สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน
เราจะมาแชร์ประสบการเรื่องความรักของเราให้เพื่อนๆชาวพันทิปได้อ่านกันค่ะ ขอบอกก่อนนะคะว่าเรายืมยูสเซอร์ของเพื่อนมาตั้งกระทู้นี้ เราอยู่ม.5ค่ะ อายุจะ17แล้ว ส่วนเค้าคนนั้นอยู่ม.6 อายุ18ค่ะ

    เรื่องเริ่มต้นที่เราไปค่ายกับเพื่อนค่ะ ช่วงปลายเดือนเมษายน ไป4คืน5วันค่ะ เป็นค่ายที่สนุกมากๆ วันสุดท้ายแทบไม่อยากกลับบ้านเลย เราก็เจอกับเค้าที่นั่นค่ายนั้นค่ะ ยอมรับเลยว่าเห็นเค้าครั้งแรกก็สะดุดตา เค้าเป็นคนหน้าตาดีค่ะ แต่ไม่ยอมรับทั้งๆที่เราก็ชมเค้าบ่อยๆ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ คิดแค่ว่าเค้าหล่อดี จนผ่านไปถึงวันที่4ของค่าย พี่ๆที่ค่ายก็ให้เล่นเกมค่ะ ซึ่งเกมนี้เราต้องจับมือกันเป็นวงกลม แล้วไม่รู้ว่าบังเอิญหรืออะไรนะคะ เราได้ยืนข้างเค้า ได้จับมือเค้า เกมนี้จับมือกันทั้งเกมเลยค่ะ เล่นๆๆไปเรื่อยๆพี่ๆที่ค่ายก็เปิดเพลงค่ะ เราก็ด้วยความเป็นคนร่าเริงกล้าแสดงออกเราก็โยกเลยค่ะ เค้าเห็นเราเค้าก็ชูมือเราที่จับกันขึ้นแล้วโยกตามเลยค่ะ ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้าแล้วค่ะ แล้วเราก็คิดว่าเค้าก็รู้สึกเหมือนกัน จนวันสุดท้ายของค่ายเค้าก็มาขอเฟสเราค่ะ แต่เราบอกเค้าไปว่าเราไม่ค่อยได้เล่น เค้าก็บอกขอไอดีไลน์ก็ได้ เราก็ให้เค้าไป แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
   
     กลับถึงบ้านเราก็สลบเลยค่ะ เหนื่อยๆมาก ตื่นเช้ามาก็เห็นเค้าแอดเพื่อนมาค่ะ เราก็รับแล้วส่งสติ๊กเกอร์ทักเค้าไป เราก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ คุยเล่นๆแบบเพื่อน เรารู้สึกดีกับเค้ามากขึ้นทุกวัน คุยกันได้ประมาณ4-5วันเราก็เริ่มอยากจะคุยกับเค้าแบบจริงจัง เราก็ถามเค้าไปว่าเค้ามีแฟนหรือเปล่า เค้าก็ตอบว่าไม่ต้องถามได้ไหม เราก็บอกว่าไม่ได้ เราอยากรู้ เค้าก็บอกมีก็เหมือนไม่มี(ประมาณว่าแฟนไม่มีเวลาให้ค่ะ ปล่อยให้เค้าเหงา) รู้อย่างนี้แล้วจะเลิกคุยก็ได้นะ เราก็สตั๊นไปพักนึงค่ะ ความคิดมันตีกันไปหมด ปรึกษาเพื่อนด้วยนะคะจะคุยต่อดีไหมหรือจะเลิกดี  เราคิดว่าแฟนเค้าก็ผิดค่ะ ที่ปล่อยให้เค้าเหงา บวกกับเราก็รู้สึกดีกับเค้ามาก ไม่อยากปล่อยเค้าไป อารมณ์ประมาณเพลงเสียใจไม่ยอมเสียเธอเลยค่ะ เอาก็เอาวะ! ลองดูซักที เราก็ตอบเค้าไปว่าเราไม่เลิก เราจะคุยกับแกต่อ เค้าก็เหมือนจะดีใจนะคะที่เราตอบแบบนี้ เราก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ เค้าชอบหยอดให้เราเขิน จากรู้สึกดีเริ่มเปลี่ยนเป็นชอบ

     เราเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เค้าขับรถยนต์ไปปราจีนฯจะขับกลับตอนดึกๆเพราะจะกลับมาพาเราไปเที่ยวทะเลค่ะ เราก็ห้ามเค้าค่ะ ให้เค้าขับกลับตอนเช้า เค้าก็ฟังเราค่ะ พอกลับมาถึงสุดท้ายก็ไม่ได้ไปค่ะ ป้าเพื่อนที่นัดไว้ไม่สบายค่ะ เลยล้มทริปไป เราก็ให้เค้านอนพักไปเพราะเค้าน่าจะเหนื่อยมาก เค้าดูแลเราดีมากค่ะ ค่ำๆมืดๆไม่ยอมให้กลับเอง ไปส่งตลอด เราเป็นแผลในปากคุยโทรศัพท์กับเค้าก็พูดลำบาก บ่นกับเค้าว่าเจ็บ เค้าก็จะขับรถไปซื้อยาเอามาให้เราที่บ้านเลยค่ะ ว่าเราอีกให้ดูแลมั้ย ทำไมไม่ดูแลตัวเอง ให้ไปทาให้เลยมั้ย ทั้งที่มันเป็นตอนกลางคืนแล้ว บ้านเรากับเค้าห่างกันประมาณ1กม.เองค่ะ เราก็บอกเค้าว่าไม่ต้องๆ เค้าก็จะมา ก็เถียงกันอยู่อย่างนั้น สรุปเราเถียงชนะ!! ภูมิใจสุดๆ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆเลยค่ะที่มีเค้าคอยเป็นห่วง

     เราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนเราเปิดเทอมค่ะ ส่วนเค้ายังไม่เปิด(เราอยู่คนละรร.กันค่ะ แต่จังหวัดเดียวกัน) เราก็คุยกับเค้าได้นิดหน่อยค่ะเพราะเราต้องเรียน เค้าก็ไม่ค่อยตอบเราด้วยค่ะ ไปไหนไม่ค่อยบอก กลับถึงบ้านแล้วก็ไม่บอก เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ คิดมากไปต่างๆนาๆ จนวันนึงเราต้องไปเปิดหมวกทำค่ายอาสาค่ะ ค่ายที่ไปกันนี่แหละ แต่เค้าต้องไปชลบุรี กลับมาก็เกือบจะปิดหมวกแล้ว เค้าก็มาส่งเราที่ร้านอาหารของบ้านเราค่ะ พอเค้าไปเราก็ทักไลน์เค้าเลยค่ะ เค้าก็ไม่ตอบ เราก็คิดมาก เป็นห่วงว่าเค้าจะเป็นอะไรไป จน3ชม.เค้าก็ตอบเรา ถึงบ้านแล้ว เค้าบอกเค้าเมามาก ไปกินบ้านเพื่อนมาให้เพื่อนมาส่ง เราก็โกรธค่ะ เราเป็นห่วงเค้าแทบตาย แต่เค้าไปกินเหล้าบ้านเพื่อน แต่ตอนนั้นเรากำลังจะออกไปกินข้าวกับครอบครัวพอดี เราก็กะรอกลับบ้านก่อนเหอะ เคลียกันแน่ พอเรากลับบ้านเค้าก็นอนแล้วค่ะ น่าจะเมามากเพราะอัดว้อยส่งมาเลยคงจะพิมพ์ไม่ไหวแล้ว เราว่าเค้าเลยค่ะ ทำไมไปไหนไม่บอก แกมันแย่มากเลยรู้ตัวมั้ย เค้าตื่นมาตอบเราตอนประมาณตี1ค่ะ เป็นอะไรเนี่ย จะเลิกยุ่งกันก็ได้น่ะ ถ้าเพราะเรื่องแค่นี้ เราก็ตื่นมาตอบเค้าตอนเช้า สำหรับแกมันอาจจะเป็นเรื่องแค่นี้เว่ย แต่เราอ่ะคิดมากแค่ไหนรู้บ้างไหม คิดไปทุกอย่าง แกไปไหน ทำไมไม่กลับบ้าน จะเป็นอะไรไปหรือเปล่า เค้าก็ขอโทดเราค่ะ ต่อไปนี้ไปไหนจะบอก ขอบคุณนะที่เป็นห่วงกัน วันนั้นเราก็คุยกันปกติค่ะ แล้วเค้าก็ทำอีก บอกจะไปนู่นนะ แต่ก็ไม่ยอมบอกว่ากลับเมื่อไหร่ เราก็รอเค้าค่ะถึงประมาณตี1เค้าก็ไม่ตอบทั้งที่อีกวันนึงเรามีเรียน แต่เราก็รอเค้า เราโกรธเค้าเลยค่ะ ไม่ตอบเค้า กะจะไม่ตอบเป็นวันเลยค่ะ แต่ไม่กี่ชม.เราก็ทนไม่ไหวแล้ว ก็ตอบเค้าไป เค้าบอกเราว่าให้อยู่ด้วยกันนานๆนะ เราก็บอกเค้าว่าบอกตัวแกเองเถอะ

