฆษณา ฟรีหรือเสียเงิน
ตรงนั้นต่างหากที่เราอยู่ร่วมกันและต่างได้ในสิ่งที่ควรได้ทั้งสองฝ่ายมาตลอด