ผมถูกยายเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก จำความได้ก็ตัวติดยายแล้ว พ่อแม่ผมยังเด็กมั้งตอนมีผม แม่มีผมตอนอายุ 20  เพราะตลอดเวลา ส่วนใหญ่ยายจะเลี้ยงผมมา พ่อแม่ก็ต้องทำงานมีภาระ แต่ผมไม่รู้สึกขาดหรอก เพราะผมยังไปเจอพ่อและแม่อยู่บ้างเสมอ ถึงพ่อและแม่จะเลิกกันก็เถอะ ผมก็ไม่คิดว่ามันเป็นปมดอยเลย รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ปกติมาก และผมรู้สึกว่าไม่เดือดร้อนอะไรเลย เพราะผมมียาย แบบว่าตอนโตหน่อยนะ ตอนเด็กๆ ผมก็รุ้สึกน้อยใจเหมือนกันที่ไม่มีครอบครัวอยู่พร้อมหน้าเหมือนคนอื่นเขา แต่โตมาก็ชินแล้ว และเข้าใจ  ยายมักจะห้ามผม ค่อยดุ ค่อยว่า ส่วนใหญ่จะติ และที่สำคัญเป็นห่วงจนเกินจำเป็นถึงผมจะโตแล้วก็ตาม ตรงนี้ทำให้ผมค่อนข้างหงุดหงิดเหมือนกัน ยายผมก็เหมือนกับคนยุคยายนั้นแหละ ไม่ค่อยเปิดโอกาสให้เรียนรุ้ คนที่ถูกยายเลี้ยงจะเข้าใจ เวลาขอตังก็จะด่า แต่ก็ควักให้ แต่ผมก็มักรู้เสมอว่าจะอ้อนยายยังไงให้ได้ของที่อยากได้

    ยายผมไม่มีอาชีพ แต่มีเงินใช้ แต่ก่อนยายทำธุรกิจ ค่อนข้างมีฐานะ แต่พอหยุดทำ ด้วยเหตุผลของอัตราเงินเฟ้อและต้องกินต้องใช้ และไม่ได้ประกอบอาชีพ ก็ทำให้แค่พออยู่พอกิน ไม่รวมทรัพย์สมบัตินะ ปัจจุบัน ยายมีรายได้จากการเก็บค่าเช่าจากที่ดิน ก็สามารถส่งผมเรียนจบปริญญาตรีได้ โชคดีที่ผมไม่ทะเหลทะไหล เพราะไม่อยากให้ยายผิดหวัง รวมถึงตัวผมเองด้วย คงเพราะอยากพิสูจน์ตัวเองมั้ง เพราะว่าเอาเข้าจริงๆ ผมก็เหมือนขาดๆอยู่บ้าง การเรียนจบปริญญาตรี ทำให้ผมรู้สึกมีคุณค่า แค่รู้สึกนะ อย่างน้อยก็ให้ยายคุยได้

    เข้าประเด็นเลยละกัน ช่วงนี้ผมรู้สึกจิตตกมากๆ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ไม่ค่อยจะมีใครฟังผมจริงๆตอนผมพูด ก็เลยไม่อยากพูดกับใคร คงเพราะผมคิดไม่เหมือนคนอื่นมั้ง เวลาคนอื่นคิดเขาจะให้ความสำคัญกับรอบๆ ข้าง แต่เวลาผมคิดจะให้ความสำคัญกับประเด็นนั้นๆ เลยดูเหมือนผิดที่ผิดเวลาตลอด

   ช่วงนี้ผมฝันว่ายายผมหายไปบ่อยมาก ทั้งที่ไม่เคยมาก่อนเลย ในฝันผมเหมือนคนใจสลาย เดินตามหายายไปทั่ว ผมไม่มีที่พึ่ง บอกใครก็ไม่มีใครฟัง ไม่มีใครช่วย ผมเลยต้องเดินตามหาคนเดียว มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนขาดสิ่งที่สำคัญมากๆ ในชีวิตไป จนผมไม่ไหวแล้ว ผมเลยปล่อยความรู้สึกนั้นออกมา ในฝันผมร้องไห้หนักมาก จนผมเหมือนจะขาดใจอยู่แล้ว ก็เห็นยายเข้ามาพูดกับผมว่า "ไม่เป็นไร" ในฝันยายยิ้มปลอบใจผม เท่านั้นแหละ ผมร้องไห้ยิ่งกว่าเดิมอีก ผมเข้าไปกอดยาย แล้วผมก็ตื่น แต่ผมจำทุกอย่างได้ มีคาบน้ำตาเปื้อนไปหมด มีน้ำไหลออกจากตาของผม ในช่วงที่กำลังตื่นผมยัง งงๆอยู่ ผมหยุดร้องไห้ แต่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ แต่พอรู้สึกตัวสักพัก ผมก็ร้องไห้อีก เพราะผมจำความรู้สึกนั้นได้ ผมจำความรู้สึกหัวใจสลายเมื่อขาดยายไปได้ ผมร้องไห้เกือบครึ่งชั่วโมงได้ และก็ได้รู้ว่ายายสำคัญกับผมแค่ไหน ทั้งที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่ตอนนี้เมื่อผมได้ฝันว่าไม่มียายแล้ว ผมจึงรู้แล้ว และตอนนี้ผมกลัวมากๆ กลัวจะเสียยายไปจริงๆ และผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมเริ่มฝันแบบนี้บ่อยมากๆ เกือบทุกวันเลย ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง หรือทำอะไร ผมไม่อยากทำตัวเหมือนจะขาดยายไปตอนไหนก็ได้ ผมแค่ตอนการชีวิตปกติ แต่ถึงตอนนี้ผมไม่สบายใจอีกแล้ว