ขอสวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะครับ วันสองวันก่อนได้เข้าไปอ่านกระทู้ผีในเฟสบุ๊ค
เห็นได้ว่ามีคนติดตามสนใจในเรื่องผีๆก็ค่อนข้างเยอะ เราจึงอยากแชร์
ประสบการณ์ขนหัวลุกเรื่องนึงที่เราเจอกันกับตัวให้ทุกคนได้อ่าน มันอาจจะไม่น่ากลัว
มากมายนักแต่ว่ามันเป็นประสบการณ์หนึ่งที่ผมกับเพื่อนไม่เคยลืมเรื่องในวันนั้นเลย
เรามาเริ่มอ่านกันเลยดีกว่า

    **เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเรายังอยู่ปี1 เราเป็นคนที่ค่อนข้างกลัวผีนะไม่ใช่ไม่กลัว
แต่ด้วยความที่เราก็โตแล้วแหละ แต่เราก็ค่อนข้างเกเรหน่อย ก็เลยชอบทำอะไรแผลงๆกับกลุ่มเพื่อน
จนวันนึง ปกติเราจะนอนหอพักใกล้ๆมหาลัยแต่ว่า เพื่อนเราคนนึงมันดันไปเจอหอใหม่ที่ถูกกว่าหอเดิม
ของเรา แล้วสภาพห้องอะไรก็ค่อนข้างดี เราไปดูห้องกันอยู่2-3ครั้งก็ตกลงกันเช่าที่ห้องนั้น นอนกัน4คน
หอของเราอยู่ไม่ในตัวเมืองในอำเภอมากแต่ก็ไม่ใช่ชนบทนะ แต่ทางเข้าหอคือมีแต่ทุ่งนากับบ้านไม้ร้างๆเก่าๆ
เยอะแยะมากกว่าจะไปถึงหอ ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมราคาห้องมันถูก

    เราอยู่ที่ห้องนั้นได้สักอาทิตย์นึง ก็เริ่มนำเบียร์มาจิบกันตามประสาวัยรุ่น ข้างหน้าตึกก็มีลุงแก่ๆหน่อย
แกก็เช่าห้องพักที่เดียวกัน พวกผมเลยขอไปนั่งร่วมวงกับแกด้วย แกก็จะเล่นหมากฮอสกันตามประสาคนแก่
พวกผมก็คุยถามสารทุกข์สุขดิบพวกแกไปว่าเป็นไงบ้าง ขายของ ลูกเมียไปไหน จนมีลุงคนนึงแกขับแท็กซี่
ท่าทางแกเริ่มกรึ่มๆ แกก็ถามพวกผมว่า พวกผมเลิกเรียนกันกี่โมง เลิกดึกไหม พวกผมก็สงสัยก็เลยถามไป
เผื่อแกมีอะไรรึป่าว เผื่อแกมีงานให้ทำด้วย รับจ้างอะไรพวกนี้พวกผมก็พอทำกันได้ แต่สิ่งที่ผมคิดไว้กลับไม่ใช่เลย
ลุงแกบอกว่า ไม่กลัวหรอกลับมาดึกๆดื่นๆ ทางเข้าหอเรา2ทุ่มก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาแล้ว พวกผมเงียบกริบ เบียร์เย็นๆ
ที่นั่งจิบกันอร่อยๆ เริ่มจะจืดๆขึ้นมาแล้ว ผมพยายามไม่ถามต่อว่ามีอะไร แต่ไอ้โก้เพื่อนผมนี่แหละสอดรู้สอดเห็นเหลือเกิน
มันดันไปคะยั้นคะยอให้ลุงแกเล่า ลุงแกเลยจัดมาชุดใหญ่

    **เรื่องมีอยู่ว่า ตรงทางเข้าหอพักผมมันเป็นทุ่งนาเป็นทางไกลเลยครับกว่าจะขี่เข้ามาละเจอบ้านคน ฝั่งขวาเป็นทุ่งนา
แต่ฝั่งซ้ายน่ะจะเป็นพวกที่พักของกรรมกรที่เอาพวกสังกะสีมาทำเป็นที่พักชั่วคราวแบบนั้นเลยครับแต่ว่า บางที่ก็ร้างๆ
ไปเลยเหมือนไม่ได้รื้อได้อะไร ลุงแกบอกว่าแถวนั้นแหละที่ทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้ามาตอนดึกๆ เพราะ3-4ปีก่อนเคยมี
กรรมกร แทงกันตายที่นั่น ละเหมือนจะเอาปูนโบกทับไว้ด้วยลุงแกเป็นคนใต้ผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่องมาก แต่รู้ว่ามีกรรมกร
แทงกันตาย แถวๆบริเวณที่พักกรรมกรล้างนั่นแหละ ลุงแกก็เล่ามาแค่นั้น ผมกับไอ้บอสมองหน้ากันเหมือนรู้ว่า ควรกลับ
เข้าห้องได้แล้ว แต่เพื่อนผมอีก2คน กลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย นั่งคุยกะลุงไปสนุกสนาน จนกลับเข้าห้องกันมา
ผมก็อุตส่าลืมเรื่องนี้ไปละ ไอ้โก้ก็ดันถามขึ้นมาอีก ว่าสิ่งที่ลุงเล่าเป็นจริงไหมมันทำท่าทางไม่เชื่อกันสองคนกับไอ้เก่ง

