เรื่องที่ 1
ประมาณ 3ปีก่อน เราย้ายไปทำงานที่ระยอง มีคนรู้จักแนะนำหอพักใกล้ที่ทำงานให้ สร้างใหม่ สะอาด ระบบรักษาความปลอดภัยดี เราเลยตกลงอยู่ที่นี่
อยู่ไปหลายเดือนก็ราบรื่นดี จนมาวันหยุดนึง จำได้ว่าเป็นวันมาฆบูชา พอได้หยุดเลยนอนอืดพักผ่อน
ปิดไฟห้อง เปิดทีวีไว้แต่ปิดเสียง นอนเล่นไปมาสักพักชักง่วง กะจะนอนจริงจังแระ (นอนกลางวัน) รำคาญแสงไฟจากทีวีที่อยู่ทางซ้ายของเตียง เลยลืมตาจะไปปิด (ห้องเราไม่มีหน้าต่าง ถ้าปิดไฟจะมืดมาก เหมือนกลางคืน)
แต่พอลืมตาปุ๊บ ปลายเท้าที่เป็นห้องน้ำ มีคนแขวนคออยู่ แต่ไม่เห็นหน้า อารมณ์หัวเค้าอยู่บนฝ้าเพดาน เราเห็นแค่จากช่วงไหล่ลงมาถึงกางเกง ไม่มีเท้า จากหุ่นแล้วเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ใส่เสื้อลายๆแบบที่พ่อค้าชอบใส่กางเกงสแลคใหญ่ๆ
ช็อคทำไรไม่ถูก รีบหลับตา แล้วคิดว่า เอาไงดีวะ จะฮึดลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ก็กลัวลืมตามาเจอเค้าอีก แล้วตูจะก้าวขาออกมั๊ย ตอบเลยว่าไม่ เลยได้แต่ร้องเยๆๆๆ ทำไรไม่ได้ หลับตาปี๋ จนเผลอหลับไป
พอตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นเค้าแล้ว แต่หลอนเลยขอไปนอนห้องเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน (หออื่น) เช้ามาก็ใส่บาตรให้แบบรัวๆ ทำบุญต่อเนื่องไปอีกหลายวัน สุดท้ายก็ต้องกลับมาอยู่ห้องเดิม มันเกินบรรยายกลัวแต่ต้องทน เพราะหาที่อื่นไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่มาให้เห็นอีกเลย สรุปอยู่ต่อมาอีกเป็นปีค่ะ
เราถามคนรู้จักว่าที่นี่มีอะไรมั๊ย
เค้าบอกว่าเคยเป็นตึกร้าง สร้างไม่เสร็จ ร้างอยู่อย่างนั้นหลายปี จนเจ้าของหอขอซื้อเอามาปรับปรุงเป็นหอพักใหม่ ไม่ทราบประวัติอื่นๆ
ปล.ห้องเรา ประตูหน้าห้องกับประตูระเบียงหลังห้องตรงกันเด๊ะๆเลย แถมไม่หน้าต่างอีกตะหาก แต่ตกลงอยู่เพราะเหลือห้องเดียว
เล่าเรื่องผี มาแชร์ประสบการณ์หลอน กันดีกว่าค่ะ
ประมาณ 3ปีก่อน เราย้ายไปทำงานที่ระยอง มีคนรู้จักแนะนำหอพักใกล้ที่ทำงานให้ สร้างใหม่ สะอาด ระบบรักษาความปลอดภัยดี เราเลยตกลงอยู่ที่นี่
อยู่ไปหลายเดือนก็ราบรื่นดี จนมาวันหยุดนึง จำได้ว่าเป็นวันมาฆบูชา พอได้หยุดเลยนอนอืดพักผ่อน
ปิดไฟห้อง เปิดทีวีไว้แต่ปิดเสียง นอนเล่นไปมาสักพักชักง่วง กะจะนอนจริงจังแระ (นอนกลางวัน) รำคาญแสงไฟจากทีวีที่อยู่ทางซ้ายของเตียง เลยลืมตาจะไปปิด (ห้องเราไม่มีหน้าต่าง ถ้าปิดไฟจะมืดมาก เหมือนกลางคืน)
แต่พอลืมตาปุ๊บ ปลายเท้าที่เป็นห้องน้ำ มีคนแขวนคออยู่ แต่ไม่เห็นหน้า อารมณ์หัวเค้าอยู่บนฝ้าเพดาน เราเห็นแค่จากช่วงไหล่ลงมาถึงกางเกง ไม่มีเท้า จากหุ่นแล้วเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ใส่เสื้อลายๆแบบที่พ่อค้าชอบใส่กางเกงสแลคใหญ่ๆ
ช็อคทำไรไม่ถูก รีบหลับตา แล้วคิดว่า เอาไงดีวะ จะฮึดลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ก็กลัวลืมตามาเจอเค้าอีก แล้วตูจะก้าวขาออกมั๊ย ตอบเลยว่าไม่ เลยได้แต่ร้องเยๆๆๆ ทำไรไม่ได้ หลับตาปี๋ จนเผลอหลับไป
พอตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นเค้าแล้ว แต่หลอนเลยขอไปนอนห้องเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน (หออื่น) เช้ามาก็ใส่บาตรให้แบบรัวๆ ทำบุญต่อเนื่องไปอีกหลายวัน สุดท้ายก็ต้องกลับมาอยู่ห้องเดิม มันเกินบรรยายกลัวแต่ต้องทน เพราะหาที่อื่นไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่มาให้เห็นอีกเลย สรุปอยู่ต่อมาอีกเป็นปีค่ะ
เราถามคนรู้จักว่าที่นี่มีอะไรมั๊ย
เค้าบอกว่าเคยเป็นตึกร้าง สร้างไม่เสร็จ ร้างอยู่อย่างนั้นหลายปี จนเจ้าของหอขอซื้อเอามาปรับปรุงเป็นหอพักใหม่ ไม่ทราบประวัติอื่นๆ
ปล.ห้องเรา ประตูหน้าห้องกับประตูระเบียงหลังห้องตรงกันเด๊ะๆเลย แถมไม่หน้าต่างอีกตะหาก แต่ตกลงอยู่เพราะเหลือห้องเดียว