     เราก็คุยกันเหมือนเดิมค่ะ แต่ความรู้สึกที่มีให้กันมันมากขึ้น พอถึงวันเกิดเค้าเราหาของขวัญให้เค้าไม่ได้ เราก็เลยพาไปเลี้ยงร้านนม ก็นั่งงุ้งงิ้งกัน2คนค่ะ เหมือนแฟนกันเลย เรามีความสุขมาก นี่นั่งพิมพ์ไปก็ยิ้มไปค่ะ กินเสร็จก็ไปส่งเราที่ร้านเหมือนเดิมค่ะ ไปไหว้แม่กับย่าเรา แม่กับย่าเราก็ชอบเค้ามากค่ะ เค้าเป็นเด็กดี น่ารัก สุภาพกับผู้ใหญ่ วันหยุดเราก็ให้เค้าพาไปซื้อนาฬิกาค่ะ เสร็จแล้วก็ดูหนัง เป็นการดูหนังครั้งแรกของเราค่ะ เค้าง่วงเค้าก็พิงไหล่เรา พอเราเมื่อยก็ให้เราพิงไหล่บ้าง ตอนนั้นมีความสุขมากจริงๆ เราอยากไปปล่อยปลาเค้าก็พาไป เราเริ่มรู้สึกแล้วค่ะว่าความรู้สึกเราไม่ใช่แค่ชอบแล้ว เรารักเค้าแล้วค่ะ เราบอกเค้าไปเค้าก็บอกว่ารักเราเหมือนกัน เราดีใจมาก เราบอกรักบอกคิดถึงกันทุกวัน แต่เค้าชอบพูดบ่อยมากว่ารักเรา เราเขินก็บอกเค้าไปว่าจะพูดทำไมบ่อยๆเนี่ยเขินนะ เค้าก็งอนๆเออๆ ทีหลังไม่พูดแล้ว แต่เค้าก็ยังพูดให้ฟังทุกวัน

     ดูหนังครั้งที่2ของเราและเป็นครั้งสุดท้าย เรานั่งพิงอกเค้าไปเลยค่ะ แล้วก็แกล้งเอาหัวกระแทกคางเค้า เค้าก็ก้มลงมาหอมแก้มเราเลยค่ะ ค้างไว้นานมาก เป็นอย่างนั้นตลอดจนหนังจบ สารภาพเลยค่ะว่าดูหนังไม่รู้เรื่องเลย มัวแต่เขินอยู่555 ตอนนั้นทุกอย่างมันดีมากเลยค่ะ ดีมากจริงๆ เราไม่เคยมองคนอื่นนอกจากเค้าอีกเลย

     วันนึงเราก็งี่เง่าใส่เค้าค่ะตอนเลิกเรียน เหมือนตอนนั้นประจำเดือนใกล้จะมาค่ะเลยหงุดหงิดง่าย เราก็พูดทำร้ายจิตใจเค้าไป ไล่เค้าจะไหนก็ไป เราเบื่อ จริงๆเราแค่เรียกร้องความสนใจค่ะ เราไม่ได้เบื่อเค้าเลย เค้าก็น้อยใจเราค่ะ เรารู้สึกผิดมากเราก็โทรง้อเค้า ง้อประมาณ15นาทีเลยค่ะจนเราร้องไห้เค้าเลยหายงอน แล้วมาโอ๋เราแทน ง้อเสร็จเราจะกลับบ้านเค้าก็มารับค่ะ เค้ามารับพาเราไปนั่งเล่นกันที่สวนสาธารณะ ก็นั่งเล่นกันงุ้งงิ้ง เค้าก็ถ่ายรูปเราไปเยอะ เอาโทรศัพท์เราไปดูแต่เราไม่ยอมให้พาสเวิร์ดเพราะจะแกล้งให้เค้าเดาเอง เค้าก็เดาไม่ได้ซักที จริงๆมันก็คือเดือนเกิดกับวันเกิดเค้านั่นแหละค่ะ เค้าเดาพาสเวิร์ดไม่ออกก็ถ่ายรูปเราตอนเผลอแทน ไม่รู้หรอกว่าถ่ายเมื่อไหร่ มารู้อีกทีตอนกลับบ้านแล้ว เค้าไปส่งเราที่ร้านเหมือนเดิมกะไปไหว้พ่อด้วยแต่พ่อไม่อยู่ เค้ากลับถึงบ้านเราก็คุยกัน บอกรักกันเหมือนเดิม

