เกือบกลับมาไม่ทันดู แต่ก็ยังได้ดูตั้งแต่ตอนแรกเพราะพ่อเหมแม่ลำดวน แม่บัว ไอ้บุษและหมื่นพิชิตมาแต่ชุดแรกเลย ทำให้เรารู้ว่าที่เราคิดถึงก็คือทีมข้าบดินทร์ทุกคนแม้แต่ไอ้บุตก็คิดถึงนะ..จะบอกให้ ใครได้ดูแบ

คือเราว่ามีอะไรหลายอย่างเลยที่ไม่สมเหตุสมผล หรือสามารถเขียนบทให้สมเหตุสมผลกว่านี้ได้ ประการแรก บทเข้าใจผิดระหว่างพ่อเหมกับแม่ลำดวน ในเรื่องเขียนให้แม่ลำดวนเข้าใจผิดว่าพ่อเหมไม่รัก จึงคิดจะสู่ขอแม่บั

ละครจบ อารมณ์ไม่จบเจ้าค่ะ เลอค่าอีกเช่นเคยกับ 'ข้าบดินทร์' จากที่ได้ดูละครวันนี้ อยู่ๆ อิฉันก็ตระหนักได้ว่า อีกหนึ่งข้อคิดดีๆ จากละครเรื่องนี้ก็คือ "อย่าทอดทิ้งผู้ชายยามที่เขาตกต่ำ" เจ้าค่

อ่านในไทยรัฐออนไลน์ เห็นมีตอนพ่อเหมด่าแม่บัวฉอดๆๆ แลมิไว้หน้าที่ทำให้แม่ลำดวนเมียรักต้องตกอยู่ในอันตราย รัวๆๆ เลยขอรับ มิทราบว่าจะมีตอนนี้ในละครหรือไม่ขอรับ

ไม่มีวันเสียหรอก ถึงอย่างไรคุณเหมก็เป็นคนรักของพี่มาก่อน น้องมาทีหลัง พี่บัวไม่ยอมหรอก พี่รักของพี่มาก่อน พี่จะทำทุกอย่างให้คุณเหมกลับคืนมาเป็นของพี่เหมือนเดิมให้จงได้ ไม่ว่าใครหน้าไหนไม่มีวันเสียหรอก

จากที่ แม่บัวมีทั้งความรอบคอบ และเด็ดขาด มองการณ์ไกล หากแม่เป็นชาย คงได้เป็นเสนาธิการเป็นแน่แท้ ขอชื่นชม ลูกสาวขุนนาฎฯ ทั้งฉลาดและสวยทุกคน

สงสัยค่ะ พอดีดูฉากที่คุณพี่เหมขึ้นเรือน แล้วเรียกลำดวน แต่ดันเป็นบัว คุณพี่เหมเรียกบัวว่า แม่บัว คุณหญิงชมก็เรียกบัวว่า แม่บัว เรียกแบบนี้มาตั้งแต่แรก ไม่เคยได้ยินเรียก บัว คำเดียวเลยนะ แต่ทำไมคุณพี่

อยากรู้ว่า 1. พ่อเหมกับแม่ลำดวน บอกรักกันตอนไหนคะ (เอาแบบบอกรักชัดเจนเลยนะ) หรือแสดงออกชัดเจนว่ารัก หึงหวง ไรงี้ 2. ตอนพ่อเหมกับแม่ลำดวนรักกันแล้ว แม่บัวมีทำไรน้องรึป่าวคะ(นอกจากทำเสน่ห์) มีแบบพูดจา