คบกับแฟนมาได้สักระยะนึงค่ะ เขาอายุ 35+ ช่วงที่คบกันเขาตกงาน สมัครงานที่ไหนเขาไปทำสองสามวันก็ไม่ทำต่อ สาเหตุเพราะว่าเขาไม่ชอบขี้หน้าคนในนั้น(ตั้ง4ที่เลยนะ) ซึ่งระหว่างที่เขาบอกว่ากำลังหางานใหม่ เขาเอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้านค่ะ นั่งเปิดเน็ตดูหนังทั้งวัน พอเราถามเขาเรื่องหางานเขาดันบอกว่าให้เราหาให้เขาหน่อยแล้วเขาก็โมโหบอกว่าเราไม่ช่วยเขา ส่วนตัวเรายังเรียนอยู่เลยค่ะแถมช่วงนั้นเรายังต้องทำโปรเจคจบอีกซึ่งมีรายจ่ายเยอะมาก พอไม่ได้ทำงานเขาก็ไม่มีเงินแถมเงินเก็บยังไม่มีสักบาท สุดท้ายรายจ่ายทั้งหมดของเขาก็ตกอยู่ที่เรา ทั้งค่ากิน ค่าของใช้ ค่าโทรศัพท์ ค่าเน็ต ฯลฯ เงินที่เราสะสมไว้มาทั้งหมดกำลังจะหมดค่ะ คือทั้งตัวเหลืออยู่ไม่กี่ร้อย พอถามเขาเรื่องหางานสิ่งที่ได้กลับมาคือเขายังคงเก็บตัวดูหนังอยู่บ้านแล้วพูดคำเดิมคือให้เราหาให้หน่อย ... จนสุดท้ายเราก็ทนไม่ไหวเลยบอกเลิกเขาไป

ส่วนตัวแล้วถึงเราจะเรียนอยู่ก็ไม่เคยขอเงินแฟนใช้เลยสักบาทค่ะ แต่พอเห็นเขาไม่มีเงินเลยสงสารเอาเงินเก็บตัวเองไปช่วยเขา แต่สิ่งที่มองเห็นและได้รับกลับมาคือ เขายังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้เลย แถมโยนภาระก้อนโตมาให้เราอีก เราเคยคิดจะอยู่เป็นกำลังใจให้เขานะคะเพราะเข้าใจว่าเขาเครียด แต่เขาปล่อยเวลาผ่านไปโดยไม่ทำอะไรและใช้เงินเราถึง4เดือนค่ะ ในความคิดเราเขาเป็นผู้ชายและอยู่ในช่วงวัยเกินเลขสามไปเยอะแล้วแต่ยังรับผิดชอบชีวิตตัวเองแค่คนเดียวยังทำไม่ได้เลย ในอนาคตเขาจะพาเราไปอยู่จุดไหนก็ไม่รู้ สุดท้ายแล้วพอมีแฟนกลับดึงให้เราแย่ลงกว่าตอนอยู่คนเดียวอีกค่ะ (T_T)

ถ้าเราเขียนวกวนไม่เข้าใจต้องขอโทษด้วยนะคะ เป็นกระทู้แรกที่เขียนและอัดอั้นมากเลยค่ะ ออกแนวระบายซะเยอะหน่อย

# เราผิดไหมคะที่บอกเลิกแฟนด้วยเหตุผลนี้?