    อีกวันนึงเราก็ทะเลาะกันอีกแล้วค่ะ เค้าไม่ชอบให้เราพูดเออ เค้าบอกหลายรอบแล้วแต่เราก็ลืมตัวค่ะ เผลอพูดไปเค้าก็โกรธ พอกลับถึงบ้านเราก็รีบโทรหาเค้าเลยค่ะ โทรไปหลายสายมากเค้าไม่ยอมรับ ประมาณ10สายได้ถึงรับค่ะ เราก็ร้องไห้ค่ะ ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์เค้า เค้าทำผิดอะไรมากเลยเหรอแก เค้าก็ตอบกลับมาว่าเปล่า ไว้อารมณ์ดีค่อยมาคุยกัน เค้าก็ปล่อยให้เราร้องไห้ค่ะ แต่ไม่ได้วางสาย ร้องไปซักพักเราก็บอกแค่นี้นะจะทำการบ้าน แล้ววางสายใส่เค้า เค้าก็ส่งลิ้งเพลงมาในไลน์เลยค่ะ เพลงตัดพ้อ ของโก๊ะ นิพนธ์ เราฟังแค่ท่อนแรก
ขอโทษที่ฉันบอกเธอว่ารักซ้ำๆ
เธอบอกไม่ต้องตอกและย้ำ ไม่ต้องการ
ขอโทษที่ฉันยอมทิ้งทุกอย่าง
เพื่อมาอยู่กับเธอในวันนี้เธอคงเบื่อ
ก็เข้าใจไม่เป็นไร
เราฟังแค่นี้ก็รีบตอบเค้าเลยค่ะ เรารู้สึกผิดมาก ตอบเค้าไปว่า เค้าไม่เคยเบื่อแกเลยนะ ไม่เคยเบื่อเลย เค้าก็โทรมาหาเราค่ะ เค้าขอเราคบค่ะ เราก็ถามเค้าว่าจะคบซ้อนเหรอ เค้าบอกทุกวันนี้แค่รอแฟนบอกเลิก เราก็โอเค เรารอได้ ไปเลิกกับแฟนก่อนนะ แล้วเราก็คุยนู่นคุยนี่กันเรื่อยเปื่อย เค้าบอกยังไม่ได้รีดชุดรด.เลย เราก็บอกว่าเราอยากได้เสื้อรด. เค้าก็บอกอีกวันนึงจะเอามาให้แล้วจะพาไปกินปังเย็นด้วย คุยกัน1ชม.ก็วางค่ะ เพราะเค้าต้องไปอาบน้ำรีดชุดรด. เราก็นอนเล่นรอค่ะ พอเสร็จก็นอนพร้อมกัน

     อีกวันนึงเลิกเรียนเค้าก็มารับ เอาเสื้อรด.มาให้ พาไปกินปังเย็น แล้วก็ไปส่งร้านเหมือนเดิม ตอนนั้นเรามีความสุขมากๆจนไม่ได้คิดเลยว่าอีกไม่นานความสุขกำลังจะจากไป
  
