เราว่าเพราะความใกล้ชิดเลยทำให้เรารู้สึกดีกับใครคนนึง
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราขอแทนตัวเองว่า เอนะแล้วเพื่อนเราคนนั้นเขาชื่อบี
เอเป็นผู้หญิงส่วนบีเป็นผู้ชาย
เอกับบีสนิทกันมากๆ จนมาพักหลังไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด โทรหากันคุยไลน์กันทุกวัน จนเอรู้สึกดีแต่เอกับบีก้เคยพูดกันอยู่บ่อยครั้งว่า มันเลยจุดนั้นมาแล้วแบบเราเป็นเพื่อนกันมาจนเกินคำว่าเพื่อนแต่อารมณ์ประมาณว่าจะให้ชอบก็ไม่ได้เพราะเลยจุดนั้นมาแล้ว แต่พอมาวันนี้เรากลับรู้สึกดีเราก็เลยไม่รู้ว่า ที่เราเป็นเรียกว่าอะไรแล้วที่เรากำลังเป็นมันผิดไหม
เอเป็นคนหวั่นไหวกับใครง่าย ยิ่งบีมาทำดีเอก็จะรู้สึกดี แม้แต่คำพูดของบีที่พูดว่า คิดถึงจังเลย ไม่ได้เจอกัน มันก็ทำให้เอคิดไปไกลได้ จนกลายเป็นตอนนี้เหมือนเอกำลังคิดไปเองแต่เอก็รู้สึกดีที่เป็นอยู่แบบนี้ เพราะบีเองก็ไม่ได้มีใคร เอเองก็อยากให้บีใส่ใจสนใจเหมือนที่เราเคยเป็น ก็เลยไม่เข้าใจว่าที่หวั่นไหวเพราะคำพูดเฉยๆหรือเป็นเพราะเราใกล้กัน บอกตรงๆนะ เอเองก็คิดถึงบีไม่น้อยเวลาที่ไม่มีก็รู้สึกเหงาๆ แต่พอมีก็ชอบโกรธหรืองอลอยู่บ่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ควรทำยังไงดี