ได้โครงเรื่องมาจากล้อกอิน 6679524 คุณบอส  ติดตามต้นฉบับเดิมได้ตามลิ้งก์นะครับ 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/41204192
ผมชื่อแอ๊ดครับ อายุ 18 ปี แฟนสาวชื่อน้องเมย์ เป็นคนจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน ที่มีโปงลางเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัด ในเรื่องนี้จะเอ่ยถึงหมอลำ แต่เรื่องหลอนไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆ กับหมอลำ ฟังๆ ไปอย่าพึ่งงงไปก่อนละครับ ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ผมไม่เชื่อว่าผีมีจริง พวกผู้ใหญ่ชอบพูดขู่อย่าเที่ยวกลางคืนผีจะลักตัวเอาไปซ่อน อย่าไปเล่นตามถนนเพราะมีผีตายโหงอยู่เยอะมันจะตามมาถึงบ้าน คงจะเป็นเรื่องแต่งมาหลอกเด็กอย่างผมจะได้เชื่อฟังมากกว่า เพราะเป็นขาเลาะมาแต่เด็กน้อย จนเริ่มเป็นหนุ่มความคิดนี้เริ่มรุนแรง ถึงขนาดตั้งกลุ่มแก๊งล่าท้าผี ไม่ใช่ไม่เชื่อแล้วต้องลบหลู่นะครับ แต่ผมไม่เห็นความจำเป็นอะไรต้องไปไหว้ศาลไหว้ต้นไม้ ยิ่งไปเห็นคนเอาน้ำแดง เอาของไปเซ่นไหว้แล้ว มันรู้สึกไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย สู้เอาของไปเลี้ยงน้องหมาน้องแมวจรจัดยังจะดีเสียกว่า 

อีกเหตุผลหนึ่งที่ผมมีความคิดเช่นนี้เพราะมีพรรคพวกที่ไม่เชื่อเรื่องผีเหมือนกัน มีตั้งแต่รุ่นเดียวกันไปจนถึงรุ่นลุง ทุกเย็นเราจะไปพบปะสังสรรค์กันที่ร้านป้านุช นอกจากขายของกินของใช้ทั่วไปตามประสาร้านชำ ป้านุชยังขายเหล้าอีกด้วย ถ้าเรียกเจ้นุช หรือพี่นุชแกจะชอบ ใครจะขอเซ็นค่าเหล้าก็ได้ แต่ถ้าเรียกป้าจะไม่ให้เซ็น คอเหล้าละแวกนี้จะรู้กันอยู่ คนที่ผมสนิทก็มีลุงเจิดคนหนึ่ง แกเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีอย่างหัวเด็ดตีนขาดแถมกล้ารับทุกคำท้า เลยมักมีเรื่องเขม่นกับบรรดาคอเหล้าที่แวะเวียนมาตั้งวงดื่มที่ร้านป้านุช วงเหล้าก็อยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะขามข้างๆ ร้านค้านั่นแหละ 

ในวงเหล้าก็มักจะมีขาประจำไม่กี่คน ประกอบด้วยลุงแสงผัวเจ้นุช ลุงมานพตำรวจเก่าเออรี่มาหลายปีแล้วเคยเป็นตำรวจทางหลวง  พี่ศรีสุวรรณเจ้าหน้าที่มูลนิธิกู้ภัย สองคนนี้มีประสบการณ์เกี่ยวกับผีมาโชกโชน และขาดไม่ได้ก็คือลุงเจิดนั่นเอง ลุงแกคุยภาษาเดียวกับวัยโจ๋อย่างผม ลุงเจิดมักทำตัวเป็นฝ่ายค้านคอยพูดขัดคอคนอื่นไปเสียทุกเรื่อง แต่ไม่มีใครอยากใส่ใจหรอกเพราะแกพูดประสาขี้เมา พูดไม่เก่งแค่อยากเด่นในวงเหล้าเท่านั้นเอง 

ทางบ้านลุงเจิดทำร้านขายอาหารตามสั่ง เมียลุงเจิดคือป้าดาเป็นคนปากจัด วันๆ เอาแต่ด่าผัว เพราะผัวทำได้แค่หั่นผักหั่นเนื้อ ทอนเงินก็ผิด คงจะอัดอั้นเลยต้องมาระบายอารมณ์ในร้านเหล้า  แม้ว่าผมจะไม่เชื่อเรื่องผีเหมือนลุงเจิด แต่ก็ชอบฟังเรื่องผีของลุงมานพกับพี่ศรีสุวรรณ  ฟังแล้วรู้สึกขนลุกทุกที บางครั้งก็กลัวจนไม่กล้าเข้าห้องน้ำ พอเวลาผ่านไปก็รู้สึกงั้น ๆ ถึงอย่างไรผมก็ยังไม่เชื่อว่าผีมีอยู่จริงอยู่ดี

วันหนึ่ง เพื่อนของผมชื่อไอ้มิกค์ ที่ไม่ใช่มิกค์ทองระย้าพระเอกละครช่องเจ็ด เพราะมิกคนนี้มันหล่อสู้ผมไม่ได้  ไอ้เพื่อนคนนี้พึ่งไปเจอประสบการณ์ผีหลอกมา  มันเล่าว่าที่สามแยกหมู่บ้านของมันมีต้นโพธิ์ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ที่โคนต้นโพธิ์มีศาลเล็กๆ ตั้งอยู่ และที่สามแยกแห่งนี้ชาวบ้านต่างเล่าลือกันนักหนาเรื่องผีดุ  ยามค่ำคืนจึงไม่ค่อยมีใครอยากเดินผ่าน ไอ้มิกค์เป็นสมาชิกแก๊งล่าท้าผีแก๊งเดียวกับผม เลยลองไปท้าผีดูกับศาลใต้ต้นโพธิ์ในกลางดึกจนโดนผีจัดหนักมา

เรื่องผีที่ใต้ต้นโพธิ์ผมเองก็เคยได้ยินพวกผู้ใหญ่เล่าให้ฟังบ่อย บริวารผีเจ้าพ่อมีแต่เฮี้ยนๆ ทั้งผีสาว ผีหามโลง ผมเองก็เคยไปเที่ยวที่หมู่บ้านของไอ้มิกค์บ่อย ผ่านตรงสามแยกทั้งกลางวันกลางคืน ไม่เห็นมันจะน่ากลัวตรงไหน ผิดกับที่ฟังคนอื่นเล่า ผมซึมซับรับฟังเรื่องผีมาแต่เล็กแต่น้อย ทว่าผมก็ไม่เคยเจอเองสักครั้ง จนเริ่มเชื่อแล้วว่ามันเป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นมาหลอกให้คนกลัว ‘ผี’ ตั้งแต่ผมเป็นหนุ่มก็ติดเพื่อนฝูงติดเที่ยวเตร่ไปตามประสา กลับบ้านดึกประจำก็ไม่เคยจะเจอดีอะไร