   2วันต่อมาเค้าบอกเราค่ะว่าแฟนเค้ารู้เรื่องแล้ว เลิกยุ่งกันเถอะ เราไม่ทราบนะคะว่าแฟนเค้ารู้ได้ยังไง เพราะเราไม่เคยไปยุ่งกับเฟสเค้าเลย ไม่เคยไปไลค์ ไม่เคยไปโพสต์อะไร ตอนนั้นเราอึ้งมาก เราก็รีบโทรหาเค้าเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟายขอร้องอ้อนวอนเค้าไม่ให้ทิ้งเรา โดยไม่รู้เลยว่าเค้าแอดแฟนเค้าเข้ามาในสายด้วย เราถามเค้าว่าที่บอกรอเลิกกับแฟนคือโกหกเราหรอ เค้าก็บอกว่าอืม เค้าเลือกรักษาความรู้สึกแฟนเค้าแล้วทำลายความรู้สึกเราค่ะ เราปล่อยโฮออกมาเลยค่ะ เราก็ยังขอร้องอ้อนวอนเค้าอีก แฟนเค้าก็พูดขึ้นมาว่า ไม่ต้องเลิกกันก็ได้ เดี๋ยวพี่เลิกเอง เราร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกค่ะ เราก็รู้สึกผิดกับแฟนเค้า แต่เราก็รักของเรา เค้าก็วางสายเราไปเลยค่ะ

     เราพยายามรั้งเค้าไว้ได้2วัน เค้าเปลี่ยนรูปปกไลน์เป็นรูปแฟนเค้า เปลี่ยนสเตตัสเปลี่ยนทุกอย่างเลยเป็นแฟนเค้า ตอนนั้นเราไม่ไหวจริงๆค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ยืนอยู่ดีๆแล้วปัง! รู้ตัวอีกทีลงไปนอนเจ็บที่พื้นแล้วค่ะ มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก แต่ถ้าใครที่เคยเจอแบบเราก็คงจะเข้าใจ เราเจ็บมาก เสียใจมาก เจ็บปวดมาก พูดง่ายๆก็คือเจ็บเจียนตายเลยค่ะ เราตัดสินใจปล่อยเค้าไป เราตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย ทำไมเค้าถึงทิ้งเรา แฟนของเค้าทิ้งให้เค้าเหงา ปล่อยเค้าไว้คนเดียว จนเค้ามาเจอเรา เราทำให้เค้ามีความสุข ทำให้เค้ายิ้มได้ แล้วสุดท้ายพอแฟนกลับมาเราต้องเป็นคนถูกทิ้งงั้นเหรอ มันแฟร์กับเราแล้วหรือไง แฟนเค้าอยู่ต่างจังหวัดตั้งไกล เราอยู่แค่ตรงนี้ ทำไมเค้าถึงไม่เลือกเรา
    
     เราเล่าให้พี่สาวฟังค่ะ พี่สาวก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีมากๆ พี่บอกจริงๆแล้วเราผิดเต็มๆ ก็คงใช่แหละค่ะถ้าวันนั้นเราเลิกคุยกับเค้าเราก็ไม่ต้องเจ็บแบบนี้ เรามันทำตัวเองทั้งนั้น พี่เราแอดไลน์ไปด่าเค้าค่ะ เราอ่านแล้วเราสงสารเค้ามาก พี่เราก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว เราก็ไปขอโทษเค้าค่ะ เราก็บอกเค้าว่าเราเป็นเพื่อนกันก็ได้ อีกวันนึงเราก็เข้าไปดูเฟสเค้าค่ะ โพสต์เป็นเนื้อเพลงจีบแฟนเลยค่ะ ส่วนแฟนเค้าโพสต์ว่า กลับมารักกันแล้ว เราอ่านแล้วเราแค้นเลยค่ะ เค้าเหมือนรักกันบนความทุกข์ของเรา เราก็โพสต์บ้างเลยค่ะ รักกันมากใช่มั้ย เลิกกันเร็วๆนะ กรูรอสะใจอยู่ เราแค้นมากค่ะ ทั้งรักทั้งเกลียด เค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลย เราทักไลน์เค้าไปอีกทีเค้าก็อ่านแล้วไม่ตอบค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน บางทีเค้าอาจจะบล็อกไลน์เราไปแล้วก็ได้ เราผอมลงเลยค่ะ ทานข้าวไม่ค่อยลง กระโปรงนักเรียนหลวมขึ้นเยอะเลยค่ะ เราเจ็บมาก เสียใจมาก ร้องไห้ทุกวัน อยากจะเข้มแข็งแต่แค่นั่งเฉยๆก็คิดถึงเรื่องเค้าน้ำตาก็ไหลออกมา เดินไปตรงไหนก็มีแต่ที่ๆเราเคยอยู่ด้วยกัน เจ็บใจตัวเองที่สุด เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลา1เดือนเต็มๆค่ะ

  ขออนุญาตต่อ comment แรกนะคะ