หลังจากได้ฤกษ์ เปิดกล้อง เมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2557 ละครพีเรียด "ข้าบดินทร์" ก็เปิดเผยตัวละครสำคัญๆ ออกมาครบทุกตัวแล้ว
ใครที่เคยอ่านหนังสือ คงได้จินตนาการกันไปล่วงหน้าละเนอะ เพราะเรื่องราวของข้าบดินทร์ กำลังจะกลายเป็นภาพเคลื่อนไหว ในอีกไม่ช้าให้พวกเราได้ชมกันแล้ว

บทประพันธ์ : วรรณวรรธน์
กำกับการแสดง : อรรถพร ธีมากร
บทโทรทัศน์ : เอกลิขิต
ผลิตโดย : บริษัท ที.วี.ซีน จำกัด

อาปิ่นและเจ้าป้าวรรณวรรธน์


ผู้กำกับคนเก่ง พี่หนุ่ม อรรถกร (เท่ห์ไม่เปลี่ยนเลย พี่เสือใหญ่)


ตัวละคร

เจมส์ มาร์                      แสดงเป็น เหม (ลูกเจ้าพระยาที่ชีวิตผลิกผัน ต้องตกต่ำยิ่งกว่าทาส)



ภีรนีย์ คงไทย                 แสดงเป็น ลำดวน (ผูกพันกับพ่อเหมมาแต่เยาว์วัย จนกลายเป็นความรัก)

มณีรัตน์ ศรีจรูญ               แสดงเป็น บัว (รักแรกของพ่อเหม เมื่อตกต่ำก็จากไป)

โชค ชัย บุญวรเมธี          แสดงเป็น หมื่นวิชิตชลหาญ (ุขุนนางหนุ่มผู้หลงรัก แม่ลำดวน)

จักรกฤษณ์ อำมรัตน์        แสดงเป็น พระยาบริรักษ์ (เริก) (บิดาพ่อเหม ผู้รักในแผ่นดินจนยอมสละได้ทุกอย่าง)
จินตหรา สุขพัฒน์           แสดงเป็น คุณหญิงชม (มารดาพ่อเหม)

ดิลก ทองวัฒนา              แสดงเป็น ขุนนาฎยโกศล (บิดา แม่ลำดวน เจ้าคณะละคร)
สาวิตรี สามิภักดิ์               แสดงเป็น คุณปิ่น  (มารดา แม่ลำดวน เป็นญาติกับคุณชายช่วง)

อภินันท์ ประเสริฐวัฒนกุล แสดงเป็น หลวงสรอรรถ (ขุนนางเมืองปากน้ำ รักแม่บัว ต้นเหตุของชะตาที่ผลิกผันของพ่อเหม)

ดนัย จารุจินดา แสดงเป็น สมิงสอดน้อย (เพื่อนรุ่นพี่ของพ่อเหม)



credit ig @kharbordin, @21yrs, @noom_attaporn , @yaicameraman and etc , newplus.co.th

ส่วนใครที่ยังไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ เรื่องย่อ เผื่ออยากสปอยล์ตัวเอง เชิญความเห็นที่ 1 และ 2 นะจ๊ะ

ปล. ข้าบดินทร์ ไม่ใช่เรื่องรักหวานซึ้ง แต่เป็นเรื่องชะตาชีวิต ที่แสนจะผาดโผน จนน่าขันและน่าร้องไห้ ในเวลาเดียวกัน ของ พ่อเหม
ลูกเจ้าพระยาเมืองปากน้ำ ชีวิตกำลังเพิ่งจะเริ่มต้น เด็กหนุ่มที่มีทุกอย่างในชีวิตพร้อมสรรพ ไม่ว่าจะ รูปร่างหน้าตา ฐานะ ชาติตระกูล และ ขุนนางผู้ใหญ่พร้อมจะอุปภัมถ์ค้ำชู เรียกว่า Golden Boy of Rattanakosin อย่างแท้จริงเลยล่ะ ยอมรับว่า ถ้าเจมส์ มาร์ ไม่เล่นเรื่องนี้ คงไม่อ่าน เพราะไม่ชอบนิยายพีเรียดแบบรบๆ กัน ที่นักเขียนสมัยใหม่แต่ง แต่พอได้อ่าน รู้สึกพลาดจริงๆ ที่อ่านช้าไปนานขนาดนี้ เจ้าป้าแต่งได้ดีมาก รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับพ่อเหม ทุกฉากทุกตอน ยิ่งตอนที่ถูกจับ กลายเป็นนักโทษ ภาษาที่ใช้บรรยายสภาพในคุก มันทรมานใจจริงๆ นะ ยิ่งก่อนหน้านั้น สภาพแวดล้อมในชีวิตของพ่อเหม ที่แสนจะสมบูรณ์พูนสุข ประสบความสำเร็จไปเสียทุกอย่าง ผูกมัดใจคนได้ง่ายดาย ต้องมานอนรวมกับ นักโทษ และ กลิ่นเหม็นเน่า สงสารพ่อเหมจริงๆ ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร กับ กลเกมทางการเมืองใดๆ เลย เป็นผุ้รับเคราะห์โดยแท้