     ผมก็พยายามโยงเรื่องอื่นให้มันเลิกคิด จนวันต่อมามันสองคนก็ทำท่าลับๆล่อ บอกจะออกไปซื้อเบียร์มากิน
เวลาตอนนั้นประมาน 5 ทุ่มกว่าแล้วครับ ผมกับไอ้บอสก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมอาสาจะอัด3ไปส่งมันมันก็บอกไม่เป็นไร
จะไปกันเอง ก็ปล่อยมันไปจนเวลาล่วงเลยมาเกือบตี1 มันก็กลับมาผมก็ถามใหญ่ไปไหนมา มันก็บอกมาเลยครับ
เจอว่ะๆ กูเจอว่ะ ผมก็แบบอะไรของวะ มันตัวสั่นกันหมดเลย หน้าซีดมากๆ เลยพยายามสงบสติอารมณ์มันอยู่สักพักใหญ่
ก่อนจะถามได้ความว่า...

     มันอยากพิสูจน์ครับว่าสิ่งที่ลุงเหนียงแกเล่า เป็นจริงรึป่าวโดยการ ไปจอดรถอยู่ตรงที่ร้างที่นึงก่อนจะถึงหอพัก
ผมก็ถามมันรู้ได้ยังไง มันบอกว่าเมื่อวานที่นั่งดื่มกันมันแอบไปถามลุงแกมา เพราะมันนั่งติดกับลุง มันบอกว่ามันไปกับไอ้เก่ง
ไปซื้อบุหรี่ที่เวเว่นมา แล้วก็จอดรถสูบบุหรี่ตรงที่พักกรมมกรร้างนั่นเลยครับ มันบอกมันรู้สึกแปลกๆตลอดเวลาเลย
เป็นกันทั้งสองคนด้วย เหมือนมีใครมามองมีอะไรสักอย่างที่ทำให้มันกลัว มันสูบไปได้สักพักกะให้หมดมวน จู่ๆก็มีเสียงดัง โต้ม!
ออกมาจากบ้านพักกรรมกรร้างครับ แค่นั้นแหละมันสตาร์ทรถออกมาเลย กลับมาหอก็มาเล่าให้พวกผมฟังผมก็ด่ามันใหญ่ แต่มัน
ก็บอกว่าไม่ได้ไปรบกวนไปท้าทายอะไรนะ แค่ไปสูบบุ่หรี่อยู่ตรงข้างหน้าซึ่งจะมีคลองน้ำเสียกั้นไว้อ่ะครับแค่นั้น แต่สุดท้ายเรื่องมันไม่จบจริงๆ

    เรื่องราวความขนหัวลุกมันอยู่ตรงนี้แหละครับ ตื่นเช้ามาผมก็ไปมหาลัยกันปกติ กลับมาไม่เย็นมาก ยืนยันเลยว่าไม่ได้แวะที่ไหน
เลยสักที่นะครับ กลับพร้อมกันขี่รถตามกันมาเลยครับ 3 คัน พอเปิดประตูห้องปุ้บคุยกันสักพักตกลงกันจะออกไปกินข้าว
ปรากฏว่าในหองมีรองเท้าใครก็ไม่รู้ครับ วางอยู่ในห้อง เป็นรองเท้าตราช้างตราปูรองเท้าแตะน่ะครับสีขาว ซึ่งตอนเข้ามา
ก็ไม่ทันสังเกตกันเลยว่ามีรองเท้าคู่นี่อยู่ด้วย ลักษณะรองเท้าเป็นรองเท้าเก่ามากครับ มีรอยเปื้อนฝุ่นเปื้อนปูนเหมือนคนก่อสร้างเลย
เราตกใจกันมากเพราะพวกเรา4คนไม่มีครมีรองเท้านี้เลยตั้งแต่หอพักเก่าจนถึงตอนนี้ ทุกคนกลัวกันหมดตัดสินใจไปขอขมาครับแล้วนำรองเท้า
ไปไว้ที่เดิมด้วยเพราะกลัวมาก และตั้งแต่นั้นก็ไม่มีเหตุการณ์แปลกๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลยครับ พวกผมก็ย้ายออกหอพักนั้นมานานแล้วด้วย

    มันเป็นประสบการณ์ที่ผมหลอนมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ทุกวันนี้ผมกับเพื่อนยังคุยกันอยู่เลยว่า รองเท้าคู่นั้นมาจากไหน...??
เรื่องของผมก็มีเท่านี้แหละครับ ถ้าเขียนงงอะไรยังไงขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้านการเขียนมาก ไว้มีเรื่อง
น่ากลัวๆอะไร จะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ สวัสดีครับผม
***หรือใครมีเรื่องราวขนหัวลุกอะไร หลังไมค์มาเล่าให้ผมอ่าน หรือว่าเม้นให้ผมอ่านได้นะครับ ว่างๆผมจะเข้ามาอ่านครับ***